Με όση ψυχραιμία μπορώ να επιστρατεύσω, αναπαράγω μέρος κειμένου του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου από τον ιστότοπο in.gr του οποίου αν δεν κάνω λάθος έχει και την αρχισυνταξία. Ο τίτλος του : “Το πρόβλημα δεν είναι ότι καταδικάστηκε ο Τραμπ αλλά ότι παρ’ όλα αυτά μπορεί να επανεκλεγεί”. Μετά από κάθε παράγραφο ακολουθούν δικές μου σημειώσεις.
“Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν το τέλος μιας πολιτικής διαδρομής. Ένας πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ που είχε ήδη βρεθεί στο στόχαστρο γιατί είχε αμφισβητήσει την ίδια την εκλογική διαδικασία που δεν είχε επιτρέψει την επανεκλογή του, προσπαθώντας μάλιστα να ανατρέψει βιαίως το αποτέλεσμα, και ο οποίος αντιμετωπίζει διάφορες δικαστικές περιπέτειες καταδικάστηκε για αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος”.
Ιστορικά, η αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος αποτελεί σήμα κατετεθέν των εκπροσώπων του κόμματος που διώκει τον DT. Δεν χρειάζεται να πάμε στο 2000 και την διαμάχη Gore – Bush με επιτιθέμενο τον πρώτο (η κρίση είχε διαρκέσει μέχρι τα Χριστούγεννα). Μένουμε στις εκλογές του 2016, και στη μόνιμη αποστροφή της Hillary Clinton καθ’όλη τη διάρκεια της θητείας Trump περί …παράνομου Πρόεδρου. Και στις διαδηλώσεις που επί μήνες σάρωναν την Αμερική, οργανωμένες κυρίως από γυναικείες οργανώσεις με κεντρικό σύνθημα το “Not My President”…
Ως προς την προσπάθεια του Trump να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα (προφανώς ο “αρθρογράφος” αναφέρεται στα γεγονότα της 6/1) είναι κάτι για το οποίο όχι απλώς δεν έχει καταδικαστεί, αλλά ούτε καν κατηγορηθεί επίσημα. Συνεχίζουμε με το κείμενο:
“Μάλιστα, η ίδια η καταδίκη έχει απαξιωτικό περιεχόμενο αφού αφορά την προσπάθεια του Τραμπ να παραποιήσει έγγραφα για να συγκαλύψει το γεγονός ότι είχε προσπαθήσει να «κουκουλώσει» ένα σεξουαλικό σκάνδαλο που μπορεί να του είχε στοιχίσει την εκλογή στην προεδρία το 2016″.
Χωρίς να μπω στις λεπτομέρειες της υπόθεσης (αν και, εννοείται, τις γνωρίζω – στη διάθεση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου), αναφέρω απλώς ότι ο ίδιος ο Περιφερειακός Εισαγγελέας του Μανχάταν Alvin Bragg (sponsored by George Soros) που άσκησε τελικά την δίωξη, και ο οποίος είχε εκλεγεί σ’ αυτή τη θέση ως “ο καταλληλότερος για να κυνηγήσει τον Donald Trump” (!) προώθησε αρχικά, όπως και άλλοι επίδοξοι διώκτες, την υπόθεση στο αρχείο ως μη αξιοποιήσιμη. Ο λόγος που την ανέσυρε απ’ τη λήθη, εν τη απουσία άλλης, ήταν η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του DT για το ρεπουμπλικανικό αξίωμα, όπως μαρτυρεί το timing της δίωξης – δυο μέρες μετά την ανακοίνωση.
