Εντύπωση προκαλούν πάντα σε τέτοιες περιστάσεις, τα χαιρέκακα, “καυστικά”, και πάνω απ’ όλα ηλίθια σχόλια στο Twitter.
Σε μια κοινωνία που λαχανιάζει τρέχοντας πίσω μια τεχνολογία που ρόλος της είναι, υποτίθεται, να την υπηρετεί, και υπό συνθήκες πολέμου όλων εναντίον όλων *, ο αθλητής / πολεμιστής / πολίτης οφείλει να παρουσιάζει αποκλειστικά επιδόσεις.
Με το λάθος [ή τη …χρεοκοπία] του ενός να αποτελεί ευκαιρία για τον άλλο, χώρος για “ευγενή αισθήματα” δεν δύναται να υπάρξει.
Εξ ου οι θεατρικές υπερβολές περί …ενσυναίσθησης, από τα μίντια, τους “ειδικούς” και τους πολιτικάντηδες : επικαλείται κανείς εκείνο που του λείπει.
* Ιδανική περιγραφή της παρούσας συνθήκης το επίγραμμα από τον μνημειώδη “Κάσπαρ Χάουζερ” [φωτό] του Χέρτζογκ. :
“Καθένας μόνος του και ο Θεός εναντίον όλων”.
