Μεγάλη και ατέλειωτη πλάκα έχουν στο μεταξύ οι πανηγυρισμοί των Τσιπρακίων και των Ανδρουλακίων, με αφορμή άρθρα των New York Times, Politico κλπ. περί εκτεταμένης διαφθοράς της ελληνικής πολιτείας, εκκινούσης από τον πρωθυπουργό – απ’ αφορμής εννοείται, του θέματος των παρακολουθήσεων. Ο εύκολος δρόμος είναι αυτός που ακολουθούν social και μη [“αριστερά”] media : αντιπαράθεση …a priori “έγκριτων” αρθρογράφων όπως ο Alexander Clapp, να πούμε [NYT], με τη χυδαιότητα διαφόρων Πρετεντέρηδων και Πορτοσάλτε.
Τρεις παρατηρήσεις μόνο:
1. Η αξία “αποκαλύψεων” όπως οι ανωτέρω …αποκαλύπτεται από το πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνουν χώρα : ένας πλανήτης όπου όλοι όσοι έχουν δυνατότητα, παρακολουθούν όλους όσους αδυνατούν να αποφύγουν την παρακολούθησή τους.
2. Το να σε κατηγορούν για διαφθορά “δημοσιογραφικά μέσα” τύπου NYT και Politico, αποτελεί εύσημο – ένας λογικός άνθρωπος θα χάριζε ένα στιγμιαίο βλέμμα συμπάθειας στον Μητσοτάκη 2 εξ αυτού και μόνο [στιγμιαίο είπαμε!]
3. Εκείνο που είχαμε διαβλέψει εξ αρχής [σιγά το κατόρθωμα…] ισχύει όντως : η αληθινή ιστορία αφορά στην πριμοδότηση, για κάποιο λόγο, του κυρίου Ανδρουλάκη εκ μέρους “ξένων δυνάμεων” και σε μια παράλληλη διαδικασία ηρωοποίησής του / αποδόμησης του πρωθυπουργού της χώρας.
Ελεεινού αυτού του τελευταίου, ούτως ή άλλως.
Όμως ο Ανδρουλάκης είναι, έχω λόγους να πιστεύω, πολύ ελεεινότερος.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το πιο αλλόκοτο στην υπόθεση πάντως είναι η προθυμία με την οποία η κυβέρνηση αποκάλυψε ότι παρακολουθούσε (;) το ανεκδιήγητο τυπάκι. Μιλάμε τώρα για τους ίδιους ανθρώπους που έχουν κινήσει γη και ουρανό για να συγκαλύψουν τις παρενέργειες των εμβολίων και για να μας πείσουν ότι τα κρυολογήματα οδεύουν προς εξαφάνιση, για τους ανθρώπους – λέμε τώρα – που επί καθημερινής βάσεως μοίραζαν στους υποτακτικούς τους δελτία τύπου με “ειδήσεις” ρώσων στρατιωτών που βίαζαν μωρά. Και ξαφνικά η ΕΥΠ (!) αποκαλύπτει από μόνη της ότι παρακολουθούσε το τηλέφωνο ενός ασήμαντου πολιτικού, στο τηλέφωνο του οποίου βρέθηκε κάποιο κοινόχρηστο malware, δύο αξιωματούχοι παραιτούνται χωρίς να τους υποχρεώσει κανένας και ο πρωθυπουργός βγαίνει βαριεστημένος να μας ενημερώσει ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο. I mean, really..
Μια πρώτη, “βιαστική” εξήγηση θα μπορούσε να αφορά στην εσωτερική πληροφόρηση που η Κουλοκυβέρνηση έχει περί σχεδίου ανατροπής της. Συμπεριλαμβανομένου του στοιχείου ότι “είναι μάταιο να αρνηθεί τις κατηγορίες” ας πούμε. Από κει και πέρα, ο ΚΜ επιδεικνύοντας όση ψυχραιμία μπορεί να επιδείξει, “διαπραγματεύεται” τους όρους παραμονής ή αποχώρησης του από την εξουσία.
Λέμε τώρα, υποθέσεις κάνουμε, σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, βάσει του σεναρίου περί διπλής / τριπλής συγκυβέρνησης (αυτή ήταν η διατυπωμένη άποψη μου, όταν είχε εκλεγεί ο Καραγκιόζης Πρόεδρος) ότι η ιστορία των φοβερών αποκαλύψεων αφορά απλώς στις “τεχνικές λεπτομέρειες” αυτής της συγκυβέρνησης. Αυτό βέβαια αναιρείται (;) από την heavy duty “δημοσιογραφική” εμπλοκή του ξένου παράγοντα.