Όπως έχουμε ξαναπεί, πάνω από την “απόκρυφη” για το κοινό, αέναα εξελισσόμενη “εξειδικευμένη” γνώση, βρίσκεται και οφείλει να υπηρετείται ως αξία η λογική, οι νόμοι της οποίας έχουν τη συνήθεια να μένουν αδιάφοροι για τις εκάστοτε χωρο-χρονικές συντεταγμένες. Αυτό παρέχει αυτόματα στον προσεκτικό παρατηρητή – πολίτη το δικαίωμα να κρίνει απόψεις ειδικών, άπαξ και οι τελευταίοι πέφτουν σε αντιφάσεις. Το ότι μπορεί η κριτική του “ανειδίκευτου” να αποδειχτεί λάθος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκλεισθεί a priori απ’ τον διάλογο.
Αυτό είναι ένα από τα δυο ζητήματα που μέσα από μια συστηματική διαδικασία διαστρέβλωσης έχουν “αποσυρθεί” απ’ την Εικόνα. Το άλλο είναι ακόμα πιο σημαντικό : κάποιοι κάνουν την κριτική των “ανειδίκευτων” να ακούγεται σαν έκφραση γνώμης στο πλαίσιο …ακαδημαϊκής αντιπαράθεσης. Σαν να έχουμε εισβάλλει απρόσκλητοι σε κάποιο επιστημονικό συνέδριο, να πήραμε αυθαίρετα το λόγο και να μιλάμε για θέματα που αγνοούμε, αξιώνοντας να ακουστούμε από θέση ισοτιμίας…
Στην πραγματικότητα, αυτοί που εισβάλλουν, στη ίδια τη ζωή μας, είναι οι “ειδικοί”. Κι όχι απλώς μιλώντας, αλλά επιβάλλοντας πρακτικές που την επηρεάζουν άμεσα. Ο άνθρωπος που λέει ότι από μόνο του αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να κρίνουμε, δεν αξίζει κανένα σεβασμό και καμία κατανόηση.
Τα παραπάνω αποτελούν πρόλογο για την “ανειδίκευτη” άποψη, που δεν είναι ακριβώς δική μου [την άκουσα αρχικά απ’ τον κύριο Κούβελα], αλλά θα μπορούσε να είναι, μια και στηρίζεται όχι σε “εξειδικευμένη γνώση” αλλά σε γνωστά στοιχεία και στην κοινή λογική : Απ’ τη στιγμή που η “νέα μετάλλαξη” είναι 1. σφρόδρα μεταδοτική και 2. ηπιότατη, αδυνατεί κανείς να καταλάβει προς τι ο πανικός. “Αδυνατεί”, βέβαια, τρόπος του λέγειν, για όποιον ξέρει με τι απατεώνες έχουμε να κάνουμε. * Γιατί ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να είναι ό,τι πιο ευοίωνο : η νέα μετάλλαξη εκτοπίζει τάχιστα τις προηγούμενες. Εκατομμύρια άνθρωποι προσβάλλονται με ελάχιστες “επιπλοκές” / εισαγωγές σε νοσοκομεία. Η περίφημη ανοσία αγέλης, στο βαθμό τέλος πάντων που μπορεί να επιτευχθεί, επιτυγχάνεται μέσω φυσικής νόσησης. End of story.
Αυτά βεβαίως θα ίσχυαν σε ένα κόσμο όπου το story γράφεται από μόνο του. Όχι από τους κ.κ. Μπουρλά και Γκέητς, CEO και μεγαλομέτοχο της Pfizer…

* Κυριολεκτικά απορώ : ποιος είναι αυτός που δεν σκανδαλίζεται με την εμμονική απροθυμία πολιτικών, ειδικών, μίντια, να πουν κάτι θετικό, ν’ αφήσουν την παραμικρή αχτίδα ελπίδας;