Η Ticketmaster σκοπεύει να καθιερώσει διαδικασία απαίτησης πιστοποιητικού εμβολιασμού ή αρνητικού τεστ, για την παρακολούθηση των συναυλιακών της events.
Τώρα, το από πότε έχω να πάω σε …συναυλιακό event [ροκ τουλάχιστον] ούτε που το θυμάμαι: η υπόθεση έχει πάψει προ πολλού να με ενδιαφέρει, είτε αφορά στη σκοτεινή πλευρά της αίθουσας, είτε στη φωτεινή της.
Ο λόγος που η δημόσια παρουσία του μουσικού μας σχήματος [MK-O] ατόνησε, ήταν ότι οι “ανεξάρτητες δισκογραφικές” απαίτησαν [από μία στιγμή ανυποχώρητα] …συναυλιακή παρουσία ως προϋπόθεση της δισκογραφικής. Πράγμα το οποίο δεν μπορούσε να συμβεί για διάφορους λόγους. Άποψή μας ήταν και είναι ότι η πρόταξη του live ως βασικού ζητούμενου, υποβαθμίζει το μουσικό σε ρόλο διασκεδαστή και μουσικάντη, και επί της ουσίας εντάσσεται στο κόνσεπτ “κυριαρχία της εικόνας”.
Γεγονός είναι ότι, συνολικά …η εξέλιξη του φαινομένου “live” στην Ελλάδα, ήδη πολύ προ Covid, είχε φτάσει να αποτελεί πηγή παραγωγής ανέκδοτων αντί “πολιτισμού”. Οι εποχής “Μένουμε Σπίτι” τηλεοπτικές κονσέρβες τύπου Αρβανιτάκη, Σαββόπουλου [άκουσα λίγο χτες, χάρηκα που ο άνθρωπος, στα 76, κρατάει αρκετή απ΄τη φωνή του] δείχνουν απλώς το μέλλον: γύρω στο …2030 ας πούμε, χρονιά του Great Reset, η ίδια η “κυριαρχία της εικόνας” περιορίζεται στο πλαίσιο της οθόνης.
Βεβαίως τα παραπάνω ούτε κατά διάνοια δεν μειώνουν την αηδία που προκαλεί το μέτρο της Ticketmaster. Ιδίως η απαίτηση πιστοποιητικού εμβολιασμού, επιβεβαιώνει τα πιο εφιαλτικά “δυστοπικά” σενάρια για τα οποία έχουμε γράψει.
Γιατί, εννοείται, ο συναυλιακός χώρος δεν θα είναι ο μόνος, ούτε ο πιο σημαντικός, όπου η πρόσβαση θα εξαρτάται από το αν έλαβες το εμβόλιο του κυρίου Gates.