Εν όψει ακύρωσης ενός ακόμα Πάσχα, και επιβολής του πρωτοφανούς μέτρου των υποχρεωτικών self tests για τους εργαζομένους * η προπαγάνδα των μίσθαρνων της κρατικής προπαγάνδας, γνωστών ως “δημοσιογράφων”, αποκτά προδιαγραφές πανδαιμόνιου.
Αισθάνεσαι την ανάγκη να απομακρυνθείς όπως – όπως από την τοξική επίδραση των Πρετεντέρηδων [“οι αρνητές των τεστ και του εμβολιασμού αποτελούν …νάρκη για τη Δημοκρατία”] των Κανέλληδων [“Θα πληρώσουμε με τις ζωές των αγαπημένων μας την ψύχωση για ‘Πάσχα στο χωριό’”;] και των επιστημόνων τύπου “Πρύτανη Δημόπουλου” [“Θα πρέπει να θυσιάσουμε το Πάσχα”]. Από την ξεδιάντροπη μονωδία, το θράσος με το οποίο καταπατούν τη λογική από θέση ισχύος, από τις άναρθρες κραυγές των ακολούθων τους στο Twitter.
Έλα όμως που είναι σαν να αφήνεις το πεδίο ελεύθερο να αλωνίζουν…
Ο πόλεμος που μαίνεται εδώ [γιατί περί πολέμου πρόκειται, διαφορετικού από εκείνον που εννοούν κάποιοι] περνάει αυτή τη στιγμή από το πεδίο των “ιδεών” στο πεδίο της μάχης.
Εννοείται ότι η κυβερνητική ανοχή σ’ αυτό που συμβαίνει στις πλατείες αποτελεί μέρος κουτοπόνηρου σχεδίου : “τα αποτελέσματα αυτού που γίνεται τώρα θα τα δούμε σε δυο βδομάδες” ωρύονται “ειδικοί” και “δημοσιογράφοι”. Όταν δηλαδή θα έρθει η στιγμή να ανακοινωθεί η προαποφασισμένη θυσία του Πάσχα στο βωμό της τουριστικής σεζόν.
Όμως, με τις πλατείες γεμάτες κόσμο, και την αστυνομία να αρνείται να επέμβη, σοφά ποιούσα, προκύπτει η πιο απλή μέθοδος αντίδρασης. Αρκεί ο …καθημαγμένος πολίτης να δανειστεί κάτι από την διεκδικητικότητα και την υγιή διάθεση εναντίωσης στον παραλογισμό που δείχνουν τα “παιδιά του”.

* Όχι μόνο παράνομου και αντισυνταγματικού [κάτι που γίνεται γαργάρα στα media τα οποία επιλέγουν να μη συνομιλούν με “ειδικούς” από τον νομικό χώρο] αλλά και τελείως αφερέγγυου, σύμφωνα με επιφανείς ιατρούς που, από μια στιγμή και μετά, έπαψαν απλώς να μιλάνε.