Η αναφορά περί πυρηνικού χειμώνα στο προηγούμενο κείμενο [ELON MUSK : TOO LATE FOR SAVIORS], μου θύμισε ένα άρθρο του HuffPost που είχα διαβάσει τον Φεβρουάριο. Έψαξα, το βρήκα και το μετέφρασα επί τροχάδην – υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον απ’ ότι μου είχε φανεί τότε :

Επιστήμονες από τη NASA και άλλα ιδρύματα μοντελοποίησαν
τις επιπτώσεις ενός πολέμου …δυναμικότητας εκατό βομβών “Χιροσίμα”, ισοδύναμης δηλ. με το 0,03% του σημερινού πυρηνικού οπλοστασίου στον κόσμο. Η έρευνα έδειξε ότι πέντε εκατομμύρια μετρικοί τόνοι μαύρου άνθρακα θα παρασυρθούν στο χαμηλότερο τμήμα της ατμόσφαιρας. Αποτέλεσμα αυτού, σύμφωνα με τα κλιματικά μοντέλα της NASA, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι η πολυπόθητη παγκόσμια ψύξη. Αυτός ο άνθρακας στη συνέχεια θα απορροφήσει την ηλιακή θερμότητα και, όπως ένα αερόστατο, θα ανέβει γρήγορα ακόμη ψηλότερα. Ενώ η ψύξη από ένα γενικευμένο μεταξύ υπερδυνάμεων πόλεμο θα μπορούσε να είναι καταστροφική (εξ ου και ο όρος «πυρηνικός χειμώνας») ένας πόλεμος μικρής κλίμακας θα μπορούσε να έχει ευεργετικό αντίκτυπο στο παγκόσμιο κλίμα, αναφέρει το National Geographic, μειώνοντας τις παγκόσμιες θερμοκρασίες κατά 2,25 βαθμούς F για δύο έως τρία χρόνια μετά τη λήξη του.
Σε πιο τροπικές περιοχές οι θερμοκρασίες θα μπορούσαν να πέσουν 5,4 έως 7,2 βαθμούς F.
Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ακόμη και μια μικρή ανταλλαγή πυρηνικών όπλων –μεταξύ 50-100 βομβών μεγέθους Χιροσίμα, τις οποίες η Ινδία και το Πακιστάν έχουν ήδη στο οπλοστάσιό τους– θα παρήγαγε αρκετή αιθάλη και καπνό για να αποκλείσει το φως του ήλιου, να ψυχράνει τον πλανήτη και να προκαλέσει κλιματική αλλαγή άνευ προηγουμένου στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία. Επιπλέον, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που θα προκαλούνταν ακόμη και από έναν ήπιο πυρηνικό χειμώνα, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας μιας παγκόσμιας μείωσης των βροχοπτώσεων κατά 10 τοις εκατό, θα είχαν τεράστια επίδραση στις καλλιέργειες, προκαλώντας λιμούς, σύμφωνα με το National Geographic. Η αιθάλη θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει τεράστια βλάβη στο στρώμα του όζοντος, επιτρέποντας σε περισσότερες υπεριώδεις ακτίνες να φτάσουν στη Γη.
Τα μειονεκτήματα για τον πλανήτη φαίνεται να υπερτερούν των πλεονεκτημάτων, σε περίπτωση ακόμη και ενός μικρής κλίμακας πυρηνικού πολέμου.

Δεν πρέπει να μας παραπλανά το τελικό section περί “μειονεκτημάτων”. Αυτό που έχει σημασία είναι η αποενοχοποιημένη, beyond good and evil προσέγγιση, στο πλαίσιο της οποίας ο αρθρογράφος επιτρέπει στο εαυτό του να βάζει στη ζυγαριά [τεράστιες] ανθρώπινες απώλειες και βαθμούς μείωσης της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας.
Σημειωτέον ότι τα παραπάνω δημοσιεύονται μέρες πριν απ’ την [100% με δυτική υπαιτιότητα] ρωσική εισβολή, εν τη εξελίξει της οποίας το σενάριο μικρών, τακτικών πυρηνικών χτυπημάτων διατυπώνεται σήμερα ολοένα σοβαρότερα.
Η κλιματική κρίση αποτελεί το Νο 1, ακατάρριπτο επιχείρημα για την ανάγκη Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Η τελευταία είναι υποτίθεται de facto ασυμβίβαστη με το πατριωτικό πνεύμα, κύριο εμπόδιο στην πραγματοποίησή της.
Η πραγματικότητα κατά την άποψή μου, είναι διαφορετική : το πνεύμα του οικουμενισμού είναι η τοξική αναβάθμιση του πατριωτικού πνεύματος, του οποίου αντίπαλο δέος, δήθεν, αποτελεί : οι θυσίες που απαιτούνταν κάποτε για τη “σωτηρία της Πατρίδος”, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ εκείνα που πρέπει να ξεχάσεις για τη “σωτηρία του Πλανήτη”.