Είδηση της ημέρας είναι ο εγκαινιασμός του υποχρεωτικού εμβολιασμού από την ΕΜΑΚ του Πυροσβεστικού Σώματος, με τους άνδρες να παρουσιάζονται ενοχλημένοι από τη …διατύπωση *, καθότι σύμφωνα με τον Πρόεδρό τους «δεν είχαν εκφράσει κάποια απροθυμία να εμβολιαστούν».
Το θέμα …έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, με την προοπτική φυσικά επέκτασης στο σύνολο του δημόσιου τομέα [για τον ιδιωτικό θα «φροντίσουν» οι εργοδότες].
Το ζάπινγκ με οδηγεί στον Αντένα, τη στιγμή που τελειώνει η συζήτηση γι’ αυτό, με τον κύριο Παπαδάκη να βάζει μια τελευταία πινελιά στο ρεπορτάζ : «πάντως, το θέμα δεν προσφέρεται για συζήτηση, ούτε για επιχειρήματα συνωμοσιολόγων…»
Ο μάστερ της πρωινής ζώνης θα περάσει απνευστί στο επόμενο section : συζήτηση με το μέλος της εθνικής επιτροπής εμβολιασμών Γεώργιο Χρούσο.
«Κύριε Χρούσο, έχουμε περί τους 370.000 ανθρώπους που έχουν νοσήσει… Κάτι δηλαδή σαν να έχουν κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου [!], πράγμα το οποίο σημαίνει ότι απομένει να κάνουν άλλη μια δόση [!] …»
«Σωστό», επικροτεί ο δόκτωρ.
«Εδώ όμως πρέπει να διευκρινιστεί από την πλευρά της επιτροπής, η χρονική απόσταση από τότε που νόσησαν μέχρι τώρα…»
«Η απόφαση της επιτροπής μιλάει για οκτώ έως δώδεκα εβδομάδες μετά τη νόσηση. Όμως, όποτε και να το κάνει κανείς αφού νοσήσει …είναι καλό. Διότι υπάρχει ήδη η πληροφορία στον οργανισμό, και με την ανάμνηση, με την αναμνηστική δόση, επανέρχεται η ανοσία», απαντά ο κύριος καθηγητής [ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι θα μείνει για κάποιο λόγο στην ιστορία, αυτός δεν θα είναι η ευφυία του]
«Δηλαδή», κάνει τη γνώση προσιτή στο ανειδίκευτο κοινό του ο Παπαδάκης, «εάν έχει μεσολαβήσει διάστημα οκτώ έως δώδεκα εβδομάδων από τότε που νόσησε κάποιος έως τώρα, μπορεί να πάει να κάνει το εμβόλιο. Τη μια δόση».
Χρούσος: «μάλιστα»
Παπαδάκης [σε οίστρο, πηγαίνοντας για το κάτι παραπάνω] : «κι αν έχει περάσει μεγαλύτερο διάστημα; Έξη μήνες, επτά μήνες; Ένας χρόνος; Μήπως πρέπει τότε να κάνει δυο δόσεις;»
Χρούσος : «Το θέμα δεν έχει συζητηθεί για τόσο μεγάλα διαστήματα [!]. Αλλά κατά την άποψή μου …δεν χρειάζεται, γιατί η αναμνηστική δουλεύει πολύ καλά, όσος καιρός κι αν έχει περάσει».
Παπαδάκης : «Και τώρα ένα άλλο σοβαρό θέμα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έκανε την πρώτη δόση του AstraZeneca. Και στη συνέχεια, καλώς ή κακώς, τι να κάνει ο άνθρωπος, φοβήθηκε. Ακύρωσε λοιπόν το ραντεβού για τη δεύτερη δόση …δεν θέλει να κάνει πάλι AstraZeneca…τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση;»
Χρούσος : «Θα πρέπει να υποβάλει αίτηση στην πλατφόρμα για να συζητηθεί η περίπτωσή του από την επιτροπή εμβολιασμών. Μέχρι στιγμής υπάρχουν αιτιολογίες [σ.σ. ο ρήτωρ εννοεί προφανώς ….αποδεκτές] γιατί πρέπει να κάνει διαφορετικό εμβόλιο. Σ’ αυτό η επιτροπή έχει συμφωνήσει. Τώρα, όσον αφορά το ψυχολογικό μέρος, ακόμα δεν έχει … [ο ρήτωρ μπερδεύει τα λόγια του] …δηλαδή αν κάποιος απλώς φοβάται, αυτός …δεν θα μπορέσει αυτή τη στιγμή να πάρει αυτό που θέλει [!]. Μέχρι στιγμής έτσι γίνεται, πρέπει να κάνουνε αίτηση στην πλατφόρμα και να δώσουνε την αιτιολογία γιατί θέλουν ν’ αλλάξουνε… και ο φόβος δεν είναι ακόμα ένας απ’ τους λόγους, μια απ’ τις ενδείξεις για την αλλαγή…»

