Μπορεί κανείς να διακρίνει ένα κοινό παρονομαστή πίσω από πολιτικές που αφορούν σε ευρεία γκάμα ζητημάτων. Και μέσω αυτού, συνδέσεις ανάμεσα σε θέματα “ετερόκλητα”. Ένα interdependence, για να χρησιμοποιήσουμε ένα όρο αρεστό στον κύριο Schwab.
Παρατηρώντας τη λογική με την οποία οι κρατούντες, εν χορώ και σε οικουμενικό επίπεδο, διευθετούν την καθημερινότητα του πολίτη σε θέματα υγείας [πολιτικές της “πανδημίας” : εμβολιασμός, λοκντάουν, μάσκες, “μέτρα κοινωνικής απόστασης”], ασφάλειας [εντολές αποφυγής μετακινήσεων] ή προστασίας του περιβάλλοντος [ενεργειακή κατανάλωση αλλά και διατροφή] μπορεί να την ορίσει ως zero risk policy : Το εκάστοτε “διακύβευμα” είναι πολύ σημαντικό για αφεθεί ο ανώριμος πολίτης σε αυθαίρετες επιλογές. Απλώς δεν γίνεται να διακινδυνεύσουμε αφήνοντας κάποιους να καταναλώνουν κρέας, να κυκλοφορούν πέρα από συγκεκριμένες ώρες το χρόνο με αυτοκίνητο, ή να μένουν ανεμβολίαστοι αυτοί και τα παιδιά τους. Το μήνυμα πανικού στο κινητό εν ώρα καταιγίδας [“περιορίστε τις μετακινήσεις στις απολύτως απαραίτητες”] είναι η επιτομή του zero risk policy, και αποτελεί όπως έχουμε ξαναπεί μέρος σχεδίου για την ηλικιακή συρρίκνωση του πολίτη.
Ο τελευταίος αδυνατεί να καταλάβει πόσο προκλητικό είναι να αντιμετωπίζεται ως ανήμπορος να σκεφτεί για τον εαυτό του. Ή ως …προσωπικά ένοχος για την κλιματική αλλαγή και υποχρεωμένος να την αντιστρέψει.
Τα ανωτέρω γίνονται πολύ πιο ενδιαφέροντα, αν τα αντιπαραβάλλεις με την τακτική των ιδίων ελίτ σε άλλα ζητήματα.
Ξεκινώντας από την …όχι ακριβώς zero risk πολιτική της πρόκλησης / διαιώνισης ενός πολέμου στην Ουκρανία. Το τρέχον αφήγημα στους κόλπους του ΝΑΤΟ μιλάει για πόλεμο που πρέπει να συνεχιστεί πάση θυσία, όχι μόνο μέχρι ανάκτησης κάθε σπιθαμής ουκρανικού εδάφους, όχι μόνο μέχρι ταπεινωτικής ήττας / αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων αλλά και μέχρι πτώσης του εγκληματικού καθεστώτος Πούτιν και αλλαγής ηγεσίας της Σοβιετικής Ένωσης …pardon me, Ρωσίας.
Εντρυφώντας απ’ την άλλη κάποιος στη φιλολογία περί Τεχνητής Νοημοσύνης [βιβλία, άρθρα, ειδήσεις, ντοκιμαντέρ, δημόσιος διάλογος] έρχεται ξανά σε επαφή με μια όχι ακριβώς …συνετή προσέγγιση. Το κράτος – μαμά δεν αισθάνεται την ανάγκη να θέσει κόκκινες γραμμές και ασφαλιστικές δικλείδες, να περιορίσει κάπως τις δραστηριότητες του “ερευνητή επιστήμονα” – πολίτη και αυτού όπως όλοι. Αντίθετα, είναι το ίδιο που τις κατευθύνει, με το επίπεδο της διανοητικής & ηθικής συγκρότησης του αυθέντη ανάλογο εκείνου της “αυθεντίας” που υπάγεται στη δικαιοδοσία του. Μια και μόνο κόκκινη γραμμή ισχύει και για τους δυο. Αφορά στην επ’ ουδενί λόγω επιβράδυνση των τεχνολογικών εξελίξεων.
Στη θέση του zero risk προβάλλει εδώ περήφανα μια στοιχηματικού τύπου προσέγγιση, με κεντρικό σύνθημα το “όλα ή τίποτα”. Ναι ναι, ο κίνδυνος από την ανάπτυξη της AI είναι ανυπολόγιστος, ναι ναι, σε λίγο η ανθρωπότητα μπορεί να μην υπάρχει, όμως τα πιθανά οφέλη είναι τέτοια που …αξίζουν τη διακινδύνευση. Σημειωτέον ότι, μιλώντας για A.I., δεν αναφέρεσαι σε ένα ακόμα μονοπάτι που ανοίγεις ο ίδιος για να φτάσεις κάπου… αλλά σε ένα που, από μια στιγμή και μετά, ανοίγεται από μόνο του. Προς άγνωστη κατεύθυνση. Κι αυτό σύμφωνα όχι με “ψεκασμένους συνωμοσιολόγους” αλλά με προβεβλημένους επιστήμονες στην εμπροσθοφυλακή της έρευνας.
