Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δρέπει τους καρπούς της πολιτικής των ήρεμων νερών : ο Τούρκος Πρόεδρος επιλέγει να αγνοήσει το ραντεβού με τον “Έλληνα πρωθυπουργό”, λόγω πίεσης χρόνου, αφιερώνοντας όσο είχε στον …εκπρόσωπο της Λιβύης – πρώτη φορά άκουγα το όνομα του συγκεκριμένου καμηλάρη, και το ξέχασα.
Στη συνάντηση των μουσουλμανικών χωρών για τη Γάζα, λίγο αργότερα, ο ΡΤΕ θα καταλάβει την κεφαλή της τραπέζης, δίπλα στον Donald Trump αυτοπροσώπως, αντί του εμίρη του Κατάρ, υποβαθμισμένου όπως φαίνεται μετά την ισραηλινή επίθεση.
Μια μέρα πριν, ο Τούρκος πρόεδρος είχε κάνει προκλητικές δηλώσεις σε συνέντευξή του στο Fox News (Special Report με παρουσιαστή τον Bret Baier), χαρακτηρίζοντας τη Χαμάς οργάνωση αντιστασιακή και όχι τρομοκρατική, την ισραηλινή πρακτική “γενοκτονία” και ειρωνευόμενος τον Αμερικανό ομόλογό του για τη βεβαιότητα με την οποία μιλούσε για ειρήνευση σε Ουκρανία και Γάζα. Για να ολοκληρώσει …ηγεμονικώ τω τρόπω, διατυπώνοντας την ελπίδα η Αμερική να κάνει “το σωστό” με τα F-35.
Εκ των ανωτέρω, και μερικών ακόμα, προκύπτουν δυο σενάρια – το ένα ουδόλως αποκλείει το άλλο : ή η διεθνής διπλωματία έχει καταστεί τοπίο ομιχλώδες και ασαφές, όπου κατά το τσαρουχικό …είσαι ό,τι δηλώσεις (μέχρι αποδείξεως του εναντίου τουλάχιστον) …ή ισχύει τελικά αυτό που λένε οι κακεντρεχείς : “από κάπου κρατάει” ο “σουλτάνος” τον Τραμπάκουλα.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ζούμε στην εποχή της αναβίωσης των ασιατικών αυτοκρατοριών: Κίνα, Ρωσία, Ινδία.. Ε δε θα μείνει πίσω η οθωμανική αυτοκρατορία!
Η πλάκα είναι ότι, αν κρίνει κανείς από διάφορα αμερικάνικα (ψιλοανιστόρητα αλλά δεν έχει σημασία) “ντοκιμαντέρ” που έχω δει κατά καιρούς, ως πρότυπο της σύγχρονης αμερικανικής αυτοκρατορίας προβάλλεται εμμέσως πλην σαφώς …”η των Αθηνών” – λόγω δημοκρατίας και καλά, εννοείται.
Οι Αμερικάνοι ανέκαθεν είχαν αδυναμία στους αρχαίους ημών – κοίτα για παράδειγμα τα νεοκλασικά τους δημόσια κτίρια. Δεν χρειάζεται πάντως να υπενθυμίσω την ιδιαίτερη σημασία του brand name “Hellas” (“Greece” για τους εκτός των τειχών) για την έως τώρα επιβίωση της χώρας μας.
Εν τω μεταξύ (παρένθεση) θα αρχίσω να φοβάμαι να πω κουβέντα για διάσημο, κάποιας ηλικίας τουλάχιστον. Βλέποντας ένα ουέστερν με τη Ράκελ Γουελτς (Bandolero – good stuff για τους λάτρεις του είδους), έλεγα ότι η μόνη από τις “σεξοβόμβες” των ’60s-70s που μου άρεσε πραγματικά ήταν η Κλαούντια Καρντινάλε (σούπερ Κριάρι, τι άλλο;). Ε …πάει κι αυτή.
Take it easy!
Σίγουρα. Να δούμε πότε θα ξεφορτωθούμε τα συγκεκριμένα κνώδαλα, τα οποία κοιτάζοντας, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος απ’ την ομογένεια θα αισθανόταν περήφανος κα αντιπροσωπευμένος!
