Παραδείγματα, αλληλοσυμπληρούμενα, της πιο αισχρής αντιστροφής πραγματικότητας, δημοσιευμένα την ίδια μέρα, στο ίδιο “ενημερωτικό μέσο” (in.gr).
Οι δραματικοί τόνοι επίκλησης ενός ανύπαρκτου κινδύνου (ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή), επικουρούμενοι από γκροτέσκα ψέμματα, συνυπάρχουν με το εξ ίσου ή μάλλον έτι χυδαιότερο …debunking των “θεωριών συνωμοσίας” περί απειλής που αντιπροσωπεύει για τον κόσμο της εργασίας η επέλαση της A.I.
Απειλής για την οποία προειδοποιούν μερικά από τα επιφανέστερα μυαλά στο χώρο …της Τεχνητής Νοημοσύνης. Σ’ αυτούς προφανώς αναφέρεται σαν σε “ειδικούς” (σε εισαγωγικά) ο “δημοσιογράφος”.
Ανάμεσά τους ο Geoffrey Hinton, “νονός της A.I.” ο οποίος προειδοποιεί μεταξύ άλλων για τα ακόλουθα:
Η προηγμένη AI θα μπορούσε να αποτελέσει υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα. Εάν τα συστήματα AI γίνουν υπερβολικά ισχυρά και αυτόνομα, μπορεί να αρχίσουν να παίρνουν αποφάσεις …μη ευθυγραμμισμένες με τα ανθρώπινα συμφέροντα, καθώς (μέσω της ομολογημένα από τους ειδικούς ακατανόητης διαδικασίας του deep learning) θα μπορούσαν να αναπτύξουν στόχους τελείως απρόβλεπτους, ακόμα και για τους δημιουργούς τους.
Η ικανότητα της AI να παράγει όλο και πειστικότερο deepfake περιεχόμενο απειλεί με οριακή υπονόμευση τα τελευταία υπολείμματα εμπιστοσύνης στα ΜΜΕ, τα social media και τις ίδιες τις έννοιες της δημοκρατίας και της κοινότητας.
Η ταχεία ανάπτυξη της AI μπορεί να οδηγήσει σε αυτοματοποίηση θέσεων εργασίας, μαζική ανεργία και διευρυμένη κοινωνική ανισότητα.
(Visited 51 times, 51 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Στην πραγματικότητα η ανάπτυξη της ΤΝ αποτελεί το βασικότερο λόγο που “εγκαταλείφθηκαν” οι πολιτικές της κλιματικής αλλαγής. Ένας μοντέρνος υπερυπολογιστής καταναλώνει το ρεύμα που καταναλώνει συνολικά μια πόλη στο μέγεθος της Πάτρας εκλύοντας αντίστοιχες ποσότητες θερμότητας και απαιτώντας για την ψύξη του ανάλογες ποσότητες νερού. Από τη στιγμή που η ΤΝ ορίζεται ως βασική προτεραιότητα, οι ανησυχίες για την υπερθέρμανση του πλανήτη μπαίνουν αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα.
Παρομοίως οι πολιτικές της πανδημίας εγκαταλείφθηκαν λόγω της προτεραιότητας που δόθηκε στον πόλεμο της Δύσης ενάντια στη Ρωσία. Δεν είναι ότι ξαφνικά τα ερπετά κατάλαβαν το λάθος τους και βάλανε μυαλό. Πραγματικός εχθρός του κακού είναι μόνο το χειρότερο.
Εννοείται ότι συμφωνώ σε όλα. Αυτά όμως που εμείς τα έχουμε επισημάνει εν τη γενέσει τους, για τα ελληνικά media είναι συνωμοσιολογκές θεωρίες ψεκασμένων.
Αυτό που δε νομίζω ότι μαζεύεται, ή μάλλον, πλέον, είμαι σίγουρος για το αντίθετο, είναι η δρομολογημένη πτώση της κουλοκυβέρνησης. Απλώς ψάχνω να βρω κάποια επιβεβαίωση της εντύπωσής μου περί Σαμαρά ως προωθούμενης λύσης. Γιατί σε περίπτωση μη ισχύος αυτού του σεναρίου, το εναλλακτικό περιλαμβάνει “τσιμπούκια ο Τίγρης” as in : δέσιμο χειροπόδαρα μέσω “σκανδάλων” – επανάληψη εποχής μνημονίων, ενώ ταυτόχρονα οι Τουρκαλάδες μας παίρνουν κυριολεκτικά το σκαλπ (σύμφωνα με τελευταία εξέλιξη, ετοιμάζουν νέο μνημόνιο τύπου τουρκολοβικού, αυτή τη φορά με τον Αλ Τσογλάνι).
Εξακολουθώ να μη βλέπω με ποιο τρόπο θα μπορούσε να πάρει τη θέση του Κούλη ο Σαμαράς. Ή γιατί θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο τα eurolizards ή ακόμα και ο Τραμπ. Η θεωρία του Ισραήλ δεν με πείθει καθόλου – και όχι μόνο λόγω των “αντισημιτικών” μου αισθημάτων. Κατά τη γνώμη μου εκφράζει απλώς τους ευσεβείς ή ασεβείς πόθους των εγχώριων “πατριωτικών” κύκλων που δεν πτοούνται όσες φορές κι αν διαψευσθούν. Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές ούτε όμως και βλέπω σε αυτές κάποια θετική προοπτική.
Οι οποίοι πατριωτικοί κύκλοι στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Μητσοτάκη δαγκωτό.
