Στην προαναφερθείσα εκπομπή του Αυτιά, λίγο μετά το “φλέγον” ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μπάτσων θα ξεκινήσει τη δημόσια τοποθέτησή του επισημαίνοντας ότι “ο ίδιος είναι εμβολιασμένος”, δίνοντας έτσι στον εαυτό του …ηθικό άλλοθι για να ζητήσει εξαίρεση της επαγγελματικής κατηγορίας του απ’ τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Ένα κύμα αηδίας με κυριεύει κάθε φορά που ακούω κάτι τέτοιο, ή το φοβερό “δεν είμαστε αρνητές, απλώς φοβόμαστε τα αδοκίμαστα εμβόλια”. Είναι σαν να ξεκινάς να μιλάς με γκολ απ’ τα αποδυτήρια: η απάντηση σε όποιον έχει το θράσος να ρωτάει αν [και γιατί δεν] έχεις εμβολιαστεί είναι “σάλτα γ@μήσου κι εσύ κι ο γρύλος σου. Δεν έχω εμβολιαστεί γιατί έτσι θέλω”.
Για όσους μπορούν να συγκρατηθούν, υπάρχει το απλό : “παρακαλώ, προσωπικά δεδομένα”. Η ευγένεια σκλαβώνει.
Εκτός αν εννοούμε να απολογούμαστε για επιλογές ζωής, σε “ειδικούς” και “κυβερνητικούς παράγοντες” που κόπτονται δήθεν για την υγεία μας, όταν έχουν αφήσει να περάσουν 9 μήνες εμβολιασμού για να ασχοληθούν με τους “κατάκοιτους” [το άκουσα στον Αυτιά κι αυτό…] και το κάνουν τώρα, που “κάποιοι” τους τραβάν το αυτί για την προώθηση μικρότερου αριθμού δόσων από τον επιδιωκόμενο.