Είναι ζήτημα επιβίωσης να θυμόμαστε τα patterns στα οποία τα media επιχειρούν να μας συρρικνώσουν, ολοκληρώνοντας τη μετάλλαξή μας : Για τέσσερα χρόνια – περίοδος “πανδημίας” – ο πληθυσμός υπέστη ταλαιπωρίες στις οποίες καμιά Χούντα δεν τον είχε υποβάλλει, με επιστέγασμα ένα απροσδιόριστο αριθμό θανάτων / ανήκεστων βλαβών υγείας από αδοκίμαστα “νέας τεχνολογίας εμβόλια”. Και όμως δεν ξεσηκώθηκε κανείς, ούτε ακόμα και όταν άνθρωποι κινδύνευαν να μείνουν στο δρόμο, αρνούμενοι τα τερατουργήματα της Pfizer. Οι μόνοι που κατέβηκαν στους δρόμους ήταν οι συνήθεις ύποπτοι : “ακροδεξιοί”, “θρησκόληπτοι” etc – οι κλασικοί στόχοι της woke culture και του συνόλου των πολιτικών κομμάτων.
Μπροστά στο όργιο που συντελέσθηκε επί πανδημίας, η υπόθεση των Τεμπών ωχριά, χωρίς να υποτιμά κανείς τη σημασία της.
Δυο ερωτήματα : 1. Τι ήταν εκείνο που έκανε τον κόσμο να ανεχτεί τις δοκιμασίες στις οποίες τον υπέβαλλαν κυβέρνηση, φαρμακευτικές και μίντια; και 2. Τι είναι αυτό που ανανεώνει την ευαισθησία του για τους νεκρούς των Τεμπών, αντίθετα με ότι συνέβη για τους διπλάσιους σχεδόν στο Μάτι; Υποθέτω, ως προς το δεύτερο, η απάντηση αφορά σε μια “άλλου επιπέδου” ικανότητα συσπείρωσης / κινητοποίησης μαζών που …παραδοσιακά διαθέτουν οι επωφελούμενοι από την καταδίκη ή πτώση της σημερινής κυβέρνησης. Κανείς δεν απεχθάνεται αυτή την τελευταία όσο εγώ. Όσοι όμως πιστεύουν ότι η διαρκής κινητικότητα στο θέμα των Τεμπών, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων που έγιναν κι εκείνων που έπονται, αποτελεί αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση, είναι μακάριοι, με την ευαγγελική έννοια του όρου. Και αυτό ασχέτως του πόσο κατανοητή είναι η στάση των πρωταγωνιστών της ιστορίας, ή του πόσο δίκιο φαίνονται να έχουν.
Ως προς το πρώτο ερώτημα, το της πανδημικής περιόδου, η απάντηση αφορά (στον “θανάσιμο” κίνδυνο από τον “φονικό ιό” αλλά και) στον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης. Άρα στην άγνοια και απουσία στοιχειώδους σθένους στους κόλπους του …δημοκρατικού τόξου, οι εκπρόσωποι του οποίου του επιδόθηκαν σε διαγωνισμό ευπείθειας στις εντολές των φαρμακευτικών – εκπρόσωπων της “Επιστήμης” και έτερων σκοτεινών παικτών, μετερχομένων το πλεονέκτημα μιας ελεγχόμενης νέας τεχνολογίας. Η υποτακτικότητα εκδηλώθηκε μέσα απ’ τις πολιτικές, και μέσα από μιντιακά φερέφωνα των οποίων οι φαρμακευτικές αποτελού(σα)ν σπόνσορες.
Πολιτική διάσταση σήμαινε επίσης ότι δεν υπήρχουν εδώ συγκεκριμένα θύματα (“ανήλικα παιδιά” ας πούμε) στα οποία ο ευσυγκίνητος πολίτης να εστιάσει το θρήνο του, ούτε συγκεκριμένοι ένοχοι για να στοχοποιήσει. Γιατί, απλούστατα, ένοχοι ήσαν περίπου όλοι.
Όπως σημειώναμε και στην κορύφωση της κρίσης : το έγκλημα που συντελέσθηκε στη διάρκεια της “πανδημίας“ δε θα έχει κάθαρση. Γιατί …αν τιμωρούνταν όλοι οι υπεύθυνοι, ιατρικός και δημοσιογραφικός κλάδος κατ΄ αρχήν θα υφίσταντο πληθυσμιακή συρρίκνωση, και ας μη μιλήσουμε για τους πολιτικάντες.