Αφήνουμε κατά μέρος σχόλια που θα συνιστούσαν παραβίαση ανοιχτής πόρτας και πάμε στην όποια ουσία : Τι άραγε εννοούν «κάποιος έχουν νοσήσει»; Ότι παρουσίασε σοβαρή νόσο, ή ότι απλώς προέκυψε θετικός στο τεστ; Γιατί ο αριθμός 370.000 αναφέρεται σε …κρούσματα, που όλοι ξέρουμε σε τι αναφέρονται : κατά πλειονότητα σε ασυμπτωματικούς. Η διαρκής επίκληση των «κρουσμάτων», της θετικότητας δηλ. σε τεστ τα οποία οι ίδιοι οι επιστήμονες σχεδόν περιγελούν, διευκολύνει τη διαχείριση μιας fake πανδημίας, παρεμπιπτόντως ενισχύοντας την «εγκυρότητα» του PCR test, κωμικοτραγικά επίσης αφερέγγυου.
Σύμφωνα με αυτά που ακούμε εδώ, οι «ασθενείς», ασυμπτωματικοί ή μη, διαθέτουν ιικό φορτίο επαρκές για να διασπείρουν τον ιό, όχι όμως και για την πολυπόθητη ανοσία. Ως εκ τούτου πρέπει να πάρουν μια δοσούλα, έτσι για το αναμνηστικόν της υποθέσεως.

Απ’ τις απιθανότητες που ακούστηκαν περί αλλαγής μάρκας εμβολίου, δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα ασυμβατότητας, απλά ένα “έτσι θέλω” της επιτροπής : ο φόβος δεν συνιστά λόγο σεβαστό για την αλλαγή, τουτέστιν, δεν θα το κάνουμε εδώ ξέφραγο αμπέλι.
Σε μένα πάλι, επειδή είμαι ψεκασμένος, εξακολουθεί να φαίνεται εξωφρενικό το ότι ζητούνται καν εξηγήσεις από κάποιον που δεν θέλει να βάλει στο σώμα του ουσίες μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες, το ότι «πρέπει» να συζητήσει με οποιονδήποτε μια επιλογή που αφορά πρώτα και κύρια τον εαυτό του.
Όποιος θεωρεί ότι η μοναδική λύση είναι το εμβόλιο, το κάνει. Άπαξ και το έχει κάνει, πρέπει να αισθάνεται ασφαλής από ανεμβολίαστους και …εμβολιασμένους. Αν δεν αισθάνεται έτσι, αυτό πρέπει να αρκεί για να αντιληφθεί ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Αν πάλι δεν το αντιλαμβάνεται, και θεωρεί ότι η λύση του «προβλήματος» περνάει απ’ τον πειθαναγκασμό των άλλων … ας το σκεφτεί καλύτερα.

* «το προσωπικό της οφείλει να είναι εμβολιασμένο τόσο για κορωνοϊό όσο και για άλλες μεταδοτικές ασθένειες προκειμένου να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Όσοι δεν θελήσουν να εμβολιαστούν θα μετακινηθούν σε άλλη υπηρεσία της Π.Υ.»