Μιλώντας χτες με δυο παιδιά φιλικών μου προσώπων, μαθητές 5ης δημοτικού και 1ης γυμνασίου, ήρθα αντιμέτωπος με ενδείξεις μελαγχολίας στα πρόθυρα κατάθλιψης. Δεν είμαι, θου Κύριε, “ειδικός”. Αλλά και δεν χρειάζεται για να είσαι, για να διακρίνεις τον αντίκτυπο των lockdown στις προσωπικότητες “μικρών ανθρώπων” που θυμάμαι, μήνες πριν, γεμάτους ζωή: ακούγονταν, και έδειχναν, σαν …κατσιασμένα, καθώς μετέφεραν εικόνες απ’ τη ζωή στο σπίτι, υπό καθεστώς τηλε-παιχνιδιού, τηλε-επικοινωνίας και …τηλε-εκπαίδευσης.
Και μόνο η εισήγηση των λοιμωξιολόγων για το κλείσιμο των σχολείων, με τα κατάπτυστο argument περί “κινητικότητας” γονέων & κηδεμόνων, δείχνει με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε. Το ίδιο όμως, και ακόμα περισσότερο, το δείχνουν οι πρακτικές που επιβάλλουν στην ίδια τη λειτουργία τους. Οι διηγήσεις των παιδιών περιλάμβαναν …τακτικές διελεύσεις μπάτσων “ελεγκτών”, και “λεπτομέρειες” όπως η απαίτηση να τρώνε κολατσιό …φορώντας μάσκα: την κατεβάζεις, τρως τη μπουκιά και …την ξανανεβάζεις.
Εδώ βρίσκεται, το έχουμε ξαναπεί [βλ. post ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ] ο λόγος πίσω απ’ την σπουδή κάποιων για την επάνοδο στις αίθουσες: αυτό στο οποίο πρέπει πριν απ’ όλα τα παιδιά να εκπαιδευτούν είναι …η νέα κανονικότητα.
Βάσει ποιάς “ιατρικής εξειδίκευσης”, κρίνουν την ” ορθή” τοποθέτηση της μάσκας οι τροχονόμοι; Μήπως επειδή αποτελεί ένα είδος “σήματος stop” στον κορονοϊό; Και,αν είναι έτσι,όλες αυτές με τα “σχεδιάκια”,δεν αποτελούν “παραποίηση σήματος οδικής κυκλοφορίας”;
Η ” λιτάνευση” της εικόνας της “αγίας μάσκας” πέφτει βαριά στους παιδικούς ώμους.Ας βοηθήσει κι ο στρατός.
Όχι δηλαδή πως οι λοιμωξιοτέτοιοι γνωρίζουν πραγματικά τίποτε περισσότερο για το θέμα. Εκτός κι αν στα μεταπτυχιακά τους εις το Χάρβαρδ παρακολουθούσαν προκεχωρημένα μαθήματα εφαρμοσμένης στατιστικής του τύπου “Οι επιπτώσεις της απαγόρευσης κυκλοφορίας πριν και μετά τις 9μμ στον κύκλο ζωής των κορωνοϊών”, “Διαφορές μεταξύ σκυλάδικων και κομμωτηρίων ως μέσων υπερμετάδοσης”, “Η συμβολή του κλικαγουέι στην αναχαίτηση μιας πανδημίας”, “Η χειρουργική μάσκα ως πανάκεια εκτός χειρουργείου”,”Το ψέμα ως προτεινόμενη θεραπεία του κοινού κρυολογήματος” κλπ.
Έλα ντε… Η πλάκα είναι ότι μέχρι πρότινος τα lockdown εθεωρούντο απαράδεκτα ΚΑΙ αναποτελεσματικά από την επιστημονική κοινότητα. Η μεταστροφή είναι φρούτο των τελευταίων χρόνων, και προϊόν …εξελιγμένων μαθηματικών μοντέλων.
Υποθέτω εκ του επαγγέλματός σου θα έχεις δει πολύ περισσότερα περιστατικά απ’ τα ελάχιστα που έχω δει μέχρι στιγμής εγώ. Και απεχθάνομαι την παραλλαγή kid porn που αποτελεί το ζουμ στο “παιδικό δάκρυ” και το “παιδικό χαμόγελο”. Αλλά άμα έβλεπες και άκουγες τα δύσμοιρα όντα θα σε έπιανε η ψυχή σου.
Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι οι εντολείς θα άξιζαν παραδειγματικά βίαιη τιμωρία, μαζί με κάποια μπατσοειδή και …ειδικούς που δίνουν “προσωπικό τόνο” στην υπόθεση.
Ελπίζω να έρθει η στιγμή να πληρώσουν, συμφώνως τω νόμω.
Αν και σφόδρα αμφιβάλλω.
Δεν πιστεύω πλέον ότι εδώ που φτάσαμε το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί με δημοκρατικά μέσα. Μόνο μια πραγματική δικτατορία θα μπορούσε ίσως να επαναφέρει τη νομιμότητα, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο, ή μάλλον πολλές τοπικές δικτατορίες κατά τα πρότυπα του μεσοπολέμου που θα δημιουργούσαν κάποιο ανάχωμα στο παγκόσμιο τεχνοκρατικό και πληθυσμιακό έκτρωμα. Και μετά ένας γενικευμένος πόλεμος, που στα πλαίσια του πλανητικού ολοκληρωτισμού θα φαινόταν περισσότερο σαν εμφύλιος – σε αγριότητα. Γιατί ας μη γελιόμαστε, αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά ο αναπόφευκτος αυτοκαταστροφικός εκφυλισμός μιας κοινωνίας που έχει από καιρό εξαντλήσει τα πολύτιμα πλεονεκτήματα της ειρήνης και της ευημερίας..
Δυστυχώς συμφωνώ 456%. Το έχω ξαναπεί απ’ έξω απ’ έξω και θα το επαναλάβω. Θα ήθελα να δω τον Trump να προχωράει σε μια τέτοια κίνηση. Όσο και να έχω ξενερώσει με τη στάση του στα υγειονομικά, από “αισθητικής” απόψεως [όχι ακριβώς ευκαταφρόνητη από “λογικής” και “πολιτικής” απόψεως] θα ήταν μια συναρπαστική εξέλιξη. Όχι τίποτα άλλο, μιλάμε για θρασύπουστες τελείως αποχαλινωμένους. Αλλά θεωρώ ότι είναι ανέφικτο, και εκεί και παντού, γιατί η δικτατορία είναι ήδη εδώ και είναι η δική τους.
Πάντως το ” Η συμβολή του Κλίκαγουεϊ…” ακούγεται σαν ενδιαφέρον γουέστερν.Ας ελπίσουμε ο,προτεστάντης,σερίφης του Νόττινγχαμ να “συλλάβει” τους “ανιδιοτελείς Ρομπέν”…