Εν τω μεταξύ, μετά την εποποιία του στο Υπουργείο Υγείας (θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή γι’ αυτήν) το μεταναστευτικό γίνεται το νέο λαμπρό πεδίο δόξας για το γυιό του Πλεύρη.
Ο τύπος που διεκδικούσε προσωπικά εύσημα για την απομάκρυνση των ανεμβολίαστων υγεινομικών, είναι μια απ’ τις πιο εμετικές φυσιογνωμίες που πέρασαν ποτέ απ’ την ελληνική πολιτική σκηνή.
Κι αυτό δεν είναι ακριβώς τυχαίο κατόρθωμα.
(Visited 71 times, 71 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Επειδή πάντως τις τελευταίες μέρες κυκλοφορώ αρκετά με τα ΜΜΜ, πρέπει να ομολογήσω πως η άνοδος του ποσοστού της μεσανατολικής αρχιδίλας που κυκλοφορεί με αυτά σε σχέση με.. τον προηγούμενο μόλις μήνα, είναι παραπάνω από θεαματική. Σε πολλές περιπτώσεις είναι δύσκολο εμφανισιακά και μόνο να τους ξεχωρίσεις από τους γύφτους ή τους τράπερς. Από τη γλώσσα περισσότερο ξεχωρίζουν. Όχι πως οι αντίστοιχοι “δικοί μας” μιλάνε ακριβώς ελληνικά. Δεν ξέρω αν φταίνε οι γνωστές μαλακίες του Ισραήλ, γιατί πολλοί από αυτούς φαίνονται, πως να το πω.. άνετοι.
Κάτι χοντρό συμβαίνει, και το αντιλαμβάνεσαι εκ του ότι οι ίδιοι σχολιαστές που παλαιότερα μίλαγαν για “πρόσφυγες” και “παράτυπους μετανάστες” 🤮, τώρα έχουν αρχίσει να έρχονται στα ίσια τους. Ένας μάλιστα που άκουγα μόλις τώρα …ανακάλυπτε έκπληκτος ότι η συντριπτική πλειονότητα των λαθροπουσταράδων είναι …άνδρες σε στρατεύσιμη ηλικία! (“όχι όπως παλαιότερα που έβλεπες οικογένειες!” – άκου να δεις δηλ! – “και από όλους αυτούς, ένας Θεός ξέρει πόσοι είναι φυτεμένοι απ’ τον Τούρκο για να τους χρησιμοποιήσει την κατάλληλη στιγμή!” – άκου να δεις δηλ. και πάλι!)
Με το συγκεκριμένο βδέλυγμα πάντως “υπουργό μετανάστευσης”, μόνο τα χειρότερα μπορείς να περιμένεις. Μιλάμε ότι οι τύποι ανακοίνωναν πριν μια βδομάδα ότι …σκληραίνουν τη στάση τους στο μεταναστευτικό, και από τότε κοντεύει να βουλιάξει η Κρήτη από βρωμιάρηδες – ίσαμε χίλιους έχουν ξεμπουκάρει τις τελευταίες μέρες. Αυτό ενώ ο Ραγιαπετρίτης επισκέπτεται τη Λιβύη και …τρεις ελληνικές φρεγάτες περιπολούν την περιοχή.
…Γράψε λάθος. 956 αποβιβάστηκαν στην Κρήτη μόνο χτες! Ένας Θεός ξέρει τι γίνεται εκειπέρα.
Δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Επίσης ποτέ δεν θα τους δεις μόνους τους. Πάντα δυο-δυο, τρεις-τρεις.. τέσσερις-τέσσερις. Και όχι μόνο στις γνωστές περιοχές του κέντρου. Μετρό, τραμ, τέτοια πράγματα. Και μέσα στην καλή χαρά.
Πιθανώς κλείνονται διάφορα deals κάτω απ’ τη μύτη μας, βιτρίνα των οποίων αποτελεί αυτό με τη δημιουργία spots 100 ατόμων σε κοινότητες κάτω των 2.000 κατοίκων… Εξ ου η χαρά των λεχριτόπουστων.
Αυτή η “κυβέρνηση” βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία, φτάνουμε σιγά-σιγά στο μη περαιτέρω.
Και τόλεγα ρε πούστη μου ότι κάτι κακό θα συμβεί με αυτή τη κωλοκυβέρνηση που έτρεξαν όλοι να ψηφίσουν πανικόβλητοι.
Τέρμα δεν υπάρχει περίπτωση να μη συμβεί κάτι αν δε φύγουν (ή …και να φύγουν), κόβω πλέον το κεφάλι μου.
Έχεις απ’ τη μια τη Λιβύη εν είδει οχετού που ξερνάει “μετανάστες”. Έχεις απ’ την άλλη την Ιταλία να περιορίζει στο μηδέν τις προς αυτήν ροές και …όλοι αυτοί πού θα στραφούν; έχεις απ’ την παράλλη τους κωλότουρκους να συντονίζουν, σε αγαστή συνεργασία και με τους δυο.
Οι γαμημένοι Φράγκοι μας έχουν κληρώσει, ήδη από τα μνημόνια, ο Τραμπ μας γράφει στ’ αρχίδια του… Τι απομένει; μια κυβέρνηση που έχει αναλάβει τη διαχείριση του περάσματός μας σε καθεστώς failed state.
