Είπαμε, ο Τζήμερος ειναι περίεργη φιγούρα. Και μόνο για την πολιτεία του στη διάρκεια της πανδημίας θα του άξιζε να μην καθίσει ποτέ σε βουλευτικό έδρανο [οι γνωστές παπαριές περί “αρνητών” και “ψεκασμένων”, και το κερασάκι …να απολύονται από ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι αρνούμενοι τον εμβολιασμό] . Αλλά επειδή τίποτα δεν είναι άσπρο – μαύρο, ιδίως στις μέρες μας, δεν μπορείς να αγνοήσεις κάποια θετικά του, όπως η στάση απέναντι στους “μετανάστες” και τους “πρόσφυγες” :
(Visited 77 times, 1 visits today)
Τις προάλλες εντωμεταξύ βλέπω αμέσως πριν ξυπνήσω το εξής: ο Παναγιώτης Κονδύλης the man himself νέος και ακμαίος να περιμένει σε κάποιο προαύλιο να ξεκινήσει μια ομιλία του (προσφάτως είχα παρεμπιπτόντως την τύχη νακούσω το μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο του δασκάλου – για βίντεο εννοείται ούτε κουβέντα) η οποία όμως διακόπτεται βιαίως από την αστυνομία μεταναστεύσεως or something με τον Κονδύλη έξαλλο να ωρύεται κάτι σε “από πού κι ως πού είναι αυτοί αρμόδιοι να με κρίνουν” κλπ. Με το που ξυπνάω το σκέφτομαι για λίγο και καταλαβαίνω ότι τελικά η αστυνομία μεταναστεύσεως είχε το δίκιο με το μέρος της: ο Κονδύλης ήταν πεθαμένος για τα καλά και δεν είχε απολύτως καμία δουλειά στον κόσμο αυτό.
Άψογο! Στα όνειρά μας είμαστε πολύ διαυγέστεροι απ’ ότι στο ξύπνιο μας, needless to say. Χλωμή σχετικά εικόνα αυτού είναι η ασυνήθιστη διαύγεια της λυκοφωτικής κατάστασης του πνεύματος, αλλά και των πρώτων στγμών του ξυπνήματος. Απόψε φερειπείν, αμέσως μετά το ξύπνημά μου κατά τις 4:30 or something από κάποιο θόρυβο, μου ήρθε πακέτο ένα τραγούδι [ντρέπομαι λίγο που το λέω, αλλά είχε μεγάλη πλάκα] το οποίο θα μπορούσε να δεσπόσει στην επόμενη προεκλογική καμπάνια του κυρ-Τραμπ!!! Ένα διθυραμβικό πραγματάκι με χορωδιακά φωνητικά τύπου Queen, αρκούντως ευρηματικό και με την κατάλληλη ισορροπία ενθουσιασμού και not taking yourself too seriously. Αφού το σημείωσα [άλλοι κοιμούνται με το πιστόλι δίπλα στο μαξιλάρι τους, εγώ κοιμάμαι με το ρικορντεράκι] μπήκα σε αναρώτηση μήπως θα είχε νόημα να το ηχογραφήσω και να την ψάξω να το πουλήσω …στον ίδιο τον ενδιαφερόμενο! Η “παιδική αθωότητα” τέτοιων στιγμών, όπως και του δικού σου ονείρου, αποτελεί φυσικά θεμελιώδες στοιχείο της διαύγειας.