Στους ελληνοαμερικάνους by the way είχα από παιδάκι μεγάλη αδυναμία, καθότι υπήρχαν πολλοί εξ αυτών στη Χίο (και στο χωριό των καλοκαιρινών διακοπών μου). Και είχαν …αυτό τον αέρα, με την αβερτοσύνη τους, τα διαφορετικά ρούχα, την αλλοιωμένη προφορά, τις τσίκλες Wrigleys και όλα τα συναφή. Θυμάμαι επίσης ένα κοριτσάκι από τέτοια οικογένεια (μια χρονιά και μόνο είχαν έρθει), μια μινιατούρα μαζορέτας, ξανθό με γαλάζια μάτια, ένα είδος “οπτασίας” απλησίαστης για τα ελληνικά δεδομένα.
Για κάποιο λόγο η μετανάστευση των ευρωπαίων στην Αμερική μετέτρεψε τους θηλυκούς εκπροσώπους των σε μούναρους. Η ανάμειξη, το κλίμα, το τουπέ, δεν ξέρω.
Εν τω μεταξύ, οι χαράσσοντες την εξωτερική πολιτική “μας” είναι τόσο ξεφτιλισμένα ηλίθιοι, που αδυνατούν να κάνουν μια στοιχειώδη διαχείριση κρίσης, έστω σε επίπεδο εντυπώσεων. Να βγάλουν φερειπείν μια μεγαλοπρεπή ανακοίνωση περί “ολιγοψυχίας” του ΡΤΕ, περί του ότι “φοβάται τον διάλογο”, περί …”δραπέτευσής του όπως-όπως” κοκ.
Τελικά γιατί πήγε ο Κούλης Αμέρικα?
Ε… για τη γενική συνέλευση του μπουρδελο-ΟΗΕ. Επί της ουσίας, main event για μας ήταν η “όχι τυπική”, όπως προοιωνιζόταν (Ραγιαπετρίτης), συνάντηση με τον κωλότουρκο. Ο οποίος και από βήματος ΟΗΕ δεν παρέλειψε να πει τις συνήθεις μαλακίες του (“τίποτα δεν μορεί να γίνει στην Αν. Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία”) αφήνοντας αιχμές περί καλωδίου, Chevron etc.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο, θεωρούν “ψύχραιμοι αναλυτές”, αναβλήθηκε, ή μάλλον, ακυρώθηκε η συνάντηση. Γιατί μετά από όσα είπε στον ΟΗΕ ο ΡΤΕ, θα ήταν λέει πολύ βαρύ το κλίμα…
Η υποτονική (surprise!) αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης σε βάζει να σκεφτείς ότι η ακύρωση έγινε εν κρυπτώ κοινή συναινέσει.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ο συνωστισμός των “αυτοκρατοριών” θα αποβεί καταστροφικός για κάποιες τουλάχιστον. Απλούστατα, δε χωράνε όλες μαζί στον ίδιο χάρτη!
Ελπίζω αυτοί που θα πάρουν τον πούλο να είναι οι απόγονοι του Ερτογρούλ απ’ τα Αλτάια όρη.
Όσο θα υπάρχει το αντίπαλο δέος του διδύμου “εμείς-οι-δύο-μόνοι-απέναντι-στον-κόσμο” ΗΠΑ-Ισραήλ, οι σχέσεις των ασιατικών αυτοκρατοριών θα συσφίγγονται όλο και περισσότερο. Αργότερα βλέπουμε.
Το δικό σου εντωμεταξύ πώς τον είδες?
https://www.kathimerini.gr/world/563830900/chartini-tigri-i-arkoyda-i-rosia-i-strofi-tramp-i-rosiki-oikonomia-kai-to-mellon-toy-polemoy/
Καλά δεν το συζητάμε. Ή μαλάκυνση εγκεφάλου έχει (πάθει) και ο Τραμπακουλόβιος, ή απλώς είδε κι απόειδε με τους ακατονόμαστους και σου λέει, “να καρπωθώ εγώ το κάτι τις μου και γαία πυρί μιχθήτω”.
