Για όσους αναρωτιούνται προς τι η “ενός λεπτού σιγή” από τους κλόουν της Βουλής, και ο εν γένει ντόρος, γελοία δυσανάλογος με το θέμα όλα αυτά τα χρόνια, η απάντηση βρίσκεται στο στιγμιότυπο με την κυρία Βούλτεψη : ασχέτως του τι ήταν στην πραγματικότητα η “θυσία” του Παύλου Φύσσα, αυτό για το οποίο υπήρξε χρήσιμη ήταν το σχέδιο διαμόρφωσης ενός πολιτικού σκηνικού κομμάτων χωρίς ιδιότητες, με επουσιώδεις διαφορές και κοινό παρονομαστή : τυφλή υπακοή στα διευθυντήρια. Των κομμάτων με άλλα λόγια του “δημοκρατικού τόξου”, τα οποία στο πρόσωπο του αδικοχαμένου έβρισκαν το σύμβολο μιας “ενότητας” – συναίνεσης στην καταστροφή της χώρας. Στο χτίσιμο της συναίνεσης και του σκηνικού που προέκυψε, ο ρόλος του ΠΦ ήταν αυτός της κόρης του Πρωτομάστορα.