Ως προς τον … #Αλβανος : Ας το χοντρύνουμε λιγάκι, μια και χοντραίνει από μόνο του : Η επέμβαση των ντόπιων [θα έπρεπε αυταπόδεικτα να] επιβάλλεται ακόμα και στις περιπτώσεις …απλής “εισβολής των αμάχων”,* η οποία αφήνεται μήνες τώρα ανενόχλητη. Με ευθύνη αυτό πλην άλλων της αστυνομίας, στο πλαίσιο πάντα της ανθρωπιστικής παράδοσης που την διέπει [ξύλο στα περήφανα γηρατειά για τις συντάξεις, ξύλο στους υγειονομικούς για τα εμβόλια, ξύλο στους πυροσβέστες για τον ίδιο λόγο κοκ.]
Εκτός και αν με το που παραβιάζει τα σύνορα ο “παράτυπος μετανάστης”, απολαμβάνει ενός είδους ασυλίας, δυνάμενος στο εξής να κινείται ανενόχλητος. Αν το οργανωμένο κράτος θέλει το μονοπώλιο της βίας που “δικαιωματικά” του ανήκει [αποτελώντας ουσιαστικά τον …ορισμό του], θα πρέπει να αποδείξει κατ’ αρχήν ότι πληροί τις προϋποθέσεις.
Πέραν αυτού : όπως φίλος του blog είχε την καλοσύνη να θυμίσει στον …παρ’ ολίγον δικηγόρο [εμένα], τα πράγματα σε επίπεδο γράμματος του νόμου δεν είναι τόσο απλά. Με κάποια links μου έδωσε το έναυσμα για μια έρευνα, το ρεζουμέ της οποίας βρίσκεται εδώ :

Εν ολίγοις, πέρα από το ηθικό σκέλος, τα νούμερα της liberal διανόησης είναι έκθετα και από νομικής απόψεως.

* Τίτλος βιβλίου [2 τόμοι] ενδιαφέροντος, εκτός των άλλων, για την αριστερή προέλευση του συγγραφέα – δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού : Απ’ τις ελάχιστες στα ελληνικά διεξοδικές αναλύσεις του θέματος, κόντρα στην επιπέδου νηπιαγωγείου πολιτικολογία “κυβερνήσεων” και media.