Εξαρτημένα αντανακλαστικά : είναι αδύνατο να μη δω με δυσαρέσκεια την εικόνα δυο μεγαλόσωμων αστυνομικών, παρενοχλούντων ένα ζευγάρι ανθρώπων του Θεού και τα παιδιά τους.
Από αυτό και μόνο αντιλαμβάνομαι πόσο ευάλωττα στα συνθήματα των “δικαιωματιστών” είναι άτομα πιο συναισθηματικά και ευσυγκίνητα από μένα.
Αυτό που προσπαθώ να μη χάσω, είναι η επαφή με τη μεγάλη εικόνα, και με το τι εντός αυτής αντιπροσωπεύουν ο κύριος και η κυρία με την μπούρκα : τη φαινομενικά αθώα και άκακη εμπροσθοφυλακή μιας ανελέητης διείσδυσης.
(Visited 44 times, 33 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Βασικά ούτε το “ένστικτο” ούτε η “λογική” μπορούν σήμερα να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο με μια σχετική ασφάλεια. Και τα δυο είναι από αιώνες προσαρμοσμένα σε μικρά σύνολα γεγονότων. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα τεράστια μεγέθη της εποχής μας ούτε να προσαρμοστούν στις καταιγιστικές εξελίξεις.
Το μόνο που μπορεί να κάνει πλέον είναι να παπαγαλίζει αισθήματα και σκέψεις αγνώστου προελεύσεως. Αυτό που κάνει δηλαδή αποτελεσματικότερα και η τεχνητή νοημοσύνη.
Για να διασκεδάσω πάντως και λίγο, ζήτησα του Gemini να παρουσιάσει συνοπτικά τις απόψεις μου – του stcigar δηλαδή – για τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως διατυπώνονται στο ανά χείρας blog (όχι ότι θα τις βρει και κάπου αλλού). Αφού το σκέφτηκε λίγο, παπαγάλισε 2-3 αναρτήσεις μου. Δεν έκανε καν τον κόπο να παραφράσει.
Προφανώς χρειάζεται ικανή ποσότητα ομοειδούς υλικού για να παρουσιάσει το ζήτημα “κριτικά”. Η μετατροπή της ποσότητας σε ποιότητα που έλεγαν και οι παλαιομαρξιστές.
Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό για τον άνθρωπο, στο βαθμό τουλάχιστον που υποβάλει να πιστεύουμε η (τελείως δικαιογημένη) απαισιοδοξία μας. Πάλι δεν είναι καθόλου απίθανο να “βαφτίζω” εγώ ένα είδος παράλογης ελπίδας σε βάσιμη αισιοδοξία για λόγους επιβίωσης. Αλλά και μόνο το ότι συνειδητοποιούμε τα όρια των δυνατοτήτων του μυαλού σε σύγκριση με όλα όσα “θα έπρεπε να” μπορεί να αφομοιώσει, είναι ένδειξη σωστής λειτουργίας του. Αυτό που χρειάζεται κατά τη πτωχή μου άποψη είναι ένας καλώς εννοούμενος λουδιτισμός, με άλλα λόγια η παρρησία να αντισταθεί κανείς στο βόρβορο της “προόδου”. Με σθεναρά επιχειρήματα, όχι στρογγυλεμένες μαλακίες του τύπου “δεν φταίει η τεχνολογία αλλά το πώς τη χρησιμοποιείς”. (σταθερή μου άποψη είναι ότι οι Λουδίτες υπήρξαν – σκόπιμα – παρεξηγημένοι και δυσφημισμένοι άνθρωποι, οι πρώτοι “ψεκασμένοι”, αρνητές της προόδου, or something)
Ως προς την “κριτική” ικανότητα της AI δεν νομίζω ότι υπό τις παρούσες συνθήκες τίθεται τέτοιο ζήτημα (ίσως με την καινούργια μαλακία του Elon για την οποία άκουσα αλλά δεν έχω ασχοληθεί περαιτέρω, κάτι να γίνεται που να θυμίζει “κριτική σκέψη”). Οι “χρησμοί” των ChatBoxes αφορούν σε ένα συνδυασμό στατιστικών μεγεθών (των επικρατουσών δηλ. απόψεων) και “υποχρέωσης” να δώσουν βάση σ’ αυτά που εσύ λες, στο βαθμό βέβαια και μόνο που αυτά απαντώνται ως “δόκιμες” απόψεις σε ποσοστά στατιστικά υπολογίσιμα. Αν ας πούμε ισχυρισθείς ότι “η Γη είναι τετράγωνη” θα σε διορθώσουν, αλλά έως εκεί.
Εντωμεταξύ αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανένας που να είναι πραγματικά αισιόδοξος these days.