Το ΝΑΤΟ υιοθετεί τη θέση ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έφτασε σε αδιέξοδο, πιέζοντας τον κύριο Ζελένσκι για το ξεκίνημα ειρηνευτικής διαδικασίας. Εννοείται ότι υπό συνθήκες σαν αυτές, η “διαπραγμάτευση” δεν θα είναι παρά ένα είδος συμφωνίας παράδοσης, με όσα ατιμωτικά συνεπάγονται για τη χώρα και τον άνθρωπο που προκάλεσε την καταστροφή της. Η Ρωσία θα “αρκεστεί” στις περιοχές που έχει προσαρτήσει, και αυτό …αν δείξει καλή θέληση.

Η Biden Administration είχε προωθήσει σκόπιμα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με απατηλές υποσχέσεις περί εισόδου της στο ΝΑΤΟ [Kamala Harris, Munich Security Conference, Φεβ. 2021].
Περίπτωση οι Αμερικανοί να πιάστηκαν στο ύπνο απλώς δεν υπάρχει : σε memo του 2008 του νυν διευθυντή της CIA, William Burns προς την ανεκδιήγητη Contoleezza Rice – …πιανίστα, ΥΠΕΞ του Bush Jr και ενθουσιώδη υποστηρίκτρια της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς – αναφέρονταν τα εξής : “Χρειάζεται προσοχή. Δεν πρόκειται απλώς για τον Πούτιν, αλλά για το σύνολο του πληθυσμού της χώρας. Ακόμα κι όσοι μισούν τον Πούτιν, είναι απόλυτα ενωμένοι ως προς το ότι κάθε απόπειρα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αποτελεί υπαρκτική απειλή για τη Ρωσία, η οποία δεν αντιμετωπίζεται παρά με στρατιωτική εισβολή”.
Η μεγαλύτερη απάτη λοιπόν ως προς το συγκεκριμένο πόλεμο, ήταν ότι, αυτοί που “κόπτονταν” για τη …δημοκρατία, την Ουκρανία και τους κατοίκους της, ήταν οι ίδιοι που προκάλεσαν τον πόλεμο, θυσιάζοντας χώρα και κατοίκους, προκειμένου να πλήξουν τη Ρωσία. Χρησιμοποιώντας σαν καύσιμο όχι “δικούς τους” νεκρούς, αλλά Ουκρανούς, νεαρούς αρχικά και στη συνέχεια, ελλείψει τέτοιων, όλο και μεγαλύτερης ηλικίας στρατιώτες [ο μέσος όρος ηλικίας ενός Ουκρανού οπλίτη τη στιγμή αυτή είναι τα 43 έτη]. Όχι εθελοντές, αλλά επιστρατευμένους.
Και το “παράπλευρο” όνειδος : Δεν θα υπάρξει καμία απόδοση ευθυνών, όπως δεν υπήρξε για τη 9/11 και τον πόλεμο στο Ιράκ, την ψευτοπανδημία, το Climate Change και τις υπόλοιπες απάτες που ένα και μοναδικό σκοπό έχουν : την μέχρι εξαφανίσεως συρρίκνωση των “λαϊκών ελευθεριών”, στις ΗΠΑ και τον κόσμο.
Ούτε και θα αποδοθεί καμμιά ευθύνη για τις δολοφονίες χαρακτήρα [μιλάμε για κανονική γενοκτονία] “επιδραστικών” φυσιογνωμιών που διατύπωσαν αντίρρηση.
Μιλώντας για λογοκρισία, παίρνει κανείς μια ιδέα του επιπέδου στο οποίο βρίσκεται στις μέρες μας, όταν ακούει διάσημους “συντηρητικούς spokesmen” & “στυλοβάτες του free speech” [από τον Ron De Santis μέχρι τον Elon Musk και τον Douglas Murray] να αναφέρονται ωμά σε …απαγόρευση της κριτικής στο Ισραήλ για όσα πραγματοποιεί στη Γάζα.