Δεν είναι εικόνα. Είναι σύμπτωμα. Αρρώστιας βαρειάς και ανίατης.
Απορίας άξιο θα ήταν το γιατί άνθρωποι σε “αρμόδια” κυβερνητικά πόστα δεν [ερωτώνται και δεν] παίρνουν θέση επί του θέματος.* Πιστεύουν πράγματι ότι πίσω από κάθε άντρα κρύβεται ένας βιαστής – δολοφόνος – προϊόν της πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας;
Γιατί αυτή η εντύπωση καλλιεργείται από εμέσματα όπως το παρακάτω. Και κυρίως διδάσκεται : υπάρχουν κορίτσια 12-15 χρονών εδώ μέσα.
* …θα ήταν, αν δεν ξέραμε ότι πίσω απ’ τη διακίνησή του είναι οι ίδιοι.
(Visited 89 times, 1 visits today)
Θα μπορούσε,ίσως,το “άγημα απόδοσης τιμών” να πλαισιώνεται και από μια ομάδα καλογριών(ή και ουνιτών,στα πλαίσια transθρησκειακής συμπεριληπτικότητας),η οποία θα λιτάνευε εικόνες όπου θα απεικονίζοταν η Παναγία να τις βρέχει στον Ιησού ή να τον τραβάει από το αυτί για να μπεί για μπάνιο στον Ιορδάνη,ενισχύοντας-κατά την ταπεινή μου άποψη-την μεταχουντική αισθητική της “δράσης”🙊…https://m.youtube.com/watch?v=CjisSJmKffc
Το “μετα-” αφορά πλην άλλων στο άτομο, πρώτο απ’ τα δεξιά, το οποίο φροντίζει για τη διάδοση του μηνύματος εις την νοηματικήν. 🤡🎃👺
Αυτό το “μετάχουντικό” με προβλημάτισε κι εμένα,όταν το καλοσκέφτηκα😁,καθώς προσπάθησα να το εξισώσω με το “μεταμοντέρνο” και τις “χρήσεις” του.Κατόπιν “ωριμοτέρου σκέψεως” είδα ότι μπορεί και κολλάει αν αποδώσουμε την ευθεία καταπάτηση των,όποιων,ελευθεριών μας κατά την διάρκεια της “πανδημίας” σ’ αυτόν καθαυτόν τον “πραξικοπηματία” κορωνοϊό…
Η Χούντα μια χαρά μοντέρνα ήταν πάντως για την εποχή της 😆 : μια απ’ τις πρώτες δουλειές που έκανε ήταν να γεμίσει την Ελλάδα τηλεοράσεις – με τη φροντίδα του ελλ. στρατού μεταφέρθηκαν μέχρι το τελευταίο καφενείο, του τελευταίου χωριού της χώρας. Αν αυτό δεν ήταν το spirit of progress, τί ήταν;📺📺📺
Ε, οι καραβανάδες μας ότι μπορούσαν έκαναν, αλλά δε θα μπορούσαν να έχουν φτάσει εκεί ακόμα.
Σήμερα …μάλιστα. Θα χορτάσουμε ροζ σημαιούλες, τραβεστί αξιωματικούς et al. “Όπως Αμερική”. Πιθανώς θα ζητήσουμε συγνώμη κι απ’ τους Τούρκους για την Τρίπολη.
Spirit of progress ή “πνεύμα της μετανοίας”🙃…
Φοβάμαι πως,ίσως,αυτού του τύπου η “συγνώμη” και η “αποδοχή” της να αποτελεί μια καλοστημένη “παγίδα” και για τους δύο λαούς εξίσου😽…
Και για τους δυο σίγουρα. Για το εξ ίσου αμφιβάλλω. Δεν νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει στιγμή απ’ την “ψυχολογία” του ραγιά, άσχετα τι έχουμε παραστήσει κατά καιρούς και πάντα με τις πλάτες άλλων.
Εντάξει,ίσως να είμαστε το τυράκι στη φάκα,το σκουλήκι στο αγκίστρι ή το φύραμα πάχυνσης,ξέρω ‘γω.Πάντοτε όμως “π.ο.π.” και “περήφανοι” γι’ αυτό…