Ως προς τη Γάζα, είχε εκεί πέρα τους “εκπρόσωπους των μουσουλμανικών χωρών” και τους διάβαζε ένα είδος σχεδίου ισραηλινής εκπορεύσεως. Στη συνέχεια σηκώθηκε κι έφυγε (στα μισά του προγραμματισμένου χρόνου) λέγοντάς τους “να το μελετήσουν”, σε στιλ take or leave it. Μούγκα στη στρούγκα άπαντες, προεξάρχοντος του “μπιστικού” Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε ότι …ήταν μια πολύ παραγωγική συνάντηση.
Για όσους έπεσαν από τα σύννεφα καθώς και για τη χορεία των κατά φαντασίαν προφητών, παραθέτω απόσπασμα μεταξύ μας συζήτησης δημοσιευμένης εδώ προ δεκαπενθημέρου, όπου προκαταλαμβάνονται οι χτεσινές δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου σχεδόν κατά λέξη:
Stcigar:
September 10, 2025 at 8:15 pm
Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι Ευρώπη και Αμερική έχουν αρχίσει συζητήσεις του τύπου “Ορίστε, τρεισήμισι χρόνια και δεν έχουν καταφέρει ακόμα οι Ρώσοι να νικήσουν την Ουκρανία, χώρια η καταστροφή που τους προκάλεσαν οι κυρώσεις μας. Τα δε πυρηνικά τους καθαρή μπλόφα. Φαντάσου πόσο εύκολα θα τους νικήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι!”
Oannes:
September 10, 2025 at 8:38 pm
Διόλου απίθανο να είναι τόσο ηλιθιοι. Να μη συνειδητοποιούν δηλ. ότι ο κοντός απλώς δε θέλει να τελειώνει στο τσακ απίκο με το πουστάκι. Και ότι όπως με ό,τι λέει, έτσι και αυτό που λέει εδώ (για “ειδική επιχείρηση”) το εννοεί. Αντίθετα με τη μαλακία που δέρνει τους ίδιους.
…”Ξαναεπανέρχομαι” πάντως στα του Ερντογάν, για να επιμείνω ότι ο χειρισμός του θέματος έπρεπε να είναι αυτός, να τον παρουσιάσουμε δηλ. σαν …δραπέτη απ’ τον διάλογο.
Ένα άλλο που έμαθα ψάχνοντας είναι ότι, πιθανώς, όντως “κρατάει” τον Τραμπ. Όχι με κάποιο εκβιασμό ή λόγω οικονομικών συναλλαγών αλλά …με τις τουρκικές σπάνιες γαίες. Η ποσότητα των οποίων, λέει, καθιστά τη χώρα δεύτερη (!) μετά την Κίνα στον κόσμο. Επίκειται άρα ντιλ αναπάντεχα ευνοϊκό για τους κωλότουρκους, εξ ου εν τέλει και ο αέρας του “σουλτάνου”.
Παρεμπιτπόντως, από ηχητικής απόψεως ο ΡΤΕ είναι ό,τι πιο αντιπαθητικό έχω ακούσει. Από τη μια οι τουρκικοί φθόγγοι, από την άλλη το ίδιο το ηχόχρωμα και ο τόνος της φωνής του (χώρια το ποιόν του ανδρός), μιλάμε ότι όση ώρα τον ακούω τόση ώρα βρίζω.
Και ως “δραπέτη από το διάλογο” να τον παρουσιάζαμε (που δεν αποκλείεται κιόλας) θα ήταν μόνο για δική μας εσωτερική κατανάλωση. Out in the wilderness no one gives a fuck.
Δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Τα πάντα είναι επικοινωνία. Και …everybody gives a fuck όταν πρόκειται για ανταλλαγές βαρέων εκφράσεων και για τσαμπουκάδες.
[Μόλις επέστρεψα σπίτι από έξοδο με τα δύο ανίψια μου που ήρθαν Αθήνα]
Δεν το συζητάμε πάντως για την ηχητική παρουσία του Ερντογάν. Το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει δημόσια καριέρα με τέτοια φωνή, αποτελεί από μόνο του ηράκλειο άθλο.
Μπα νομίζω αυτή η φρικτή καμπανιστή φωνή είναι τέλεια για το γούστο του μέσου Τούρκου υπάνθρωπου.