Ξέρω ακριβώς – και δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα – πόσο …ψεκασμένα συνωμοσιολογική (εξακολουθεί να) ακούγεται η τελευταία φράση. Άλλωστε η τερατώδης διάσταση του θέματος, το “απίθανο“ της συμμετοχής τόσων ανθρώπων σε τέτοια συνωμοσία, αποτελεί και την απόλυτη ασπίδα προστασίας τους.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μα.. Οι πολιτικές της πανδημίας είναι αυτές ακριβώς που κατέστησαν το Μητσοτάκη αδιαφιλονίκητο και ισόβιο ηγέτη μας!
Πράγματι! Δεν ήταν βέβαια μόνο πολιτικές του Μητσοτάκ : η πρώτη φράση του …Ανδρουλάκ άμα τη προεδροποιήσει εν μέσω πανδημίας ήταν “και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους”, βλ. “τους ανεμβολίαστους”. Τα δημοσιογραφικά κωλόπανα του ΣΥΡΙΖΑ ξεσπάθωναν εναντίον των ακροδεξιών ψεκασμένων, και η Κανέλη καμάρωνε που το 99% των στελεχών του τιμημένου είχαν δεχτεί το “σκεύασμα”.
Ούτως ή άλλως ας πέσει αυτή η κυβέρνηση κι ας είναι κι απ’ τα Τέμπη ας πούμε – δεν είναι λίγα κι εδώ αυτά που έχει κάνει.
…Ούτως ή άλλως θα χρειαστούν κάποιοι που να δέχονται direct orders από κάποιο MAGA κομισάριο, καθώς οι Γεραπετρίτες έχουν γίνει αδερφοποιτοί με τους κωλότουρκους. Και με όσα δρομολογεί ο “έτσι” (θα άκουσες προφανώς τα περί Γάζας) είναι η ευκαιρία μας μήπως χαλαρώσουμε λιγάκι – εμείς κι οι Τσίμπριοι.
Εν τω μεταξύ, ανάρμοστο ξεανάρμοστο, … βλέποντας κάθε τόσο τα trends του Twitter : #4.8 Ρίχτερ, #5.1 Ρίχτερ, …#5.2 Ρίχτερ κοκ, …δεν αντέχω να μη θυμηθώ τους στίχους του μνημειώδους σκυλάδικου των late ’80s :
Δέκα ρίχτερ δέκα ρίχτερ
Δέκα ρίχτερ μου’χεις βάλει
Δέκα ρίχτερ και κανένας
Δε μπορεί να μου τα βγάλει
Those were the days!
Προσωπικά πάντως, αν ήμουνα μόνιμος κάτοικος του νησιού και είχα τη δυνατότητα να μείνω αλλού για ένα διάστημα, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι απαραίτητο να γίνει Πομπηία. Και μόνο το κούνημα μου αρκεί.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα εκεί πέρα. Ακόμα και το περί Πομπηίας σενάριο δεν μπορεί ν’ αποκλεισθεί απ’ ό,τι έχω καταλάβει.
Απλώς, Ευαγγελάτοι και …αλγόριθμοι δε σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις, να ζήσεις φυσιολογικά οποιαδήποτε κατάσταση.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι για κάποιους “αυτό” είναι η φυσιολογικότητα.
Σε πρακτικό επίπεδο δεν έχει σημασία, δεδομένου ότι ο σεισμός περισσότερο από κάθε άλλο φυσικό φαινόμενο δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη κανενός. Anyway “επιστροφή στην κανονικότητα” δεν πρόκειται να υπάρξει as far as I can see.
Δεν εννοώ βέβαια τους σεισμούς.. αλλά όλα τα υπόλοιπα🫣
https://youtu.be/OKCKJ4W2tQY?si=pdJloTlKIAE1xH81
…Εν τω μεταξύ παρακαλουθώ με ενδιαφέρον την εκτύλιξη του φοβερού “USAID gate” – σωρεία σκανδάλων σχετιζόμενων με οικονομικές ατασθαλίες, νομικές πλεκτάνες κτλ. κτλ. των Democrats, πολλοί απ’ τους οποίους θα έχουν την τύχη που επιφύλασσαν στον κύριο Τραμπάκουλα. Ο οποίος έχει φυσικά τα δίκια του από ανταποδοτικής απόψεως. Αλλά το βασικότερο είναι το πλήρες απυρόβλητο που εξασφαλίζει, μεταφέροντας την προσοχή του κόσμου σε σκάνδαλα του παρελθόντος (έως και άνοιγμα του φακέλου της δολοφονίας του JFK διέταξε), αποσύροντάς την από το (δεδομένο) όργιο που γίνεται τώρα, και καθιστώντας a priori αφερέγγυους τους “επικριτές” του. It’s the winner takes it all scenario.
