ΠΕΡΙ “ΝΕΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ LOCKDOWN”…

Το pattern που έχω περιγράψει σε παλαιότερα post είναι ευδιάκριτο, πιστεύω έχει γίνει αντιληπτό και από πολύ άλλο κόσμο, στοιχειωδώς σκεπτόμενο: με την αύξηση των κρουσμάτων τεχνηέντως προκαλούμενη μέσω των [αφερέγγυων] τεστ σε συγκεκριμένες περιόδους [εορτές, εκπτώσεις], οι ειδικοί της συμφοράς προτείνουν, και η κυβέρνηση ανδρεικέλων αποφασίζει, σειρά σκληρών μέτρων. Προτού παρέλθει το «εύλογο» διάστημα για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητάς τους, δημιουργούν μια μιντιακή αναμπουμπούλα και …προχωρούν σε ακόμα σκληρότερα…*
Έτσι έγινε και αυτή τη φορά με το click away, την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 6 το Σ-Κ κλπ.
Το σύνθημα – motto αυτού εδώ του lockdown είναι: αυτή τη φορά τα μέτρα θα τηρούνται αυστηρά. Γιατί “εκείνοι που μας οδήγησαν στο νέο lockdown είναι
…οι ανεύθυνοι”.
Δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί με τους συναισθηματικούς τόνους του απίστευτου «πρωθυπουργού της χώρας». Αρκεί ένα απόσπασμα διαλόγου του «ξεχωριστά «συμπαθούς» κυρίου
Βασιλακόπουλου με την «δημοσιογράφο» Μάρα Ζαχαρέα. Η τελευταία, για μια φορά επιχείρησε να ξεμυτίσει απ’ τα εισαγωγικά στα οποία έχει θέσει στον επαγγελματικό της τίτλο, κάνοντας 1-2 ερωτήσεις με νόημα, υπαγορευμένες προφανώς από ένα αφρίζον διαδικτυακό πλήθος.
ΜΖ : Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν κλείνουμε ξανά τα σωστά πράγματα. Και το ρωτώ αυτό γιατί, εγώ στα μαγαζιά με την μέθοδο του click away που προσπαθούν οι άνθρωποι αυτοί να σταθούν λίγο στα πόδια τους μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, δεν είδα να γίνεται κανένας μεγάλος συνωστισμός, στα είδη ένδυσης, υπόδυσης κοκ. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι εστίες υπερμετάδοσης τα καταστήματα που κλείσαμε ξανά …μήπως εφαρμόζουμε ένα λάθος μείγμα;
“Ειδικός”: είναι πάρα πολύ δύσκολο να πετύχουμε το σωστό μείγμα, δεν υπάρχει μαγική λύση, ούτε επιδημιολογικές μελέτες που να λένε ποιο είναι αυτό το μείγμα. Νομίζω ότι …από μας εξαρτάται να συμπεριφερθούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μείνουνε κάποιες λειτουργίες ανοικτές. Ξέρετε, αν εγώ στείλω 6 μηνύματα για να πάω για γυμναστική, σαν να είμαι πρωταθλητής Ελλάδος, και το κάνουν και πάρα πολλοί άλλοι συμπολίτες μου, και είμαστε πολλοί έξω …δεν γίνεται τίποτα. Είναι θέμα συμπεριφοράς και ψυχολογίας. Την ‘Ανοιξη είχαμε φοβηθεί. Είχαμε φοβηθεί απ΄αυτά που ακούγαμε από την Ιταλία και απ’ το “άγνωστο”. Και συμμετείχαμε φοβερά καλά στην εφαρμογή των μέτρων, γι’ αυτό και η καραντίνα ήταν τόσο αποτελεσματική. Όπως είπε κι ο Καζαντζάκης: “η αρετή μας ήταν κόρη του φόβου μας”… Τώρα, τα μέτρα που υπάρχουν δεν εφαρμόζονται πάρα πολύ απ’ τους πολίτες. Δεν είναι λοιπόν πολύ αποτελεσματικά, και η κυβέρνηση αναγκάζεται μετά τις εισηγήσεις των ειδικών να παίρνει οριζόντια μέτρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες ειδικές λειτουργίες πειθαρχούν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες ειδικές λειτουργίες δεν θα ήταν τόσο μεγάλες πηγές μετάδοσης.
ΜΖ: μην πάμε μακριά, Εγώ θυμάμαι την υπουργό παιδείας να δηλώνει ότι τα σχολεία δεν είναι εστίες υπερμετάδοσης και ειδικότερα στις μικρές τάξεις το 0.01% των τμημάτων έχει νοσήσει με κρούσματα. Και ξαφνικά τα κλείνουμε σήμερα. Έχει δίκιο κι ο κόσμος θέλω να πω να νιώθει μπερδεμένος, κάθε δυο τρεις μέρες ακούει αντιφατικά πράγματα.
“Ειδικός” : δεν είναι αντιφατικά. Τα παιδιά δεν κολλάνε στο σχολείο αλλά …στο σπίτι, και το πηγαίνουν και στα σχολεία. Αν πολλοί γονείς νοσούν, όπως συμβαίνει τώρα στην Αθήνα, αντίστοιχα πολλά παιδάκια θα κολλήσουν, πολλά εξ αυτών τελείως ασυμπτωματικά, χωρίς να νοσήσουν βαριά, θα μεταφέρουν τον ιό και θα αυξηθούν τα κρούσματα και στο σχολείο.
Νομιζω ότι η απλή έκθεση του “λόγου” αυτών των ανθρώπων, και της προκλητικής αναίδειας με την οποία παρακάμπτουν τη στοιχειώδη υποχρέωση μιας συνεπούς απάντησης, είναι πιο εύγλωττη από οποιοδήποτε σχόλιο.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; μερικές αιτίες που μπορώ να σκεφτώ είναι:
Η μετατροπή του δημόσιου λόγου σε μια
φωσκολική αθλιότητα, και το καθεστώς τρομοκρατίας υπό το οποίο ζει πριν απ’ όλους το “πολιτικό προσωπικό” της χώρας, λαμβάνοντας αποφάσεις με αποκλειστικό κριτήριο τον κίνδυνο μήπως κατηγορηθεί για “αδιαφορία προς την ανθρώπινη ζωή”.
Η απουσία κυβικών που εμποδίζει το “προσωπικό” να αρθεί υπεράνω αυτής της αθλιότητας, φροντίζοντας πριν απ’ όλα για το
…γενικό καλό και αποφασίζοντας ιδιαίτερα μέτρα για τις ευπαθείς ομάδες. Για την τήρηση των οποίων θα έπρεπε πριν απ’ όλους να φροντίσουν …οι ανήκοντες σ’ αυτές, και τα κοντινά τους πρόσωπα. Με γνώμονα όχι κάποια γενικώς και αορίστως “προσωπική ευθύνη”, αλλά το θεμιτότατο, ατομικό συμφέρον.
Και βέβαια, η
ανικανότητα [αν δεν πρόκειται για συμμετοχή σε ύποπτους σχεδιασμούς] μιας κυβέρνησης που ενώ δηλώνει ότι το πρόβλημα είναι του Συστήματος Υγείας, αδυνατεί να το “θωρακίσει” – προτιμώντας αντί των “x” δαπανών γι’ αυτό, να ξοδεύει πολλαπλάσια για αποζημιώσεις και επιδόματα.

* Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς το …μάθημα λογικής που παραδίδει η κυρία Ζέτα Μακρή, εσχάτως τοποθετηθείσα στο Υπουργείο Παιδείας [και η οποία σε παλαιότερες εποχές μου είχε φανεί σχετικά συμπαθής ως πάνω απ’ τον μέσο όρο ευφυίας του πολιτικού κόσμου] : “σ’ αυτή την κυβέρνηση φροντίζουμε να παίρνουμε πάντα τα κατάλληλη μέτρα για να προλάβουμε τα χειρότερα”. Αυτό, αμέσως μετά την ανακήρυξη του “σκληρού lockdown”, το οποίο προφανώς αποτελεί το “μη χειρότερο” αποτέλεσμα των προηγούμενων, λιγότερο σκληρών μέτρων

5
(Visited 158 times, 1 visits today)

8 Comments

  1. stcigar February 10, 2021 at 6:43 pm

    Οι θάνατοι εντωμεταξύ (κατά τα δικά τους πάντα στοιχεία) όλο και μειώνονται..

    Reply
    1. Oannes February 10, 2021 at 7:20 pm

      Ναι, μιλάμε για κανονικό τρελοκομείο. Τώρα το κόλπο είναι ότι πρέπει να προλάβουμε αυτό που “έρχεται”. Με το έτσι θέλω …”έρχεται”. Προφανώς έχει στείλει προειδοποίηση ο δόκτωρ Κοπρολόγος απ’ τα λύματα.

      Reply
    2. Oannes February 10, 2021 at 7:28 pm

      …Εντωμεταξύ σε πιάνει ένα παράπονο, εμένα τουλάχιστον, για το ότι κάνουν κουμάντο στη ζωή σου άνθρωποι που σε ένα “φυσικό” περιβάλλον, εκείνο του σχολείου ας πούμε [όπου ως ένα βαθμό τουλάχιστον αυτό που μετράει είναι τα “κυβικά” του καθενός] δεν θα καταδεχόσουν να τους πεις μια καλημέρα.