Θα μου πεις “μα είσαι …ρατσιστής;“. Θα απαντήσω “φυσικά και είμαι, όταν πρόκειται για άτομα που με κοιτάνε αφ’ υψηλού προς τα πάνω”. Και αυτό δεν αφορά μόνο …Τούρκους.
Μήπως οι “φεμινίστριες” να πούμε είναι κάτι άλλο από ρατσίστριες με το “τοξικό αρσενικό”;
Ή μήπως ο ρατσισμός, κάθε είδους, δεν είναι σήμα-κατατεθέν μιας κοινωνίας που υπερηφανεύεται για τα “αντιρατσιστικά” της ιδεώδη;
Εγώ είμαι ούτως ή άλλως “επιστημονικός ρατσιστής” εξ από ανέκαθεν, όπως και όλος εξάλλου ο κόσμος είτε το παραδέχεται είτε όχι. Επισημαίνω με άλλα λόγια την αυτονόητη αλήθεια ότι μεταξύ φυλών, φύλων, γενών και ειδών υπάρχουν.. διαφορές. Όχι μόνον σωματικές αλλά και πνευματικές, αφού ως χυδαίος υλιστής – όπως όλοι σήμερα οι επιστήμονες – θεωρώ τις δεύτερες απόρροια των πρώτων. Υπάρχουν φυσικά και ομοιότητες, αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για διαφορές.
Εγώ δε μιλάω μόνο για διαφορές. Μιλάω για ανωτερότητα και κατωτερότητα. 😇
Έχω ακούσει “καθηγητές” σε ρεπορτάζ από κάποια μουσική εκδήλωση να δασκαλεύουν τα δύστυχα παιδιά ότι “δεν υπάρχει αυτό που λένε ταλέντο”, και ότι “όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη δημιουργία”. Λοιπόν για μένα οι συγκεκριμένοι “καθηγητές” είναι κατώτερες μορφές ζωής – όχι απλώς κατώτεροι άνθρωποι. Ο σκύλος μου είναι σαφώς ανώτερη μορφή ζωής απ΄αυτούς.
Ανωτερότητα και κατωτερότητα υπάρχει βεβαίως, αλλά μόνο σε διακεκριμένους τομείς. Κάποιος που λύνει σε μισή ώρα διάφορες ασκήσεις μαθηματικών, τις οποίες εγώ λύνω σε μισή βδομάδα ή και καθόλου, είναι προφανώς ανώτερος από μένα στο συγκεκριμένο πεδίο. Κάποιος πάλι που του τραγουδάς “ντο” και αυτός αναπαράγει “λα” έχει προφανώς κατώτερη μουσική αντίληψη από κάποιον που δεν φαλτσάρει ποτέ. Δεν αναφέρθηκα φυσικά τυχαία στα μαθηματικά και στη μουσική. Συμμερίζομαι την άποψη του Levi-Strauss ότι σε αυτούς τους δύο συγκεκριμένους τομείς το λεγόμενο ταλέντο είναι πρωταρχική και αναγκαία συνθήκη.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν, όχι μόνο για μουσική / μαθηματικά αλλά για όλους τους τομείς. Η μόνη περίπτωση να αναιρεθεί αυτό είναι να αναγάγουμε όλους τους τομείς στα μαθηματικά.
…Από κει και πέρα, το θέμα μετατίθεται στο ποιος, διαθέτων “ανωτερότητα” σε όσο το δυνατόν περισσότερους “καίριους” τομείς, καταφέρνει να επιβιώσει / κατισχύσει.
Όπερ μας οδηγεί στο άλλο “διόλου ρατσιστικό” πρότυπο της εποχής μας, τον Κάρολο Δαρβίνο.
Η τεράστια όσο και παραπλανητική φιλολογία περί ρατσισμού έχει την αφετηρία της στη στιγμή που κάποιες …κατώτερες μορφές ζωής ταύτισαν την κατωτερότητα με συγκεκριμένες φυλές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πέρασαν και από τη θεωρία στην πράξη.
Η πλάκα είναι ότι οι Εβραίοι που την πλήρωσαν ήταν / είναι οι ίδιοι ρατσιστές. Η ακόμα μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, δικαίως είναι.
Όπως θα ήμασταν κι εμείς …αν είχαμε την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους ημών.
