Η κυρία Διαβάτη έχει δείξει επανειλημμένα την παρρησία και τη σοβαρότητά της, μιλώντας για το μεταναστευτικό, για το …βραβείο ηθοποιίας στον Σάκη Ρουβά / Διόνυσο, κοκ. …δίνοντας στόχο για “δηλητηριώδη” σχόλια από μοιραίους και άβουλους, ή απλώς γελοίους συναδέλφους της, κι απ’ το κατιναριό των [social] media. Με μια μικρή περιήγηση “στο Twitter”, όσο αντέχει έκαστος, θα δει την κυρία Διαβάτη στην κορυφή των hastags, με τις ορδές των γαλουχημένων με σίριαλ των ‘90s μαλακίων να δίνουν τα καθιερωμένα ρέστα αμορφωσιάς και βλακώδους κακοήθειας…
Αναπαράγω από το Πρώτο Θέμα τις δηλώσεις της ηθοποιού, με τις οποίες συμφωνώ 100% :

«Δεν την ξέρω την κυρία αυτή [σ.σ. Ζέτα Δούκα], τον Κιμούλη τον ξέρω. Γιατί δεν το είπε τότε και δεν το κατήγγειλε στην αστυνομία; Μου κάνει εντύπωση, γιατί δεν το κατήγγειλε τότε αφού την κλώτσησε»;
«Άμα δεν είμαι μπροστά τι να πω; Μου κάνει εντύπωση. Όταν συμβαίνει κάτι το λες εκείνη την ώρα ή τον πλακώνεις στο ξύλο. Εγώ έτσι έχω μάθει στη ζωή μου. Πιστεύω ότι εσύ ο ίδιος κάνεις τους άλλους να σε σέβονται ή να μη σε σέβονται. Εγώ απολάμβανα το προνόμιο του σεβασμού από τότε που ήμουν κοριτσάκι».
«Δεν είχα μόνο καλές συνεργασίες, μπορεί να ήταν και κακές στον μισό αιώνα που είμαι στο θέατρο, αλλά εγώ δεν είχα προβλήματα. Περιστατικά βίας απέναντί μου δεν υπήρξαν ποτέ. Μία φορά που κάποιος συνάδερφος δε μου φέρθηκε καλά στη σκηνή, τον βούτηξα όταν βγήκαμε έξω… Και τώρα ασχολούμαστε με τα διάφορα, να μην πω τι… Δεν είναι αυτό που λένε και το αυτό χτενίζεται; Και εσείς που ασχολείστε… Εγώ τους δημοσιογράφους δεν τους γουστάρω, βρήκαν τώρα “κρέας” και κόβουν σάρκες. Αυτές είναι προσωπικές διαφορές. Δεν μπορώ να ξέρω τι έκανε στον συνάδερφο η κυρία. Είναι και θέμα ο καθένας πώς θέλει να προβάλλει τον εαυτό του. Τότε γινόμασταν ηθοποιοί γιατί λατρεύαμε αυτή τη δουλειά και θέλαμε να γίνουμε σπουδαίοι. Δεν μας ενδιέφεραν τα εξώφυλλα, δεν υπήρχαν κιόλας τότε. Αυτά ήταν για τους σταρ του κινηματογράφου και όχι για μας του θεάτρου. Τώρα είναι μια άλλη μόδα, επειδή στον χώρο μας έχει καταργηθεί και η άδεια, ο καθένας μπαίνει και τα μανεκέν και ό,τι θέλεις μπαίνει, και από τηλεπαιχνίδια. Δεν είναι κατοχυρωμένο το επάγγελμα. Αυτοί οι άνθρωποι μπήκαν στον χώρο για την προβολή τους».

ΥΓ. Το ερωτηματικό του τίτλου δεν αφορά στην “προσπάθεια” της κυρίας Διαβάτη να σώσει την τιμή των ηθοποιών. Αλλά, στο αν, αυτή η τελευταία, σώζεται.