Να σημειώσω επίσης ότι η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του Μανχάταν όπου διεξήχθη η δίκη είναι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος (αυτό ως προς το “σώμα των ενόρκων”). Και ότι ο προεδρεύων της δίκης Juan Merchan είναι εξακριβωμένος οπαδός, guess who, του …Δημοκρατικού κόμματος, όπως και η κόρη του, η οποία έχει εργαστεί επανειλημμένα γι’ αυτό. Ξανά στον κύριο Χαραλαμπόπουλο:
“Και όμως αυτός ο πολιτικός παραμένει ο ισχυρότερος διεκδικητής της προεδρίας στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Και το ζήτημα δεν είναι ότι η συμμετοχή του στις εκλογές δεν διακυβεύεται νομικά από το γεγονός της ποινικής καταδίκης του. Αυτό είναι ένα τεχνικό θέμα.
Το πραγματικά κρίσιμο και συνάμα αποκαλυπτικό για τη νέα τάξη πραγμάτων, είναι ότι στα μάτια των οπαδών του αυτό δεν αποτελεί λόγο για να μην εκλεγεί, για να μην τον ψηφίσουν, με πολλούς μάλιστα να είναι πεπεισμένοι ότι όλα αυτά ήταν και μια σκευωρία σε βάρος του”.
Το ποιόν του “αρθρογράφου” κρίνεται ακριβώς εδώ, και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο μπήκα στη διαδικασία σχολιασμού : οι κινήσεις του Trump και των MAGA Americans αποτελούν για τον κύριο Χαραλαμπόπουλο χαρακτηριστικά της …Nέας Tάξης Πραγμάτων. Με άλλα λόγια, ο Νούμερο Ένα στόχος της εν λόγω “Τάξης”, ο άνθρωπος που κατέκτησε το προεδρικό αξίωμα ως φωνή των απόκληρων του αμερικανικού συστήματος (των deplorables της Hilary Clinton) εμφανίζεται ως εκπρόσωπός της.
Η οδυνηρή αλήθεια είναι ότι κείμενα όπως αυτό που εξετάζουμε, αποτελούν χαρακτηριστικά της …όχι και τόσο νέας τάξης πραγμάτων της ελληνικής δημοσιογραφίας, βασική ιδιότητα της οποίας είναι η απουσία ηθικών φραγμών στην παραποίηση της πραγματικότητας. Για να μη μιλήσουμε για το μορφωτικό επίπεδο των “επαγγελματιών” του χώρου, αντίστοιχο εκείνου της επαφής τους με υποθέσεις για τις οποίες εκφέρουν άποψη.
“Αρκεί να αναλογιστούμε ότι μιλάμε για τους ίδιους οπαδούς που το 2021 προσπάθησαν να εισβάλουν στο Καπιτώλιο, επειδή πίστευαν ότι «είχαν κλέψει την εκλογή του», σε μια από τις χειρότερες στιγμές της Αμερικανικής δημοκρατίας, την οποία μάλιστα είχε ουσιαστικά ενορχηστρώσει ο ίδιος”.
Πέρα από τα προαναφερθέντα περί μη ασκήσεως καν δίωξης εναντίον του για την 6/1, το πόσο ενορχήστρωσε ο DT την εισβολή …αόπλων στο Καπιτώλιο, παρουσιασμένη απο την liberal προπαγάνδα ως “μια από τις χειρότερες στιγμές της Αμερικανικής δημοκρατίας” “αντάξια της 9/11 και του Pearl Harbor” προκύπτει από τη φράση του, on record, σε συγκέντρωση λίγο πριν απ’ την έναρξη των επεισοδίων : “θέλω τώρα να διαδηλώσετε ειρηνικά και πατριωτικά” (“peacefully and patriotically”).
“Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι το πραγματικό και βαθύτερο πρόβλημα με όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ και την καταδίκη του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ότι καταδικάστηκε, αλλά το γεγονός ότι αυτό μπορεί να μην επηρεάσει καθόλου το αποτέλεσμα, αν δεν φτάσουμε και στο σημείο να λειτουργήσει και υπέρ του”.
Κάπου εδώ ξεκινάει το …θεωρητικό σκέλος, η πληκτική, low IQ χυδαιότητα του οποίου απαιτεί μαζοχιστικές τάσεις από τον αναγνώστη, τις οποίες δεν διαθέτω. Για όποιον ενδιαφέρεται, το πλήρες κείμενο εδώ.
