Αντί να καταχρώμαι το χρόνο του επισκέπτη με τις εντυπώσεις μου απ’ το ντοκιμαντέρ, τον παροτρύνω έντονα να το δει ο ίδιος. Αφορά στον αγώνα ενός επιστήμονα και μιας ομάδας συναδέλφων του ενάντια στον διωγμό εκ μέρους κρατικών οργανισμών, με επικεφαλής την γνωστή μας FDA – την ίδια που, προ μηνός, ενέκρινε τον εμβολιασμό με mRNA σκευάσματα για παιδιά από 6 μηνών.
Ο λόγος : η “εναλλακτική” θεραπεία του για τον καρκίνο, με επιτυχία πιστοποιημένη από χιλιάδες ασθενείς, δεν συνάδει με τα σχέδια των Big Pharma για τη διαχείριση της ασθένειας, και τον κολοσσιαίο προϋπολογισμό που αυτή εξυπηρετεί.
Ταυτόχρονα, όσα [πάρα πολλά] ακούγονται εδώ, παρέχουν το υπόβαθρο, και το κλειδί ερμηνείας για αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς τα τρία τελευταία χρόνια, σε μια σουρεαλιστική ιστορία με κυλιόμενο τέλος : η σιωπή των ιατρικών αμνών, ο θλιβερός συμβιβασμός με τα συμφέροντα, τα οργανωμένα δίκτυα δυσφήμισης των [social] media, οι fact checkers “εποχής”, όλα είναι εδώ, μαζί με την αποστομωτική απάντηση σε όσους εξακολουθούν να μιλούν για θεωρίες συνωμοσίας και επιστήμη με κεφαλαίο έψιλον.
ΥΓ. Το ντοκιμαντέρ, προσφάτως [επαν-]εμφανισμένο στο διαδίκτυο, είναι του 2015. Ψάχνοντας βρήκα [surprise…] ότι ο Dr. Burzynski, 70 χρόνων πλέον σήμερα, εξακολουθεί να είναι “ένας αμφιλεγόμενος γιατρός που παρέχει μια αναπόδεικτη θεραπεία για τον καρκίνο”.
Ο STANISLAW BURZYNZKI ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ : ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
(Visited 215 times, 1 visits today)
Επειδή το θέμα μου κίνησε την περιέργεια, έκανα μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, χωρίς να μπορέσω να εντοπίσω αξιόπιστα κατά την κρίση μου στοιχεία είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Ο τύπος φαίνεται να ειδικεύεται σε διάφορους εγκεφαλικούς καρκίνους τελικού σταδίου και κατά προτίμηση παιδικούς, επομένως η κλινική του απευθύνεται σε ανθρώπους απολύτως απελπισμένους, κάτι που από μόνο του δημιουργεί εύλογες υποψίες, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είτε πετάξεις τα λεφτά σου σε ορθόδοξες “θεραπείες” είτε σε ανορθόδοξες, και πάλι πεθαίνεις.
Δεν ειδικεύεται μόνο σε τέτοιες, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Επίσης, όπως παρουσιάζεται στην ταινία τουλάχιστον ο τύπος έχει σώσει χιλιάδες ζωές που η “ορθόδοξη” ιατρική είχε ξεγράψει. Για μένα το point πάντως πέρα από αυτό είναι ο άτεγκτος διωγμός που εξαπολύουν οργανισμοί τύπου FDA σε ο,τιδηποτε πάει να σαλέψει εκτός πεδίου regulations των Big Pharma. Συγκεκριμένα sections της ταινίας περιγράφουν τα πρόδρομα συμπτώματα αυτού που “ζούμε” σήμερα.
