Οι ιεράρχες είναι οι μετρ της διπλωματίας. Χάρη σ΄ αυτήν ακριβώς έχει η εκκλησία επιβιώσει, δια μέσου των αιώνων και υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Μου είναι λοιπόν αδύνατο να πιστέψω ότι η απόφαση της ιεραρχίας περί ανοίγματος των θυρών των εκκλησιών 2 ώρες την ημέρα στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, και 4 ωρών στη διάρκεια της Μ. Παρασκευής, έχει παρθεί στα σοβαρά, και ότι ετοιμάζεται να υλοποιηθεί. Πάρθηκε για τα μάτια του κόσμου, πετώντας το μπαλάκι στην κυβέρνηση, η οποία μετά τον καθιερωμένο “σάλο”, ή ανεξάρτητα από αυτόν, θα φροντίσει ώστε το θέμα, άρον – άρον, να μαζευτεί. Αυτό που θα μείνει, θα είναι το virtue-signaling των γνωστών “άθεων” – εχθρών του θρησκευτικού σκοταδισμού κτλ. και τα ηλίθια δίπολα τύπου θρησκεία vs επιστήμη.
Άλλωστε η απόφαση είναι τόσο παράλογη που βγάζει μάτι: 2 ώρες την ημέρα πόρτες ανοιχτές, σημαίνει περισσότερο κόσμο σε λιγότερο χρόνο, τουτέστιν, πιο συνωστισμένο. Αδυνατώ ξανά να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι τόσο ανόητοι ώστε να σχεδιάζουν κάτι τέτοιο. Αν πάλι παρ’ ελπίδα υπάρχουν, και ειναι οι ιεράρχες μας …δεν τους αξίζει να συνεχίσουν να υπάρχουν ως τέτοιοι.