Βασικά ο ρατσισμός θεωρούνταν ως κάτι αυτονόητο μέχρι την έλευση του Χίτλερ που τον τράβηξε από τα μαλλιά. Η σημερινή προϊούσα “πολιτική ορθότητα” είναι ουσιαστικά η μεταπολεμική αναίρεση όλων των αντιλήψεων του ηττημένου Χίτλερ, στην οποία φυσικά πρωτοστάτησαν οι Εβραίοι.
Ως προς τον Χίτλερ : αυτό ακριβώς εννοώ. Διασκευάζοντας ίσως το “μεταπολεμική αναίρεση” σε “μεταπολεμική υστερική αναίρεση”.
Εντωμεταξύ πιθανότατα λόγω δικής μου άγνοιας για το ζήτημα, δυσκολεύομαι πραγματικά να κατανοήσω ποια είναι η περίφημη “γεωπολιτική σημασία” των μελλοντικών ερευνών της chevron στα νότια της Πελοποννήσου και της Κρήτης. Τα συγκεκριμένα “οικόπεδα” βρίσκονται ούτως ή άλλως εκτός του περιβόητου τουρκολυβικού μνημονίου, ενώ από την άλλη chevron και total βρίσκονται ήδη σε διαπραγματεύσεις με τη Λιβύη για εκτεταμένες έρευνες όχι σε δύο, αλλά σε.. 22 θαλάσσιες και χερσαίες περιοχές. Υπάρχει κάτι που δεν βλέπω εγώ ή μήπως οι δικοί μας βλέπουν πάλι πράγματα που δεν υπάρχουν?
Ως προς τη Chevron, δεν έχω κάτσει να μελετήσω ενδελεχώς τις συντεταγμένες 🤪 αυτό που έχω κρατήσει από τις απελπιστικά βαρετές συζητήσεις είναι ότι …ένα από τα “block” της υποθέσεως επικαλύπτεται με περιοχές του τουρκολιβυκού, ως εκ τούτου η κίνηση το ακυρώνει de facto.
Δεν θα το το έλεγα για όλα τα πεδία. Στα περισσότερα εξ αυτών είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το ταλέντο από τη δουλειά, το λαγό από τη χελώνα. Στα μαθηματικά και στη μουσική – και σίγουρα σε αρκετούς άλλους τομείς που μου διαφεύγουν – κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν πράγματα που κάποιοι άλλοι απλώς αδυνατούν.
Και στη μουσική και τα μαθηματικά παίζει η δουλειά τεράστιο ρόλο. Όπως και οι κοινωνικές συνθήκες κτλ. κτλ. Θεωρώ δεδομένο ότι αρκετές περιπτώσεις “Μπετόβεν” πέρασαν απ’ αυτό τον κόσμο χωρίς να αντιληφθούν ούτε οι ίδιοι το ταλέντο τους.
Το περιβόητο survival of the fittest (που φυσικά ουδέποτε ειπώθηκε από τον ίδιο το Δαρβίνο) δεν έχει απολύτως καμία επιστημονική αξία – με άλλα λόγια δεν αποτελεί εργαλείο συγκεκριμένων προβλέψεων. Επιβιώνει αυτός που επιβιώνει. Τον οποίο εκ των υστέρων ονομάζουμε “ανώτερο”, “ισχυρότερο”, “ικανότερο”. Κανείς δεν γνωρίζει εκ των προτέρων ποιος θα επιβιώσει και γιατί. Αυτός είναι και ο λόγος της τεράστιας ποικιλομορφίας που συναντάμε στη φύση. Αν πεθάνει ο ένας, θα επιβιώσει ο άλλος.
Δεν ισχύει 100% αυτό. Σε μάχη με αγκέμαχα όπλα, ένας στρατός αποτελούμενος από Σβαρτζενέγκερ με IQ Αϊνστάιν, έχει “μάλλον” μεγαλύτερες πιθανότητες να νικήσει έναν οποιοδήποτε ισάριθμό του.
Το είπα εξάλλου και προηγουμένως ότι σε συγκεκριμένους τομείς υπάρχουν προφανώς ανώτεροι και κατώτεροι. Γενικά όμως όχι. Από άποψη καθαρής επιβίωσης οι λεγόμενοι “κατώτεροι” οργανισμοί γαμάνε και δέρνουν. Μεταξύ βακτηρίων για παράδειγμα και ανθρώπων δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης ως προς την ικανότητα επιβίωσης. Μπροστά σε αυτά εμείς είμαστε απλώς περαστικοί.
