Θα επέτρεπε κανείς στον εαυτό του να χαμογελάσει, με ειδήσεις όπως ότι ο WHO …διέκοψε την κλινική δοκιμή της χλωροκίνης. Ο λόγος, ότι σύμφωνα με “καινούργια μελέτη”, όχι απλώς δεν βοηθά στην καταπολέμηση του ιού, αλλά σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας [είχαμε γράψει γι΄αυτή από ημερών, βλ. post ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑ-ΤΕΡΑΤΑ, 25/4]. Η χλωροκίνη είναι “το φάρμακο που προωθεί ο Trump” σύμφωνα με το CNN, και το οποίο λαμβάνει ο ίδιος για προληπτικούς λόγους.
Ο Dr. Mike Ryan, επικεφαλής του WHO Emergency Program, ανακοίνωσε ότι η απόφαση για διακοπή της δοκιμής ελήφθη στο πλαίσιο ενός …abundance of caution. Να θυμίσω ότι o Dr. Ryan είναι ο αβρός κύριος που δήλωνε τις προάλλες ότι “ήρθε η στιγμή να αρχίσουμε να μπαίνουμε στα σπίτια των ανθρώπων, να …απομακρύνουμε τους μολυσμένους και να τους απομονώνουμε με αξιοπρεπή τρόπο – βλ. post Ο WHO ΜΠΟΥΚΑΡΕΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, 8/4.
Προς τιμήν του ο κύριος Τσιόδρας, ανησυχώντας ίσως ότι κάποιοι θυμούνται τα εγκώμιά του για τη χλωροκίνη, είπε τα σύκα- σύκα: “η εγχώρια αρμόδια επιτροπή αποφάσισε να περιμένει πριν αποφασίσει την διακοπή χορήγησης του φαρμάκου. Η χώρα έχει μητρώο ασθενών, όπου καταγράφεται η πορεία τους, καθώς και σύστημα καταγραφής ανεπιθύμητων ενεργειών. Μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει μόλις 3 αναφορές για τη χλωροκίνη ή την υδροξυχλωροκίνη, με καμία καρδιολογική παρατήρηση”. Προς τιμήν του επίσης αναφέρθηκε στην όντως επικινδυνότητα της σκανδαλωδώς προωθούμενης Ρεμδενσιβίρης [συχνές παρενέργεις στο ήπαρ]
Θα επέτρεπε λοιπόν κανείς στον εαυτό του να χαμογελάσει με τους τύπους του WHO, που αποκαλύπτονται σαν παρωδίες γκάνγκστερ σε φαρσοκωμωδία, κάνοντας τη μια χοντροκοπιά μετά την άλλη: με το που βγαίνει και λέει ο Τραμπ ότι λαμβάνει ο ίδιος τα φάρμακο, σπεύδουν να το ανακηρύξουν “επίσημα” σκάρτο… Πόσο πιο διαφανής στη χυδαιότητά του, πόσο πιο γελοιο-γραφικός μπορεί να γίνει κάποιος;
Αλλά εδώ δεν υπάρχει χώρος για χαμόγελα, ούτε και για “ποιητική αδεία” προσεγγίσεις. Ένας από τους τρόπους λειτουργίας του γκροτέσκου είναι να καθιστά ανεκτό, ως έργο τέχνης, κάτι που “εκτός καλλιτεχνικού πλαισίου” είναι δυσάρεστο έως αποτρόπαιο. Κι αυτή είναι η περίπτωση μ’ αυτούς εδώ τους τύπους. Μετά το τέλος της υπόθεσης, εάν ποτέ υπάρξει, αυτοί και άλλοι πολλοί θα έπρεπε να δικαστούν, και να καταδικαστούν, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Το πρόβλημα: είναι τόσοι πολλοί, και τόσο στενά δεμένοι, που τέτοια δίκη απλώς αποκλείεται να γίνει.