Το επιδιωκόμενο φαίνεται να έχει επιτευχθεί, τουλάχιστον εν μέρει : η κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας περιορίσθηκε δραστικά, κι αυτό για μια ήπια χιονόπτωση.
Η ατζέντα της χειρότερης, φύσει και θέσει, κυβέρνησης από καταβολής ψευδοκράτους [το “θέσει” αφορά στην ιστορική συγκυρία που την πέτυχε (;) στην εξουσία] όπως και των απανταχού αντίστοιχών της, ξεκινάει από τον “εκπαιδευτικό” εθισμό του πολίτη στον παλιμπαιδισμό, μέσα απ’ το τρίπτυχο “έκτακτη ανάγκη – οδηγίες – υποχρέωση συμμόρφωσης”.
Το ρεπερτόριο των εκτάκτων αναγκών θα επεκτείνεται επ’ άπειρον και κατά το δοκούν, * με τον πολίτη να αντιμετωπίζεται ως ανίκανος να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της εκάστοτε κατάστασης. Υποχρεωμένος ως εκ τούτου [και με τις δύο έννοιες : του υποτακτικού και του ευγνώμονα] απέναντι σε μια εξουσία που είναι πάντα “εκεί”, ταγμένη στην καθοδήγησή του.
Το επόμενο στάδιο από την παρούσα φάση [εκτός και αν ισχύει ήδη] είναι να σε σταματάει ο τροχόμπατσος στο δρόμο και να ζητάει το λόγο για τον οποίο …κυκλοφορείς, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή σου …και των γύρω σου.

* Στον άξονα πάντα του climate change, για το οποίο είμαστε “όλοι” υπεύθυνοι.