Προτιμώ αντ’ αυτού να παραθέσω το βίντεο, κάτω, με σχόλιο του Alan Dershowitz.
Σημειτωτέον ότι ο δικηγόρος, από τις αυθεντίες της νομικής επιστήμης των ΗΠΑ (δεκαετίες καθηγητής της Νομικής Σχολής του Harvard) ανήκει στους παραδοσιακούς οπαδούς του Δημοκρατικού Κόμματος …το οποίο του κήρυξε τον πόλεμο όταν, την εποχή της πρώτης απαγγελίας κατηγορίας εναντίον του Trump, προέδρου τότε (για τη γελοία υπόθεση του …Russian collusion), είχε ταχθεί με το μέρος του, επιδεικνύοντας ακεραιότητα ασυνήθιστη για τα δεδομένα του χώρου.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ο Trump επί προεδρίας του αντιλήφθηκε γρήγορα τον κίνδυνο “κινεζοποίησης” της Δύσης και φυσικά Ισλαμοποίησης της και προσπάθησε να κάνει συμμαχίες πρώτα με την Ρωσία, για αυτό και οι κατηγορίες περί “βοήθειας” από πλευράς της, και έκανε την έκλπηξη να επισκευθεί την αυλή της Κίνας , την Βόρεια Κορέα!
Ας μην ξεχνάμε και τις διαδηλώσεις για τον Floyd με τους BLM που σε ερώτηση-πρόκληση δημοσιογράφου στον Τραμπ εάν υποστηρίζει τους BLM , προς τιμήν του απήντησε το αφοπλιστικό “All life matters!”
Προσωπικά πιστεύω ότι πίσω από κινήματα τέτοιου είδους βρίσκεται η Κίνα όσο και Μουσουλμανικές χώρες που προωθούν με πακτολούς χρημάτων ατζέντες τύπου woke, lgbtq, Παλαιστίνη που λειτουργούν αντιναβιστικά ως προς κάθε χώρα.
Βέβαια αυτό που δεν συγχώρεσαν στον Trump ήταν το γεγονός ότι κατηγόρισε ανοιχτά την Κίνα για την πανδημία κάτι που οι εταιρείες παραγωγής εμβολίων , έχοντας τεράστια επιρροή στον (τυχαία) κινεζοκρατούμενο WHO, κατάλαβαν γρήγορα ότι θα έβγαζαν δις πουλώντας εμβόλια χωρίς να έχουν περάσει όλους τους απαραίτητους ελέγχους!
Συμφωνώ, με κάποιες υποσημειώσεις που δεν είναι της παρούσης (όπως πχ ο ρόλος ενός ανθρώπου όπως ο Soros, εχθρός τόσο του Trump όσο και του Xi για το ίδιο αμάρτημα – τον εθνικισμό τους).
Ο κίνδυνος κινεζοποίησης δεν προέρχεται μόνο (για να μην πω …”τόσο”) απ’ την ίδια την Κίνα, όσο από εκείνους, WEF etc που σκοπεύουν σε αξιοποίηση του δικού της μοντέλου (για την ανάπτυξη του οποίου οι ίδιοι εργάσθηκαν από τα early ’70s) για την οικουμενικοποίηση της Δύσης.
Πέραν αυτού που σημειώνετε, το περί Trump αφήγημα είναι το αντίστοιχο του κορωνοϊού και του climate change στο πολιτικό πεδίο, συμπεριλαμβανομένης της …ομοφωνίας ως προς αυτό. Ο “ρατσισμός”, ο “μισογυνισμός” ο “φασισμός” του Trump συνθέτουν το ανάλογο της “φονικής πανδημίας” και του “global boiling”, η αμφισβήτηση των οποίων από επιφανείς τουλάχιστον απαιτεί θάρρος και αυταπάρνηση. Η “λύση Biden” είναι το αντίστοιχο των εμβολίων mRNA και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ο Trump είναι ο τρίτης γενιάς Διάβολος, διαδεχθείς στο θρόνο του Απόλυτου Κακού τον …Hitler. Το σκεπτικό πίσω από την απόλυτη δαιμονοποίηση διασημοτήτων / ιστορικών φυσιογνωμιών αφορά, πίστευα πάντα, κυρίως, στην κατασκευή ενός είδους “διαβολικού προτύπου” η παρομοίωση με το οποίο συνεπάγεται ακύρωση a priori.
