Το post βρίσκεται στη σελίδα στο Facebook της Μαρίας Σταματοπούλου. Η κυρία μου είναι άγνωστη και την ευχαριστώ για τον κόπο που έκανε να μεταφράσει το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον κείμενο.
Ένας από τους λόγους που το αναδημοσιεύω είναι ότι η προσέγγιση του Καθηγητή Λοιμωξιολογίας Christian Perrone [φωτό] έρχεται σε αντίθεση με εκείνην του κυρίου Γιώργου Παπά [βλ. χτεσινό post ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ : ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ].

H γαλλική εφημερίδα Francesoir δημοσίευσε στις 3 Δεκεμβρίου την επιστολή του Καθηγητή Λοιμωξιολογίας Christian Perronne με τίτλο ”Eμβόλιο mRNA: ηχηρή έκκληση από τον καθηγητή Perronne”, όπου αναπαράγει την ανοιχτή επιστολή του που δημοσίευσε ο ίδιος στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και για την οποία μίλησε και στο Sud Radio. Η επιστολή του καθηγητή Perronne:
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η Γαλλία, που ζει έναν εφιάλτη εδώ και μήνες, ξυπνάει.
Σε πολλές πόλεις της όμορφης χώρας μας ο λαός διαδηλώνει για να ανακτήσει την ελευθερία του, για να απαιτήσει την επιστροφή στη δημοκρατία.
Ως γιατρός, ειδικευμένος στις λοιμώδεις νόσους και ως πρόεδρος πολλών φορέων δημόσιας υγείας και συμβουλίων Υγείας, συμπεριλαμβανομένων κάποιων για τα εμβόλια, συνειδητοποιώ καθημερινά τις αβεβαιότητες που δημιουργούν φόβο και αυξανόμενη σύγχυση μεταξύ των συμπολιτών μας.
Ρισκάρω να χαρακτηριστώ πάλι ως «συνωμότης» ή καλύτερα ακόμα ως «καθησυχαστικός», όροι που χαρακτηρίζουν εκείνους που επικρίνουν ή αμφισβητούν την ενιαία σκέψη.
Καταλήγω να είμαι περήφανος για αυτές τις ονομασίες, τα λόγια μου που εκφράζουν την αλήθεια δεν έχουν αλλάξει ποτέ από την αρχή της επιδημίας. Ως εκ τούτου, θεωρώ υποχρέωση μου να εκφραστώ ξανά σήμερα για διάφορες πτυχές του Covid-19 και για το θέμα του εμβολίου, κεντρικό και σχεδόν μοναδικό στοιχείο της υγειονομικής πολιτικής μας.
Πολλοί Γάλλοι έχουν υπνωτιστεί από την πολιτική του φόβου. Από τον Σεπτέμβριο του 2020, μας είπαν για ένα δεύτερο τρομερό κύμα επιδημίας, χειρότερο από το πρώτο.
Ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια πρόσφατης τηλεοπτικής ομιλίας του προέβλεψε τουλάχιστον 400.000 θανάτους, προσθέτοντας στους 200.000 θανάτους που εκτιμήθηκαν λίγο πριν από τον καθηγητή Arnaud Fontanet de Pasteur. Αυτοί οι μη ρεαλιστικοί αριθμοί είχαν μόνο έναν στόχο, να τροφοδοτήσουν τον φόβο για να μας κρατήσουν περιορισμένους.
Ωστόσο, η ευρεία χρήση μάσκας στον γενικό πληθυσμό δεν έχει επιστημονικά αποδειχτεί ότι συμβάλλει στον περιορισμό της επιδημίας SARS- COV-2. Η χρήση μάσκας πρέπει να στοχεύει σε ασθενείς, και στο περιβάλλον τους (ειδικά σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο) και στο ιατρικό προσωπικό με το οποίο έρχονται σε επαφή.
Αλλά η επιδημία υποχωρεί και δεν έχει οδηγήσει σε καμία “Αποκάλυψη”. Η δυναμική της καμπύλης έχει δείξει για εβδομάδες το προφίλ μιας εποχιακής επιδημικής ανάκαμψης που παρατηρείται με ορισμένους ιούς, μόλις τελειώσει το επιδημικό κύμα.
Αυτό μαρτυρά την προσαρμογή του ιού στον άνθρωπο, αντικατοπτρίζει επίσης τη συλλογική ανοσία που εξελίσσεται στον πληθυσμό και η οποία μας προστατεύει.
Τα στελέχη των ιών που κυκλοφορούν σήμερα έχουν χάσει τη μολυσματικότητά τους. Οι αρχές δεν θα μπορέσουν να πουν ότι είναι χάρη στον περιορισμό, διότι η πτωτική τάση είχε αρχίσει πριν από την εφαρμογή του.
Η μείωση της επιδημίας είχε αρχίσει ακόμη και, σε ορισμένες πόλεις, πριν από την έναρξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας.