Ένας από αυτούς, δικός μας, ο κύριος Δασκαλάκης του MIT, “ο άνθρωπος που έλυσε το γρίφο του Nash”, έχει καταγραφεί λέγων στη διάρκεια συνέντευξης [Σκάι] : “η τεχνολογία της A.I. δεν είναι τόσο αξιόπιστη. Όμως οι κίνδυνοι που συνδέονται μαζί της, αποτελούν ίσα-ίσα λόγο για …να τη συνεχίσουμε. Καθότι, όσο πιο πολλούς κινδύνους εμπεριέχει μια τεχνολογία, τόσο πιο πολύ είναι ενδιαφέρουσα”.
“ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ” ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΥΣ …ZERO RISK ΓΙΑ ΜΑΣ
(Visited 70 times, 1 visits today)
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο τα ρομπότ που συμπεριφέρονται σαν τους ανθρώπους🙋♂️όσο οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται σαν τα ρομπότ!🤖
Συμφωνώ απούτως. Τοποθετώντας άλλωστε το θέμα σε χρονικό πλαίσιο : αν δεν υπήρχαν τα ρομπότ, δεν θα υπήρχε τίποτα απ’ αυτά να μιμηθούμε.
Γενικώς ένα από αυτά για τα οποία θα έπρεπε να αναπτύσσεται προληπτικά ένας προβληματισμός [εδώ γελάνε, αλλά τέλος πάντων] είναι η προδιαγραφόμενη επίδραση κάθε τεχνολογικής εξέλιξης στο “κοινωνικό σώμα”.
“Όταν ήμουν παιδί” που λέει και το ηλίθιο τραγουδάκι, είχα ένα σωρό τικ [άλλα μου πέρασαν και άλλα τα ξεπέρασα]. Ευτυχώς τω καιρώ εκείνω ήταν λίαν περιορισμένη η παρουσία των “νευρολόγων – ψυχίατρων”, έλαμπαν δε δια της απουσίας τους από τα σχολεία. Αλλιώς, ένας Θεός ξέρει τι θα είχα τραβήξει.
Ο λόγος που το αναφέρω είναι ότι, αργότερα, διασκεδάζοντας με τις “επιστημονικές” ερμηνείες του φαινομένου είχα συνειδητοποιήσει το πιο απλό: το [δικά μου τουλάχιστον] τικ δεν ήταν παρά η αναταπόκριση στο αποτύπωμα που άφηναν στον οργανισμό μου οι αυτοματοποιημένες διαδικασίες που εκτελούν διάφορες συσκευές – συμπεριλαμβανομένων εκείνων του διαστημοπλοίου Έντερπράιζ. Ήταν μια …δημιουργική αντίδραση.
Να πω την αλήθεια πάντως, δεν βλέπω κανέναν ουσιαστικό κίνδυνο στην ανάπτυξη της ανθρωποειδούς νοημοσύνης. Τα ίδια έλεγαν προ εικοσαετίας και για την ανθρώπινη κλωνοποίηση, για την οποία σήμερα δεν ενδιαφέρεται κανένας. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι παρά ένα διασκεδαστικό και άχρηστο παιχνιδάκι, μια εξελιγμένη μορφή της αρκούδας που κάνει τη Βουγιουκλάκη, κάτι να δείχνεις και να λες “κοιτάξτε τι έφτιαξα, δεν είναι καταπληκτικό!?” Εκεί που πραγματικά υπερτερούν, οι μηχανές έχουν πάρει τη θέση μας προ πολλού. Εδώ γιατί να προτιμήσει κάποιος ένα μονίμως ατελές αντίγραφο, από τη στιγμή που υπάρχουν δισεκατομμύρια πρωτότυπα που συνεχώς αυξάνονται και πληθύνονται? Από ανθρώπους βέβαια που έφεραν την καταστροφή για ένα κοινό κρυολόγημα, όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει..
Αυτο ακριβώς είναι το θέμα : γι’ αυτούς εδώ το “διασκεδαστικό παιχνιδάκι” είναι η εκπλήρωση μεσιανικής προφητείας. Και έχουν τα μέσα, όσο γελοίοι και γραφικοί και αν είναι, να το επιβάλλουν. Το τι θα ισχύει ως πραγματικότητα τη στιγμή που “αυτοί” θα ισχυρίζονται ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει οριστικά αφήσει πίσω την ανθρώπινη, δεν έχει τόση σημασία. Κορυφαίος του χορού άλλωστε με προφητείες τέτοιου τύπου είναι ο καλός μας Elon, ο οποιος φαίνεται να έχει υποσκελίσει τον Ray Kurzweil, βάζοντας και μια πρέζα ανησυχίας for the fuck of it. Ο οποίος Kurzweil παρεμπιπτόντως ξαναχτυπά με νέο βιβλίο THE SUNGULARITY IS NEARER! [to be published in 2024].