Σε ενεστώτα χρόνο, είναι ολοφάνερος ο φόβος που κρατάει πολύ κόσμο απ’ το να ψιθυρίσει έστω, μια καλή κουβέντα για τον DT. Και αυτός είναι ο λόγος που δύσκολα θα βρεθούν δικαστές, ακόμα και …εκτός Μανχάταν που θα επιδείξουν στοιχειώδη επαγγελματισμό στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Αν κατάλαβα καλά, η γραμμή της υπεράσπισης του Τραμπ συνίστατο στην άρνηση των πάντων? Δεν γνωρίζω την κυρία, επομένως δεν την πλήρωσα για τίποτα, συνεπώς δεν χρειάστηκε να πλαστογραφήσω κανένα έγγραφο, άρα δεν επηρέασα τις εκλογές?
Βασικά, το να πληρώσεις ένα άτομο όπως η εν λόγω για να σωπάσει αποτελεί είδος ασήμαντου παραπτώματος. Και εννοείται ότι αν το κάνεις, απ’ τη στιγμή που δεν θέλεις να μαθευτεί, βάζεις ένα δικηγόρο να χειριστεί την υπόθεση, να πληρώσει και να εντάξει το ποσό (μιλάμε για 130.000 $ or something) στα έξοδα της εταιρίας.*
Οι τύποι έχοντας κατ’ αρχήν αγνοήσει την υπόθεση ως ασήμαντη, και ενώ είχε παραγραφεί σύμφωνα με το νόμο, την επανέφεραν …αναβαπτίζοντας το παράπτωμα σε έγκλημα, με το σκεπτικό ότι ο Trump το έκανε για να καλύψει κάτι “πολύ πιο σοβαρό”. Το οποίο, αν θες το πιστεύεις, ακόμα και τώρα δεν έχει αποκαλυφθεί ποιο είναι, παρά μόνο με υποθετική διατύπωση : “μπορεί να έγινε επί σκοπώ επηρεασμού του εκλογικού αποτελέσματος”.
Εξ ου το μόνιμο μάντρα των υποστηρικτών του T. στη διάρκεια αυτής της γελοίας υπόθεσης : “where’s the crime?”
* Ο μόνος ουσιαστικός μάρτυρας κατηγορίας ήταν ο δικηγόρος του Trump at the time, Michael Cohen. Θα άξιζε τον κόπο να διαβάσει κανείς άρθρα ακόμα και στα “δημοκρατικά” μίντια μετά την κατάθεση του απίστευτου ανθρωπάκου – τα άτομα, certified Trump haters, τραβούσαν τα βυζιά τους. Αυτό δεν εμπόδισε φυσικά την υπόθεση να λήξει, σ’ αυτό το στάδιο, με καταδίκη. Με το συγκεκριμένo δικαστή και το συγκεκριμένο σώμα ενόρκων δεν υπήρχε περίπτωση για κάτι άλλο. Ζητούμενο άλλωστε ήταν απλώς η ενεργοποίηση του mantra που ήδη επαναλαμβάνουν όλοι μαζί σαν σκουριασμένα γραμμόφωνα : “a convicted felon”. Αυτό που τους έχει διαφύγει φυσικά είναι η μακρά παράδοση της Αμερικής στην ηρωοποίηση ακόμα και genuine convicted felons, πόσο μάλλον κάποιου που ακόμα και οι σοβαροί απ’ το χώρο τους λένε ότι δεν έπρεπε ποτέ (για λόγους τακτικής) να του συμπεριφερθούν έτσι.