Ποτέ δεν παρακολουθούσα ιδιαίτερα τα εσωτερικά του αμερικάνικου (με τόνο στο “ά” όταν το θέμα στερείται σοβαρότητας) πολιτικού θεάτρου, αλλά τώρα έχω χάσει και το παραμικρό ενδιαφέρον. Αν πάντως εννοείς απυρόβλητο από την πλευρά των πιστών της προσωπικής του θρησκείας, αυτό το είχε από πάντα. Και τον Ισαάκ να ζητήσει για θυσία, εκείνοι θα τον θυσιάσουν με την προθυμία του Αβραάμ. Οι επαγγελματίες αντίπαλοί του πάλι τα έχουν χαμένα λόγω της ήττας. Για τους υπόλοιπους κάθε άλλο παρά στο απυρόβλητο είναι.
Στον έξω κόσμο πάντως, αν εξαιρέσουμε κάποιες άλλοτε ειλικρινείς και άλλοτε υποκριτικές αντι-woke επευφημίες, κανένας δεν φαίνεται να ενθουσιάζεται με τις τακτικές του εκτός από τους Εβραίους.
Θα έλεγα ότι οι “έγκυροι αναλυτές”, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων, βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ αρχικού δέους και προσγείωσης στην πραγματικότητα (καθότι υπάρχει και το μεροκάματο). Ήδη η προσέγγιση ορίζεται από φράσεις – κλειδιά όπως “είναι ο λόγος του DT που ακούγεται περίεργος, όχι οι τοποθετήσεις του που είναι εντυπωσιακά συγκροτημένες” κλπ. Ασχέτως ενθουσιασμού ή όχι, το “yes boss” προβλέπεται κατά την άποψή μου, απ΄αυτά που βλέπω δηλ., να κυριαρχήσει σ talking shows και δελτία ειδήσεων. Καθότι δεν υπάρχει εναλλακτική ούτως ή άλλως. Το πράγμα είναι κάτι αντίστοιχο με το Μητσοτακιστάν. ΟΚ άθλιος ο Κούλης. Αλλά και ποιον να βάλεις; τον Ανδρουλάκη ή τον Κασσελάκη; ή μήπως τον Κουτσούμπα; Αυτό συν την εκπληκτική δυσφήμιση που πρόκειται να υποστεί εν τη γενέσει του κάθε υποψήφιος αντίπαλος απο το “δημοκρατικό στρατόπεδο” (ο number one, που ήταν ο Newsom, τέθηκε εκτός αγώνα πριν αυτός ξεκινήσει).
Κατά την άποψή μου τα 10 τελευταία χρόνια τουλάχιστον της αμερικανικής πολιτικής σκηνής αποτελούν, είτε από τύχη είτε εκ προθέσεως ένα είδος αναπαραγωγής πτυχών της γερμανικής αντίστοιχης της περιόδου του μεσοπολέμου. Οι παραλληλίες (απο την “εκ των έσω διάβρωση του κράτους”, τη ζοφερή απογοήτευση του deplorable – working man και τον “εκφυλισμό των γενετήσιων ηθών” μέχρι την άνοδο του λαϊκιστικού κινήματος, τις νομικές διώξεις, την παραλίγο φυλάκιση του αδιαμφισβήτητου ηγέτη and so on) φωτογραφίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ τον Trump ως …παραλλαγή του Hitler. Το αποτέλεσμα θα είναι μια άνευ εμποδίων διακυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων, όχι για 1.000 χρόνια (το όραμα του …literally), σε βάθος δύο ακόμα εκλογικών αναμετρήσεων πάντως, σίγουρα.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη καλώς ή κακώς ήταν αναπόφευκτη. Με βάση την ιστορική συγκυρία εξάλλου είχα κυρίως πεισθεί για την επικράτηση του Τραμπ και όχι με βάση τα προσωπικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων. Σιγά το μυστικό δηλαδή της επιτυχίας και του δικού μας του Κούλη. Anyway τον έχω ήδη ψιλοξεχάσει τον Τραμπ. Το μετά με απασχολεί περισσότερο, που αυτή τη φορά δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο. Πράγμα παρεμπιπτόντως που θεωρώ γενικά θετικό.