Να πω την αμαρτία μου, την ταινία τη σταμάτησα στο σημείο που ο αστυνομικός ανακοινώνει συγκινημένος πως η κόρη του πέθανε, αλλά τουλάχιστον δεν είχε καρκίνο, που σημαίνει ότι δεν την είδα καθόλου. Γενικότερα όμως τα όρια μεταξύ επιστήμης, καλών προθέσεων, απάτης και αυταπάτης είναι σε τέτοιες περιπτώσεις απίστευτα ρευστά για να καταλήξει κάποιος σε συμπεράσματα χωρίς να έχει πρόσβαση σε σημαντικές λεπτομέρειες. Τουλάχιστον αυτόν τον άφησαν τελικά να συνεχίσει το έργο του, σε αντίθεση για παράδειγμα με τον Βίλχελμ Ράιχ που πρώτα τον έβγαλαν τρελό για τη “θεραπεία οργόνης” και στη συνέχεια τον έβαλαν φυλακή.
Ο θάνατος της κόρης του αστυν. επήλθε από “brain necrosis”, πανενέργεια της ακτινοβολίας στην οποία είχε υποβληθεί προ Burzynski.
Συμφωνώ απολύτως για τα όρια και για το ότι δεν μπορεί κανείς να καταλήξει εύκολα σε συμπεράσματα.
Ο λόγος πάντως, πιστεύω, που ο εν λόγω την έχει γλιτώσει, αντίθετα με άλλους οι οποίοι [όπως ο Ράιχ] βγήκαν τρελλοί και μπήκαν φυλακή, είναι, ακριβώς, η πιστοποιημένη επιτυχία σε καταλυτικά μεγάλο αριθμό περιπτώσεων και η εξ αυτής …ισχύς του [ = “η αγάπη του λαού”].
Πολύ πιθανόν. Σε αντίθεση πάντως με τον Ράιχ που έκανε ό,τι έκανε για την ψυχή της μάνας του – κυριολεκτικά! – ετούτος εδώ, αν τα νούμερα που υπέπεσαν στην αντίληψή μου έχουν μια μακρινή σχέση με την πραγματικότητα, χρεώνει ποσά που θα χαρακτήριζα τουλάχιστον εξωφρενικά. Με άλλα λόγια ο τύπος απευθύνεται στην καλύτερη περίπτωση – χωρίς δηλαδή να υπολογίσουμε τους καταχρεωμένους – αποκλειστικά σε πλούσιους απελπισμένους που είναι σε θέση νασκήσουν και τις κατάλληλες πιέσεις. Γιατί τα λεφτά δεν είναι πολλά μόνο για τους ορθόδοξους, αλλά συχνότατα και για τους εναλλακτικούς..
Δεν έχω δει τέτοια νούμερα ως εκ τούτου επιφυλάσσομαι. Αυτό που είχα τσεκάρει είναι η περιουσία του [net worth] η οποία ανέρχεται σε 1.5 εκατ. δολάρια.
Ποσό αστείο για γιατρό PhD που ασκεί το επάγγελμα επί 45 συναπτά έτη – η ίδια η κλινική λειτουργεί από το 1977.
Δεν επιμένω, τα ποσά πάντως που είδα κυμαίνονταν μεταξύ 5-10K το μήνα με συνολική χρέωση που έφτανε ή ξεπερνούσε τις εκατό χιλιάδες για κάθε ασθενή. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια σχετική αλλεργία σε ανθρώπους που βγάζουν περιουσίες από απελπισμένους – δεδομένου ότι έχω πολλά παραδείγματα συγγενών – πόσο μάλλον που οι περισσότεροι γιατροί σε αυτές τις περιπτώσεις σου λένε απλά και τίμια να κάνεις το σταυρό σου.