Καταλαβαίνω βέβαια ότι έχεις εναποθέσει σε αυτούς κάποιες ελπίδες, αλλά δεν μπορώ να να μην εκφράσω καθαρά τη γνώμη μου για την εγχώρια “πατριωτική δεξιά”: πρόκειται περί βλακών. Δεν έχει σημασία κι αν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Απλά θα επιταχύνουν την πορεία προς την καταστροφή. Ο λόγος εξάλλου που είχα ψηφίσει ΝΑΙ στο περίφημο δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ – μέρες που είναι – δεν ήταν ότι διαφωνούσα με το στόχο και τις προθέσεις τους. Προσωπικά υποστήριζα πολύ πιο ακραίες απόψεις όπως την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ altogether. Το πρόβλημά μου ήταν με τα συγκεκριμένα παντελώς ανίκανα πρόσωπα που θα εφάρμοζαν στην πράξη το ανύπαρκτο σχέδιό τους με παταγώδη αποτυχία.
Θα μου πεις και τι έχεις δηλαδή εσύ να προτείνεις. Με δεδομένο το ποιόν του πολιτικού προσωπικού και των ψηφοφόρων που το στηρίζουν, απολύτως τίποτα. Sorry. Ας μου δώσει κάποιος απόλυτη εξουσία για καναδυό δεκαετίες και ξέρω πολύ καλά τι να κάνω. Μέχρι τότε θα υφίσταμαι θέλοντας και μη τις επιπτώσεις της εγχώριας ανικανότητας και ανοησίας.
On second thought θα προτιμούσα να μου δώσει κάποιος μερικά εκατομμύρια🤑 και να σηκωθώ να φύγω από αυτή τη χώρα για πάντα. Σιγά μη χαραμίσω τον όποιο χρόνο μου απομένει σε αυτούς που με πέταξαν στο περιθώριο.
Με μερικά εκατομμύρια, μια χαρά εξασφαλίζεις ηρεμία και καλοπέραση ακόμα και εδώ…
Ποιος τη γαμεί την “πατριωτική δεξιά” σα χώρο. Είναι δεδομένο ότι είναι ηλίθιοι, και όσοι δεν είναι τέτοιοι (Μπογδάνος, Βελόπουλος, Λατινοπούλου) είναι τελείως “τοσοδούληδες”.
Ελπίδες στηρίζω αποκλειστικά σε λύση Σαμαρά γιατί ξέρω ότι πέρα απ’ τς καλές προθέσεις (καλύτερες εν πάση περιπτώσει απ’ του Κούλη) έχει κάποια κυβικά και στοιχειώδη “επαγγελματισμό”, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται άκρες και κονέ.
Ως προς το δημοψήφισμα : παρά το μίσος μου για την “Ευρώπη”, είχα ψηθεί σ’ ένα βαθμό ως πτωχανίδεος περί τα οικονομικά από το doom’s day scenario περί χρεωκοπίας.
Αλλά αυτό ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο αφορούσε τη σημασία που θεωρώ ότι έχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Τη μηδενική εμπιστοσύνη δηλ. που μου ενέπνεε η δηθενιά και η ρηχότητα του Γιανημενανί, για να μη μιλήσουμε για τη μοσχαρίλα του Τσίπρα, και τους απιστευτοανεκδιήγητους του υπουργικού του συμβουλίου.
Ένα είναι σίγουρο : αν είχαμε μια κυβέρνηση στοιχειωδως σοβαρή, ικανή δηλ. να διαχειριστεί την έξοδο από το ευρώ, θα ήμασταν τώρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Σίγουρα θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Δυστυχώς όμως έλειπαν και λείπουν ακόμα βασικές προϋποθέσεις. Αυτό εξάλλου που απέδειξε ο Σαμαράς – που μου είναι γενικά συμπαθής – με την πολιτική του πορεία, είναι η αδυναμία πραγματικής εναλλακτικής μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια εξάρτησης της χώρας από το εξωτερικό. Κι έτσι έμεινε στην ιστορία ως ο υπουργός που “άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία” και ο πρωθυπουργός που άνοιξε το δρόμο για την κυβέρνηση του Σύριζα.
Πράγματι. Για διακοπές και συνταξιοδότηση μια χαρά είναι η Ελλάδα. Το φαΐ και ο ήλιος επίσης θα μου έλειπαν στο εξωτερικό. Άσε που ποτέ δεν θα εγκατέλειπα τα ελάχιστα πρόσωπα που με χρειάζονται. Το μεγαλύτερο μέρος των “εκατομμυρίων” εξάλλου σε αυτούς θα πήγαινε πρώτα. Οι δικές μου ανάγκες είναι πολύ συγκεκριμένες και πολύ περιορισμένες.
Αυτό ακριβώς, το της εγκατάλειψης αγαπημένων προσώπων που έχουν την ανάγκη σου (αυτός ήταν ο λόγος που δεν την έκανα στα early ’90s, όταν υπήρχε μουσική προοπτική για έξω), είναι απ’ τους κύριους λόγους που σιχαίνομαι τους “μετανάστες” : κάποιοι προσπαθούν να μου εμφυσήσουν συμπόνοια για άτομα που δε συμπονάνε τους δικούς τους ανθρώπους.