Δυστυχώς, εξακολουθούν να υπάρχουν θάνατοι που συμβαίνουν σε πολύ ηλικιωμένους, πολύ παχύσαρκα άτομα ή άτομα που πάσχουν από σοβαρό διαβήτη, σοβαρή υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιοαναπνευστικές ή νεφρικές παθήσεις. Αυτά τα άτομα που κινδυνεύουν αναγνωρίζονται τέλεια. Ως εκ τούτου, τα υγειονομικά μέτρα πρέπει να στοχεύουν στην προστασία, την ανίχνευση και τη θεραπεία τους το συντομότερο δυνατό από την έναρξη των συμπτωμάτων με υδροξυχλωροκίνη και αζιθρομυκίνη, των οποίων η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια επιβεβαιώνονται ευρέως, εάν χορηγηθεί νωρίς το φάρμακο. Πολλοί θάνατοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί έτσι.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συνέχιση της δίωξης των παιδιών μας πίσω από περιττές μάσκες παραμένει ακατανόητη. Όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται με σκοπό οι Γάλλοι να απαιτήσουν το εμβόλιο.
Ποιο είναι λοιπόν το όφελος ενός γενικευμένου εμβολίου για μια ασθένεια της οποίας η θνησιμότητα είναι κοντά στο 0,05%; Όχι. Αυτός ο μαζικός εμβολιασμός δεν είναι απαραίτητος. Επιπλέον, οι κίνδυνοι εμβολιασμού μπορεί να είναι μεγαλύτεροι από τα οφέλη.
Πιο ανησυχητικό είναι ότι πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, λένε ότι είναι έτοιμες να ξεκινήσουν τον εμβολιασμό τις επόμενες εβδομάδες, ενώ η ανάπτυξη και η αξιολόγηση αυτών των προϊόντων έχει επιταχυνθεί και κανένα δεδομένο της αποτελεσματικότητας ή της επικινδυνότητας αυτών των εμβολίων δεν δημοσιεύθηκε ως σήμερα.
Το χειρότερο είναι ότι τα πρώτα «εμβόλια» που προσφέρονται δεν είναι εμβόλια, αλλά προϊόντα γονιδιακής θεραπείας. Θα εγχύσουμε νουκλεϊκά οξέα που θα προκαλέσουν την παραγωγή στοιχείων του ιού από τα δικά μας κύτταρα. Δεν γνωρίζουμε απολύτως τις συνέπειες αυτής της ένεσης, πρόκειται για μια πρεμιέρα στον άνθρωπο. Τι γίνεται αν τα κύτταρα ορισμένων «εμβολιασμένων» παράγουν πάρα πολλά ιικά στοιχεία, προκαλώντας ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στο σώμα τους;
Οι πρώτες γονιδιακές θεραπείες θα είναι RNA, αλλά υπάρχουν και projects με DNA. Κανονικά, στα κύτταρά μας, το μήνυμα αποστέλλεται από το DNA στο RNA, αλλά το αντίστροφο είναι δυνατό σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά επειδή τα ανθρώπινα κύτταρά μας, από τις πρώτες μερες μας ως είδους, εμπεριέχουν τους λεγόμενους «ενδογενείς» ρετροϊούς ενσωματωμένους στο DNA των χρωμοσωμάτων μας. Αυτοί οι «εξημερωμένοι» ρετροϊοί που μας κατοικούν είναι συνήθως μη επιθετικοί (σε αντίθεση με τον ιό HIV, για παράδειγμα, τον ρετροϊό του AIDS), αλλά μπορούν να παράγουν ένα ένζυμο, αντίστροφη μεταγραφάση, ικανή να μεταγράφει προς τα πίσω, από το RNA στο DNA.
Έτσι, ένα RNA ξένο στο σώμα μας και χορηγούμενο με ένεση, θα μπορούσε να κωδικοποιήσει το DNA, όπως και το ξένο, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να ενσωματωθεί στα χρωμοσώματά μας.
Υπάρχει επομένως πραγματικά ένας κίνδυνος να μετασχηματιστούν οριστικά τα γονίδια μας.
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα, από την τροποποίηση των νουκλεϊκών οξέων των ωαρίων ή των σπερματοζωαρίων μας, να μεταδώσουμε αυτές τις γενετικές τροποποιήσεις στα παιδιά μας. Τα πρόσωπα που κάνουν την προώθηση αυτών των γονιδιακών θεραπειών, λανθασμένα αποκαλούμενων ως «εμβόλια » είναι μαθητευόμενοι μάγοι και παίρνουν τους Γάλλους και γενικότερα τους πολίτες του κόσμου για ινδικά χοιρίδια. Δεν θέλουμε να γίνουμε σαν τις μεταλλαγμένες τομάτες και το μεταλλαγμένο καλαμπόκι. Ένας ιατρικός υπεύθυνος ενός από τα φαρμακευτικά παρασκευαστικά εργαστήρια δήλωσε πριν κάποιες μέρες ότι ελπίζει ότι τα εμβόλια θα συμβάλλουν στην ατομικη προστασία, όχι όμως και στη μείωση της μεταδοτικότητας του ιού, επομένως και στη μείωση της δυναμικής της επιδημίας.
Αυτό αποτελεί συγκαλυμμένη παραδοχή ότι δεν έχουμε να κάνουμε με εμβόλιο.
Έχω υποστηρίξει χρόνια τα εμβόλια, και έχω προεδρεύσει σε φορείς που διαμορφώνουν την πολιτική εμβολιασμού. Σήμερα, αισθάνομαι ότι αυτό το εξαιρετικά ανησυχητικό σχέδιο πρέπει να σταματήσει. Ο Louis Pasteur θα στριφιγυρίζει στον τάφο του.
Η επιστήμη, η ιατρική ηθική και πάνω από όλα η κοινή λογική πρέπει να αντιπαρατεθούν.
Christian PERRONNE