Καλά εννοείται ότι ούτε εγώ επιμένω. Απλώς επειδή είδα το ντοκιμαντέρ μέχρι τέλους, επιμένω ότι είναι συγκλονιστικό, σε κάποιες στιγμές τουλάχιστον. Εξ ου και το έχω σχεδόν αποστηθίσει. Υπάρχει ένα πρόβλημα στο μοντάζ, ο σκηνοθέτης μπερδεύει σε κάτι φάσεις τα μπούτια του με κάτι μπρος – πίσω στο χρόνο, αλλά τα πράγματα που ακούγονται εδώ μέσα επιβεβαιώνουν όσα έχω διαβάσει κατά καιρούς για τις ισχύουσες “ιατρικές” πρακτικές – όχι τώρα αλλά εξαπανέκαθεν.
Άλλο να τα διαβάζεις στο βιβλίο και άλλο να τα βλέπεις με αποδείξεις και ονόματα – μιλάνε πολλοί και διάφοροι, όχι μόνο ο ανθρωπάκος. Ο οποίος μου είναι και πολύ συμπαθής φυσιογνωμικά, φέρνων ελαφρώς προς Χάρβεϊ Καϊτέλ, στο πιο γκαγκούρικο.
Για τις ορθόδοξες μεθόδους δεν έκανα λόγο, γιατί άλλες φορές έχουν αποτέλεσμα και άλλες όχι. Ο πατέρας μου για παράδειγμα επέζησε από δύο καρκίνους με τις ορθόδοξες μεθόδους. Για τον δεύτερο μάλιστα ο γιατρός τον συμβούλεψε να τον αφήσει στην ησυχία του, αφού στην ηλικία που είναι η θεραπεία είναι πιο επικίνδυνη από το νόσημα. Μια φίλη πάλι μού έλεγε παλιότερα ότι προτιμούσε να τον αντιμετωπίσει με γιόγκα και διαλογισμό προκαλώντας την εύλογη εκ μέρους μου αγανάκτηση. Τελικά την έπεισα να ξεκινήσει έστω και καθυστερημένα τις κλασικές μεθόδους (χειρουργείο και χημειοθεραπεία) οι οποίες όμως απλώς καθυστέρησαν το αναπόφευκτο. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερα τελικά να την άφηνα στη γιόγκα και το διαλογισμό της, αφού το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο και θα γλύτωνε από μια περιττή ταλαιπωρία.
“Συνήθεις ιατρικές πρακτικές” δεν εννοώ τις θεραπευτικές μεθόδους για τις οποίες δεν μπορώ φυσικά να έχω άποψη. Ίσως η διατύπωσή μου ήταν ασαφής. Σε οποιαδήποτε περίπτωση εννοώ τις πρακτικές δυσφήμισης και ακύρωσης των “αιρετικών” της υποθέσεως.
Μάλλον εγώ δεν έδωσα τη δέουσα σημασία στα εισαγωγικά, σε συνδυασμό φυσικά με το γεγονός ότι δεν είδα ολόκληρο το βίντεο. Anyway τη λακωνικότερη τοποθέτηση επί του θέματος την είχε κάνει ο Πετρόπουλος, όταν έγραφε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαφία παγκοσμίως από τη μαφία των γιατρών. Είναι αλήθεια πάντως ότι τις αυστηρότερες προϋποθέσεις για την έγκριση φαρμάκων και ιατρικών πρακτικών τις έχουν παραδοσιακά οι Αμερικανοί και οι Γιαπωνέζοι. Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μάλιστα το φαινόμενο του “ιατροτουρισμού”, να ταξιδεύουν δηλαδή στην Ευρώπη για να κάνουν κάποια θεραπεία ή επέμβαση που στη χώρα τους θεωρείται πειραματική (όπως π.χ. η εγχείρηση που έκανα εδώ προ πενταετίας, η οποία στην Αμερική βρισκόταν στο στάδιο της έγκρισης και στην Ιαπωνία ήταν εντελώς απαγορευμένη). Τώρα πώς από την υποκριτική έστω αυτή αυστηρότητα φτάσαμε σε χρόνο dt στα καραγκιοζιλίκια του κορωνοϊού, είναι κάτι που δεν έχω ακόμα καταφέρει να συλλάβω.