Σωστά. Βέβαια όντας τόσο κραυγαλέα διαφορετικοί οργανισμοί, άνθρωποι και βακτήρια δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σαν direct competitors. Αλλά και να αντιμετωπστούν ως τέτοιοι : τα βακτήρια είναι “ανώτερα” από τον άνθρωπο ως εκπληκτικά ανθεκτικά σε συνθήκες (θερμοκρασίες etc) αδιανόητες γι’ αυτόν. Είναι ως εκ τούτου και απίστευτα προσαρμοστικά, για να μη μιλήσουμε για την αναπαραγωγικότητά τους.
Ακριβώς. Τα ίδια όμως ισχύουν και μεταξύ των ανθρώπων. Οι φτωχοί και αμόρφωτοι για παράδειγμα κάνουν πολύ περισσότερα παιδιά σε σύγκριση με τους ευημερούντες. Αντισταθμίζουν δηλαδή το ποιοτικό τους μειονέκτημα με το αντίστοιχο ποσοτικό.
Εν ολίγοις οι “καίριοι τομείς” εξαρτώνται από το ζητούμενο : επαγγελματική επιτυχία, στρατιωτκή νίκη, επιβίωση φυλής / είδους, επιβίωση εκπρόσωπου φυλής / είδους, …περιορισμός της εντροπίας, you name it. Με βάση τον τελευταίο στόχο πχ. μια …πέτρα είναι πολύ ανώτερη από ένα άνθρωπο.
Εντάξει ένα βράχο δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις οντότητα, με την έννοια ότι τα όρια μεταξύ βράχου και χώματος για παράδειγμα είναι ασαφή, κάτι που ισχύει για όλες τις εκδοχές της ανόργανης ύλης. Δεν υπάρχουν ανόργανες οντότητες. Υπάρχουν όμως αυτοτελή έμβια όντα σαφώς οριοθετημένα σε σχέση με το περιβάλλον τους. Η έννοια του ανώτερου και του κατώτερου πάντως είναι απλώς η δυνατότητα που παρέχει στο άνθρωπο η γλώσσα να ευλογάει τα γένια του. Ένας θεός ξέρει τι θα έλεγαν τα ζώα για μας έτσι και ήταν σε θέση να μιλήσουν.
Η έννοια του ανώτερου και του κατώτερου ισχύει, επιμένω, και αφορά στο πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται. Και για να επιστρέψω στο ξεκίνημα : ο φερειπείν τουρκικός πολιτισμός (ιστορικά μιλώντας, as in “προσφορά στην ανθρωπότητα”) είναι κωμικοτραγικά κατώτερος του “δικού μας” – το πρόβημα με εμάς φυσικά αφορά στην υποχρεωτικότητα των εισαγωγικών.
Αυτό το λέμε αυτάρεσκα εμείς. Για ρώτα να δεις και τους Τούρκους!
Άσε που η έννοια της “ανθρωπότητας” είναι καθαρά δυτικό κατασκεύασμα. Με όποιο λαό και αν συζητούσες κατά την προ παγκοσμιοποίησης εποχή, θα καταλάβαινες ότι “ανθρώπους” θεωρεί κατά βάθος μόνο τα μέλη της δικής του φυλής.
…Τα οποία μέλη της δικής του φυλής θεωρεί a priori ανώτερα από εκείνα όλων των άλλων. Δε θα ξεχάσω την εισαγωγή του εκπληκτικού βιβλίου του John Keegan “Ιστορία του Πολέμου” (δεν ξέρω αν κυκλοφορεί ακομα ή είναι εξαντλημένο). Εκεί για να στοιχειοθετήσει το συγκεκριμένο φαινόμενο, ο συγγραφέας αναφέρεται στους περίφημους Γιανομάμο του Αμαζονίου, τα ήθη και έθιμα των οποίων τους φωτογραφίζουν σαν μια από τις πλέον ανέγγιχτες απ’ την “εξέλιξη” φυλές στον κόσμο. Ανάμεσα σ’ αυτά περιγράφει γλαφυρά το ρόλο των γυναικών ως …ανταλλακτικού νομίσματος, όπως και την εν γένει “αβρή” μεταχείριση της οποίας τυγχάνουν. Για να καταλήξει θριαμβευτικά στο ότι (“ακόμα και”) οι Γιανομάμο αντιμετωπίζουν τις γύρω πιο “εξελιγμένες” φυλές του Αμαζονίου ως …προϊόντα εκφυλισμού του αυθεντικού ανθρώπου, του πλατωνικού πρότυπου, ας πούμε, που είναι φυσικά ο Γιανομάμο.
