Παραδοσιακά πρωτοποριακή στον τομέα της ανανεώσιμης ενέργειας, η Δανία επιβάλλει σήμερα τον πιο αυστηρό νόμο περιορισμού των εκπομπών άνθρακα στον κόσμο, με το WEF του κυρίου Schwab υποστηρικτή της προσπάθειας. Παρατηρώντας τα στοιχεία που παρελαύνουν απ’ την οθόνη, βλέπει κανείς την κυριαρχία μιας πιθανολογικής προσέγγισης, διέπουσας το κλιματολογικό αφήγημα από καταβολής του : “it could slash the country’s CO2 emissions by 3.7 million tones a year”. “A global carbon tax could reduce overall emissions by as much as 12.3%”…
“Παρεμπιπτόντως” [εν είδει …ελέφαντα στο δωμάτιο] το ποσοστό της ανθρώπινης συμμετοχής στην υπερθέρμανση του πλανήτη όχι απλώς δεν έχει μετρηθεί, αλλά είναι de facto αδύνατο να μετρηθεί με τα υπάρχοντα, ανεπαρκή κλιματολογικά μοντέλα. Η όποια εικόνα είναι μέχρι στιγμής διαθέσιμη, αφορά ελάχιστη ανθρώπινη συμμετοχή έως αμελητέα. Μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά το ίδιο ισχύει και για την αντίθετή της η οποία προωθείται από το “επιστημονικό consensus” [= των επιστημόνων που επιλέγουν να προβάλλουν τα mainstream media]. Όχι τυχαία, οι δυο ξεχωριστές μέχρι μια εποχή έννοιες [κλιματική αλλαγή και ανθρωποκεντρική κλιματική αλλαγή] έχουν συγχωνευτεί πλέον σε μια, την “κλιματική κρίση”, για την οποία αφήνεται να εννοηθεί ότι …ευθύνεται αποκλειστικά ο άνθρωπος.
Θα έχουμε την ευκαιρία, Θεού θέλοντος, να ασχοληθούμε με τα στοιχεία βάσει των οποίων λαμβάνονται αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων εφιαλτικών προβλέψεων δεκαετιών ολόκληρων, που ουδέποτε επιρρώθηκαν.
Προσοχή όμως και στη μουσικούλα, για τις συγχορδίες της οποίας έχουμε μιλήσει ξανά [βλ. εδώ] : διέπουν, “για κάποιο λόγο” τεράστιο ποσοστό των jingles, συμπεριλαμβανομένων προπαγανδιστικών ads όπως αυτό, αλλά και των ποπ τραγουδιών, ο ρόλος των οποίων είναι επί της ουσίας ο ίδιος : κεντρική ιδέα φαίνεται να είναι η καλλιέργεια μιας εύχρηστης [υπνωτιστικής] ομοιογένειας.