Το αν θα συνεχίσει ο Μητσοτάκης ή θα τον διαδεχθεί κάποιος άλλος, θα κριθεί με βάση την απαράβατη αρχή των τελευταίων ετών “από το κακό στο χειρότερο”😁
Επειδή εντωμεταξύ δεν παρακολουθώ την ελληνική πολιτική επικαιρότητα, υπάρχει κάποιο κόμμα που να στηρίζει – παθητικά έστω – την κυβέρνηση στο θέμα των Τεμπών ή όλοι ελπίζουν κάτι να κερδίσουν από την ανακίνηση του θέματος?
Μπα, σιγά μην υπήρχε. All together εναντίον, έχουν βρει και το α λα George Floyd σύνθημα τώρα και ποιος τους πιάνει.
Εν τω μεταξύ κατά σύμπτωση μόλις διάβαζα ότι στη δίκη εμπλέκεται ο δικηγόρος Βασίλης Καπερνάρος. Ένας από τους πιο αντιπαθητικούς μου ανθρώπους επί ελληνικού εδάφους. Ο τύπος που στη δίκη του Άκη Πάνου, όταν είχε ζητηθεί το ελαφρυντικό για την πολιτιστική κληρονομιά του ανδρός, είχε αναφωνήσει : “μα για ποια πολιτιστική κληρονομιά μιλάμε…Απαλλάξτε την ελληνική κοινωνία από τον κύριο και τα παρωχημένα τραγούδια του…” Σημειωτέον ότι ο ίδιος ο ΒΚ έχει χρηματίσει “στιχουργός” του Σάκη Ρουβά.
😦😮😧!!!!
Oh yes. Οι “δικαστές” της υποθέσεως επικρότησαν την αγόρευση, μη αναγνωρίζοντας κανένα ελαφρυντικό στον ΑΠ. Καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη. Λίγους μήνες μετά τη φυλάκιση διαγνώσθηκε με καρκίνο, πέθανε σε ένα χρόνο.
Δεν είχα παρακολουθήσει τη δίκη, αλλά τον θυμάμαι σαν τώρα σε κάποια βραδυνή δημοσιογραφική εκπομπή (στο Μάκη?) πριν το φονικό να εκθέτει την αντιπαράθεση με την αγαπημένη του κόρη. Από το σπίτι του εννοείται με πιτζάμες, παντόφλες και τα σχετικά. Μετά το κακό η κόρη του αναγνώρισε ότι ο πατέρας της είχε απόλυτο δίκιο για τον λεγάμενο από την αρχή.
Είχα γνωρίσει τον ΑΠ, με την ίδια ακριβώς περιβολή πολύ προ του φονικού, στο σπίτι στα Πατήσια μέσω κοινού φίλου. Την υπόθεση την είχα παρακολουθήσει όσο πιο στενά γίνεται, εκτός απ’ το να βρεθώ στο δικαστήριο. Τον είχα πάντα σε μεγάλη εκτίμηση. Ό,τι “λαϊκό” έχω γράψει με τις φτωχές μου δυνάμεις (υπάρχουν κάμποσα τέτοια) το χρωστάω σ’ αυτόν και τον Καλδάρα.
Your influences paid off!! Κάποιος γνωστός μου εντωμεταξύ μού είχε μεταφέρει τα λόγια μιας διάσημης λαϊκής τραγουδίστριας (δεν είμαι σίγουρος ποιας ακριβώς) που είχε ρίξει κάποτε χυλόπιτα στον ΑΠ με το σκεπτικό “ήμουνα τρελά ερωτευμένη, αλλά μου έπεφτε πολύς”!
Κατανοητόν και αξιέπαινον εκ μέρους της κυρίας. Ελπίζω απλώς να το είπε και στον άνθρωπο και να μην τον άφησε να νομίζει άλλ’ αντ’ άλων.
Ήταν …πληθωρικός ως παρουσία, I can assure you of that. Και έχω συνευρεθεί με κόσμο και κοσμάκη, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων “βαρυσήμαντων” που ήταν για να χασμουριέσαι στην καλύτερη περίπτωση.
Ιδού και η μόνη λογική ανάλυση για τις αιτίες της έκρηξης του τρένου που έχω διαβάσει από την αρχή της όλης ιστορίας. Το μόνο που έλλειπε από τις τις προηγούμενες “αναλύσεις” είναι η πιθανότητα να κουβαλούσε κρυφά η αμαξοστοιχία ουράνιο και πλουτώνιο για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και της Βόρειας Κορέας.
https://www.tovima.gr/print/society/o-grifos-me-tis-mixanes-ton-dyo-trenon/