Η χτεσινή συμπεριφορά του προεδρεύοντος της Βουλής προς τον κύριο Πολάκη αποδεικνύει σε όσους είχαν κάποια αμφιβολία ότι ο τελευταίος αντιμετωπίζεται με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της Χρυσής Αυγής : από ένα σημείο και μετά, όπως θα θυμούνται κάποιοι [όχι ντε και καλά χρυσαυγίτες] ο,τιδήποτε, μα ο,τιδήποτε και αν ξεστόμιζε βουλευτής του “ναζιστικού μορφώματος” αντιμετωπιζόταν σαν …πρωτοφανής πρόκληση για τη δημοκρατία.
Με την ίδια τακτική αντιμετωπίζεται πλέον και ο άνθρωπος που [δεν] σώζει την τιμή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κλασικό παράδειγμα, το επιχείρημα με το οποίο “δικαιολογείται” η απίστευτη κίνηση του προεδρεύοντος [να κλείσει το μικρόφωνο του Π. γιατί ήταν …εκτός θέματος] και το οποίο φυσικά αφορά στο ύφος του στο καφενείο της Βουλής την προηγουμένη. Λες και μίλησε για …τσίγκινα σωβρακάκια στο πλαίσιο δημόσιας δήλωσης, ή λες και θα έχει περάσει μέρα που να μην ακουστεί από κάποιο τραπέζι του εν λόγω καφενείου ένα “άει γαμήσου ρε μαλάκα” ας πούμε…
Τσιμουδιά φυσικά γι’ αυτό που ο Θ. Κόκκαλης επισήμανε στο χτεσινό του δελτίο : ότι ουδείς απ’ τους παρόντες στο …φοβερό επεισόδιο φορούσε μάσκα. [βλ. προηγούμενο post]
Όλα αυτά δε τη στιγμή που ο εμετικός βουλευτής του ΚΚΕ Καραθανασόπουλος έχει μιλήσει πρόσφατα σχετικά από Βήματος Βουλής για “πολιτική μαλακία που έχει και τα όριά της”. Βλ.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Για μένα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ζητήματα της “σύγχρονης κοινοβουλευτικής μας ιστορίας” αφορά στην εντελώς περίεργη γαργάρα που έγινε το συγκεκριμένο περιστατικό. Και στο τι σημαίνει αυτή για το πολιτικό σύστημα της χώρας.