      Reply
  2. stcigar February 10, 2021 at 7:53 pm

    Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω κανένα γνωστό μου από αυτούς που διέπρεπαν συστηματικά στο σχολείο – κατά κανόνα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια – που να έκανε πραγματικά προκοπή στη ζωή του, για να το θέσω διακριτικά δηλαδή, δεδομένου ότι δεν λείπουν και οι τραγικές κυριολεκτικά περιπτώσεις. Σχεδόν όλοι τους εντωμεταξύ έμειναν στην Ελλάδα και δεν επιχείρησαν κανενός είδους “καριέρα” στο “εξωτερικό”, ένα χώρο στον οποίο παρεμπιπτόντως διαπρέπουν αποκλειστικά σχεδόν κωλοπετσωμένες και δικτυωμένες ανθυπομετριότητες.

    Reply
    1. Oannes February 10, 2021 at 8:12 pm

      Για να σου πω κι εγώ το κρίμα μου …δεν ξέρω τι έχει απογίνει η συντριπτική πλειονότητα των συμμαθητών μου. Και ούτε κόπτομαι να μάθω, πέρα από μερικές συμπαθείς περιπτώσεις. Ένας τους προέκυψε κάποια στιγμή γνωστός συγγραφέας [όχι ο Χωμενίδης!!!] αλλά μου ήταν παντελώς αδιάφορος και ελαφρώς αντιπαθής, back in the day. Ούτε και πήρα ποτέ να διαβάσω βιβλίο του – ακόμα και σε περιόδους που ξόδευα σε βιβλία το μισό μισθό μου.
      Απλώς έχω την τάση να ανάγω/αντιστοιχώ τα κυβικά προσωπικοτήτων του δημοσίου χώρου σε εκείνα συγκεκριμένων συμμαθητών – “αυτός θα ήταν κάτι σαν τον τάδε, ο άλλος κάτι σαν τον δείνα”κοκ. Ε ο Σύψας φερειπείν θα ήταν ο ρουφιάνος / απουσιολόγος που με το που έπαιρνε το λόγο ακουγόταν μέσ’ στην τάξη το μυριόστομο “σλρρρρρρρρρρρρρππππ!”

      Reply
  3. stcigar February 10, 2021 at 8:51 pm

    Ούτε κι εγώ ενδιαφέρθηκα ποτέ πραγματικά για την τύχη τους, ενώ έχω επανειλημμένως αρνηθεί να συμμετάσχω στα διάφορα reunion κλπ – έλα όμως που τα κουτσομπολιά με κυνηγάνε από μόνα τους με βασικό μεσάζοντα “τη φουκαριάρα τη μάνα μου”.. Από την άλλη πάλι αρκετά συχνά “ονειρεύομαι τους φίλους μου” με την κυριολεκτική σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα σε κρίσιμες καταστάσεις της ζωής (και του θανάτου) τους. Κανένας πάντως από αυτούς που εκτιμούσα για τις ικανότητες και το ήθος τους δεν έκανε ακαδημαϊκή καριέρα και ακόμα λιγότερο στο εξωτερικό.

    Reply
    1. Oannes February 10, 2021 at 9:02 pm

      Κι εμένα η φουκαριάρα η μάνα μου φρόντιζε από καιρού εις καιρόν να με ενημερώνει περί των εξελίξεων γύρω από τη σταδιοδρομία διαφόρων, όσο ζούσε. Γεγονός είναι πάντως, ότι οι ευφυέστεροι άνθρωποι που θυμάμαι από γυμνάσιο – λύκειο, όχι ακαδημαϊκή καριέρα δεν έκαναν, αλλά είναι πλήρως εξαφανισμένοι. Και από το διαδίκτυο ακόμα. Γεγονός είναι επίσης ότι η πλειονότης και των τωρινών μου φίλων δεν ακριβώς …τιμούν το διαδίκτυο, για την ακρίβεια το σνομπάρουν.

      Reply
  4. stcigar February 10, 2021 at 9:36 pm

    Γενικότερα έχω την αίσθηση ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ιδιαιτέρως αξιόλογων ανθρώπων που διάγουν έναν αθόρυβο και υπόγειο βίο έχοντας παραχωρήσει από ανάγκη/επιλογή το προσκήνιο στους γνωστούς ξεγάνωτους ντενεκέδες που στην τελική δεν αποτελούν καν την πλειοψηφία..

    Reply

Leave a Reply