Ο βασικός στόχος πίσω από όλα όσα λέω επί του θέματος αφορά στο εξής : απ’ τη στιγμή που αυτό που εκτυλίσσεται γύρω μας είναι ένας πόλεμος λέξεων, πρώτη προτεραιότητά μας πρέπει να είναι το “καθάρισμα” κάποιων από αυτές, όπως ο “ρατσισμός” ας πούμε, από τη ρετσινιά της ενοχής που τους έχουν κολλήσει οι επιτήδειοι.
Ιδίως όταν αυτοί ακριβώς “λειτουργούν” την κοινωνία με αποκλειστικά ρατιστικούς όρους : ο ρατσισμός του “νέου και ωραίου”, ο ρατσισμός του “πλούσιου και διάσημου”, ο ρατσισμός του “tech savvy” κοκ. Με τρόπο ώστε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να είναι στην απ’ έξω, και ταυτόχρονα φιμωμένο με συνοπτικές διαδικασίες.
Ε μα …αυτό εννοώ όταν αναφέρω ως (επιπλέον) στοιχείο κατωτερότητας των Τούρκων το ότι μας κοιτούν αφ’ υψηλού προς τα πάνω! 🏛🏛🏛
Ως προς τα ζώα, σύμφωνα με τη δική μας προτεραιοποίηση στόχων : το ότι δεν μπορούν να μιλήσουν, στοιχειοθετεί ήδη την κατωτερότητά τους. Και το λέει αυτό κάποιος που θεωρεί τα ζώα (κάποια τουλάχιστον) ανώτερα από πολλούς ανθρώπους.
…Αυτό στο οποίο αναφέρθηκα πριν ήταν ακριβώς η ανωτερότητα σε “καίριους” τομείς.
Δεν το συζητάμε για τις κλειστές φυλές. Θα γνωρίζεις φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει αλαζονικότερη φυλή στην εποχή μας από τους γύφτους.
Διόλου εκπληκτικό αυτό. Ιδίως με τα κανακέματα των “πολυπολιτισμικών” υπάνθρωπων που νέμονται το κυρίαρχο αφήγημα.
Τα είπαμε και πριν. Όποιοι κυνηγήθηκαν κάποτε από τον Χίτλερ (Εβραίοι, τσιγγάνοι, μαύροι, ομοφυλόφιλοι, ανάπηροι κλπ) έχουν πλέον το ακαταλόγιστο εφόρου ζωής.
Αυτός είναι και ο δικός μου στόχος όπως θα έχεις καταλάβει – μια λαϊκή εκδοχή της “αποδόμησης” του Χάιντεγκερ – στον οποίο έχω μέχρι στιγμής αποτύχει παταγωδώς. Δεν ξέρω αν πρέπει να παρηγορηθώ από το γεγονός ότι προς το τέλος του βίου του ο ίδιος ο Χάιντεγκερ θεωρούσε την επίτευξη του στόχου αδύνατη.
“Και μόνο η απόπειρα προς την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου αποτελεί σημάδι ότι έχω παρερμηνεύσει την ουσία της ίδιας της σκέψης μου” έλεγε χαρακτηριστικά.
…Για να μη μιλήσουμε για το πού κατέληξε η “αποδόμηση” σαν όρος στα χέρια διαφόρων Ντεριντά etc.
Ακόμα πάντως κι αν η επίτευξη του στόχου φαίνεται αδύνατη, η ορθότητά του μόνο φαινομενική δεν είναι.
..και ακόμα περισσότερο η αναγκαιότητά του. Επείγουσα μάλιστα.