Μιλώντας για woman power, here ’s the real deal : Η Laura Ingraham [Fox] είναι η μόνη δημοσιογράφος του mainstream χώρου που εκτιμώ όσο ο Tucker Carlson.
Η άποψη που εκφράζει στο απόσπασμα της εκπομπής της απηχεί, θέλω να πιστεύω, την άποψη όλων μας : “never forgive, never forget” .
Ως προς τις λεπτομέρειες του βίντεο, οι αναγνώστες του blog θυμούνται, ελπίζω, ότι έχουν παρουσιαστεί / αναλυθεί εδώ, μια προς μία, τη στιγμή που έπρεπε. Για περισσότερα, στο [ενδιαφέρον και κατά τόπους ανατριχιαστικό] hashtag του twitter #Nuremberg2
Αυτό που εξακολουθεί να με απασχολεί προσωπικά είναι …η ίδια η προσέγγιση της “πανδημίας” σαν να ανήκει πλέον στο παρελθόν, σαν κάτι αφήνουμε πίσω ατενίζοντας το μέλλον, είτε για να ξεχάσουμε είτε για να αποδώσουμε ευθύνες.
Φοβάμαι ότι δεν είναι έτσι. Και ο φόβος δεν αφορά πλέον στο ότι η “πανδημία” θα αποσυρθεί στο όνομα του Μεγάλου Κόλπου, που είναι το climate change – μιλούσαμε γι’ αυτήν την προοπτική απ’ τον προηγούμενο Σεπτέμβριο.
Ο φόβος αφορά στο ότι, έτσι απλά, η “πανδημία” δεν θα αποσυρθεί τόσο εύκολα. Όχι πριν εξασφαλιστεί με κάποιο τρόπο η συνέχιση της “επιρροής” των …καλομαθημένων κουστουμαρισμένων κατσαρίδων που κρύβονται πίσω της. Μιλάω για τους ανθρώπους των Big Pharma που, ελέγχοντας τα media, mainstream και όχι μόνο, με διαφημίσεις και sponsoring [μεγάλο ποσοστό των “ειδησεογραφικών” και των “εκπομπών λόγου” σε κανάλια τύπου CNN και το MSNBC είναι …”brought to you by Pfizer”] ασκούν δικτατορική εξουσία, στο όνομα της επιστήμης με κεφαλαίο έψιλον.
Το πράγμα θα συνεχιστεί, πιστεύω, παράλληλα με τα του πολέμου και της κλιματικής κρίσης, αν δεν συμβεί [λέμε τώρα] σ’ αυτές τις εταιρίες κάποια …κάθαρση. Έστω εν είδει στάχτης στα μάτια, κι έστω για ένα διάστημα.
Και να άλλος ένας λόγος που δεν πρέπει να συγχωρήσουμε / ξεχάσουμε.