Ο κύριος Μητσοτάκης φρόντισε να προσαρμόσει το πρωτοχρονιάτικό του μήνυμα σε ρίμες για μαθητές του δημοτικού σχολείου [“τα μέτρα αποδίδουν μόνον όταν κάποιοι δεν τα προδίδουν”, ”τα μέτρα θα διατηρούνται όσο δεν τηρούνται”] έτσι ώστε να καταλάβουμε καλύτερα: περίπτωση λάθους ειδικών – κυβέρνησης είναι a priori ανύπαρκτη, τυχόν αποτυχία των μέτρων θα οφείλεται σε δική μας μη συμμόρφωση. Οι ευαίσθητες αποχρώσεις εξαφανίζονται προοδευτικά απ’ το βλέμμα του κυρίου Πρωθυπουργού, καθώς μας απευθύνεται με “τσαμπουκά” παλαιάς κοπής δημοδιδάσκαλου, ή υπάλληλου σωφρονιστικού ιδρύματος.
Φρόντισε ακόμα να επαναλάβει ότι το εμβόλιο είναι το πρωτοχρονιάτικο δώρο μας. Η μάσκα βέβαια, που ήταν “το εμβόλιο πριν το εμβόλιο” έγινε γαργάρα, μια και θα είναι και το εμβόλιο μετά το εμβόλιο.
Θα περίμενε κανείς η “συζήτηση” στα μέσα, τελευταία μέρα της χρονιάς, να θίξει το θέμα της εξαΰλωσης “βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου”, η οποία ανακοινώνεται από κυβερνητικά χείλη με πρόσχημα τον εμβολιασμό. Αντ’ αυτού περιστράφηκε γύρω απ’ τη βιασύνη των πολιτικών μας να κάνουν το εμβόλιο, παραχωρώντας στους εαυτούς τους ένα “λάθος προνόμιο” και πλήττοντας το λαϊκό συναίσθημα.
Από αυτά βεβαίως ο πονηρεμένος παρατηρητής κρατάει το διαφημιστικό τρικ με το…“προνόμιο”.
Τι άλλο από προνόμιο μπορεί να αποτελεί ο εμβολιασμός με προϊόν τεχνολογίας ως χτες ακόμα απαγορευμένης, δοκιμασμένο ανεπαρκώς, και με την ευθύνη για τις όποιες παρενέργειες να βαρύνει τον εμβολιαζόμενο;