Έτσι απλά, δεν υπάρχει άλλη λύση έκτακτης ανάγκης απ’ τον εν λόγω Σαμαρά. Δεν υπάρχει άλλος στοιχειωδώς ικανός και διαθέσιμος. Αν δεν ισχύ(σ)ει το συγκεκριμένο σενάριο, τότε (κατά πως το ‘λεγε ο Mitsotakis senior) …θα πάμε σε ανωμαλία.
Κατά τη δική μου σταθερή άποψη, το Ισραήλ είναι μονόδρομος. Οσο για κάτι “αναλυτές” που περιέρχονται τα κανάλια καγχάζοντας, χωρίς κουβέντα για την ταμπακιέρα ( = διαμορφούμενες συνθήκες με Τουρκία, τι ακριβώς εναλλακτική έχουμε), μη χάνοντας ευκαιρία να καγχάσουν και με τους “δήθεν πατριώτες, που περιμένουν σωτηρία απ’ το Ισραήλ”, θεωρώ ότι είναι κρυφο-ΕΛΙΑΜΕΠ τουλάχιστον.
Δεν γνωρίζω τους εν λόγω αναλυτές, ούτε τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα σχετικό δούλεμα το σηκώνουν οι “πατριωτικοί” κύκλοι. Και μόνο η σιγουριά τους για τη δημιουργία κουρδικού κράτους που θα έκοβε την Τουρκία στα δύο – οι κούρδοι εντωμεταξύ συνθηκολόγησαν – αρκεί για να τους θεωρήσει κανείς γραφικούς. Επικίνδυνα γραφικούς.
Όσο για την “εναλλακτική” στην πολυδιάστατη τουρκική εκτατικότητα: είκοσι χρόνια τουλάχιστον σκληρή δουλειά σε όλους τους τομείς χωρίς να σηκώσουμε κεφάλι και ύστερα βλέπουμε. Που αποτελεί φυσικά επιστημονική φαντασία. Οπότε γυρνάμε στις μαγικές λύσεις καί στους από μηχανής θεούς.
Όποιος δηλώνει σίγουρος για ο,τιδήποτε, ιδίως για τέτοια θέματα, σηκώνει όντως δούλεμα. Το ζήτημα είναι ότι οι συγκεκριμένοι ασκούντες το δούλεμα, επιδεικνύουν …μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Την στιγμή μάλιστα που, στο σκεπτικό των άλλων (βαθυστόχαστο, απλοϊκό, εντελώς ηλίθιο, whatever – ένα σκεπτικό υπάρχει πάντως) δεν αντιπαραθέτουν τίποτα πέρα απ’ το “κράτος δολοφόνο” και τους “Τούρκους και Ισραηλινούς που θα τα βρούνε”.
Επαναλαμβάνω και πάλι ότι δεν γνωρίζω τους εν λόγω αναλυτές, από αυτά που λες όμως φαίνεται να υιοθετούν απόψεις που είχα εκφράσει εδώ σε ανύποπτο χρόνο. Σαν πολλοί να με κλέβουν τώρα τελευταία!😋
Αυτές οι απόψεις, ιδιαίρετα οι περί “Ισραήλ – κράτους δολοφόνου με το οποίο είναι …ανήθικο να συνεργαζόμαστε” και περί “Εβραίων και Τούρκων που είναι έτοιμοι να τα ξαναβρούν” είναι ευρύτατα διαδεδομένες όπως και οι αντίθετές τους (οι “δικές μου” ας πούμε).
Αυτό που δε βλέπω να γίνεται είναι μια …διαλεχτική αντιπαράθεση απόψεων. Συνήθως, ή μάλλον ανεξαιρέτως, η ανάπτυξή τους γίνεται (στο πνεύμα της εποχής) ανάμεσα σε άτομα που συμφωνούν σε όλα, για τα αυτιά ενός ακροατηρίου που συμφωνεί και αυτό σε όλα a priori, και με τους διαλόγους να φέρνουν σε Χιούη-Λιούη-Ντιούη που τελειώνει ο ένας τη φράση του άλλου.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Να υποθέσω ότι οι άνθρωποι δεν αντέχουν τη δημόσια αντιπαράθεση γιατί δεν αντέχουν να εκτεθούν σε κοινή θέα παραδεχόμενοι ότι …έκαναν λάθος; τελείως “μη αντρικό” μου φαίνεται (A SEXIST WOULD SAY!), αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ και άλλη αιτία.
Παρεμπιπτόντως τα πρόστιμα της ΕΕ για τα οποία γίνεται τόσος ντόρος, αποτελούν ψωμοτύρι εδώ και δεκαετίες, χωρίς να ενοχλείται κανένας. Οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις είναι στην πραγματικότητα δώρον άδωρον, αφού τα eurolizards τις παίρνουν πίσω στο πολλαπλάσιο με τη μορφή καταδικαστικών αποφάσεων και προστίμων. Με άλλα λόγια το καινούριο τζιπ του Μήτσου του τσοπάνη το πληρώνουμε συστηματικά εσύ κι εγώ.
Για τα πρόστιμα δεν ξέρω, καθότι δεν το παρακολουθώ, για να το λες έτσι θα’ναι.
Το πρόβλημα πάντως σήμερα, όπως και κάθε φορά που “πρέπει” να υπάρξει κάποιο πρόβλημα (ή επιτυχία, for that matter), είναι επικοινωνιακής φύσεως.