Οικογενειακή μας φίλη, κάποιας ηλικίας, μας διηγήθηκε στιγμιότυπο από ταξίδι της σε νησάκι του Σαρωνικού: στις εποχές που ζούμε, λοιπόν, εκεί που κάθεσαι στο κατάστρωμα του πλοίου και ρεμβάζεις, με τη θαλασσίτσα να κυλάει δίπλα σου, τον ήλιο να αστράφτει και το αεράκι να σε φυσάει στο πρόσωπο, εμφανίζεται από το πουθενά …οργίλο μέλος του πληρώματος και αρχίζει να φωνάζει προς το πλήθος: “φορέστε μάσκες!”. Με αγενέστατο ύφος, όπως τον περιγράφει η ηλικιωμένη γυναίκα, μη επιδεκτικό συζήτησης.
Λοιπόν, το “μάγκα” δεν γουστάρω να τον κάνω, ούτε και είναι “μαγκιά” το να μη δέχεσαι να κάνεις το μαλάκα. Διακοπές έχω να πάω χρόνια, επειδή δεν είναι του γούστου μου. Αλλά φέτος ειδικά και για ένα άλλο λόγο: να αποφύγω “συαναπαντήματα” σαν το παραπάνω. Γιατί αν μου τύχαινε κάτι τέτοιο στα καλά καθούμενα, ένας απ’ τους δύο, ο μούτσος ή εγώ, θα έπρεπε να συνεχίσει το ταξίδι κολυμπώντας.