Βασικά επρόκειτο για μια καλοστημένη δικαστική παγίδα. Το να ισχυρίζεσαι ότι ένας υποψήφιος πρόεδρος προσπαθεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν είναι από μόνο του παρά μια οικτρή ταυτολογία, μεταμορφώνεται όμως μαγικά σε αδίκημα, σε περίπτωση που καταφέρεις να το συνδέσεις ακόμα και με μια γελοία υπόθεση συζυγικής απιστίας και συνακόλουθης συγκάλυψης. Αν μάλιστα ο κατηγορούμενος πιαστεί να ψεύδεται ως προς τα γεγονότα της υποθέσεως, θα υποτεθεί αυτόματα ότι ψεύδεται και για το διά ταύτα. Δεν αποκλείεται ο Τραμπ να τη γλίτωνε αν δήλωνε συντετριμμένος ότι, ναι, ξενοκοιμήθηκε με την εν λόγω καλλιτέχνιδα, έπρεπε όμως να σιγουρευτεί ότι δεν θα το μάθει ποτέ η γυναίκα του, από την οποία ζητάει δημόσια συγγνώμη κλπ. But this is not the Trump way και οι εχθροί του το ξέρουν.
Δεν νομίζω πάντως ότι υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να έχει κάνει ο Trump from day one για να κατευνάσει τους psycho liberals – παρακολουθούσα στενά πώς έκαναν από τη στιγμή της εκλογής του. Γι’ αυτό και αποκρούω τα περί “διχαστικού προέδρου” κλπ. που ακούγονται, λες και ισχύει για την περίπτωση που μας απασχολεί το it takes two to tango, ας πούμε. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα εδώ.
Κατ’ αρχήν, και μόνο το project Hillary που είχε στηθεί με το νι και με το σίγμα και καταστράφηκε, αρκούσε. Έως και τεύχος του Newsweek με τίτλο MADAM PRESIDENT είχε ετοιμαστεί με τη σκατόφατσά της (εδώ, συλλεκτικό, αποσυρμένο copy στο Amazon https://www.amazon.com/Newsweek-President-Hillary-Collectors-Recalled/dp/B01N03QGVS).
Τα γυναικοειδή ειδικά, και οι νεαρότερες ηλικίες, φοιτητές etc, είχαν περιέλθει σε κατάσταση τρομώδους παραληρήματος (delirium tremens). Και δεν έχουν συνέλθει έκτοτε, για να μην πω το αντίθετο.
Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα τι πρόβλημα έχουν όλοι αυτοί με τον Τραμπ. Οι αδικαιολόγητες εκδηλώσεις μίσους εντωμεταξύ έχουν δημιουργήσει και αντιστοίχως αδικαιολόγητες κατά τη γνώμη μου εκδηλώσεις λατρείας μεταξύ των οπαδών του. Τον είχα δει με συμπάθεια προεκλογικά, στην πράξη όμως με απογοήτευσε μετά την εκλογή του and that’s pretty all about it.
Από την άλλη βέβαια το γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά και μαζικά σε αυτόν, αποτελεί από μόνο του ασυνήθιστο για τα σύγχρονα δυτικά δεδομένα σημάδι κοινωνικής ζωτικότητας, πόσο μάλλον όταν κινεί εναντίον του τις κατά τεκμήριο δυνάμεις του εκφυλισμού και της παρακμής.
Αποτελεί επίσης σημάδι, αν όχι τεκμήριο, μιας αληθινής συμπάθειας που αισθάνεται ο ίδιος γι’ αυτούς. Αντίθετα με τις Δυνάμεις που αναφέρεις, οι οποίες διεξάγουν εναντίον τους (εναντίον μας!) πόλεμο μέχρις εσχάτων.
Και οι οποίες, κύριο μέλημά τους έχουν εκείνο του Μποντλεριανού Διαβόλου : να πείσουν ότι δεν υπάρχουν.