Από τη μια υπάρχει η “δική μας” διάγνωση για τον κύριο Μητσοτάκη, βασισμένη όχι σε ειδικές γνώσεις, αλλά σε στοιχειώδη παρατηρητικότητα και, κυρίως, στο ενδιαφέρον που απαιτείται για την επιστράτευσή της. Βλέπε για παράδειγμα το προ τριετίας post Ο ΚΟΥΛΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ.

Από την άλλη, εννοείται ότι δεν είμαστε οι μόνοι : οι γκριμάτσες, η γλώσσα του σώματος, το “φιζίκ” εν γένει του κυρίου πρωθυπουργού αποτελούν μόνιμο στόχο του χιούμορ και της οργής του κόσμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στο παρακάτω βίντεο παίρνουμε μια ιδέα του πώς το πράγμα θα μπορούσε να σοβαρέψει, άσχετα αν το ζητούμενο, προς το παρόν, δεν επιτυγχάνεται. Η κατάσταση εδώ είναι ελαφρώς περίεργη : από τη μια συμφωνείς με την ουσία των λεγομένων. Από την άλλη, από “επικοινωνιακής” απόψεως ο κύριος Μπογδάνος και η συνομιλήτριά του “νοσηλεύτρια πραγματοποιούσα επώνυμη δημόσια καταγγελία” περνούν κάτω απ’ τον πήχη που ορίζει αυτό που εγώ τουλάχιστον θεωρώ σοβαρότητα, ή, εν πάση περιπτώσει, λόγο πολιτικά πειστικό. Φοβάμαι ότι η συγκεκριμένη κουβέντα θα προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις στους “μη έχοντες άποψη”, και μπορώ να φανταστώ διάφορα νεοδημοκρατικά μαλάκια να τρίβουν τα χέρια τους.
Αυτή βέβαια είναι η εντύπωσή μου και, επαναλαμβάνω ότι επί της ουσίας συμφωνώ και επαυξάνω με όλα όσα λέει η κυρία. Η οποία δείχνει πιο σοβαρή απ’ ότι αφήνει να διαφανεί το επικοινωνιακό ντεμπούτο της. Τα συμπεράσματα δικά σας.