Κάποια στιγμή, ως συνήθως, ο συμπαθής κύριος Campbell γίνεται ελαφρώς κουραστικός, όσο και η παρέλαση των στοιχείων του – τουλάχιστον για μένα. Το ζουμί βρίσκεται στην πρόσφατη μελέτη την οποία παρουσιάζει, από το Κλίβελαντ του Οχάιο : επί συνόλου 50.000 εργαζομένων, όσο περισσότεροι ήταν οι εμβολιασμοί, τόσο περισσότερες ήταν και οι περιπτώσεις νόησης.
Θα αντέτεινε κανείς ότι οι εμβολιασμένοι αισθάνονται πιο ασφαλείς, είναι ως εκ τούτου πιο ανέμελοι και, τελικά, πιο εκτεθειμένοι. Όμως αυτό ίσχυε μέχρι μια εποχή. Το ότι ο εμβολιασμός δεν προστατεύει από τη νόσηση αποτελεί κοινό τόπο εδώ και πολλούς-πολλούς μήνες. Εξ ου το πλέον πανικόβλητο [εκ των περιστάσεων αλλά και …εκ πεποιθήσεως] τμήμα του πληθυσμού είναι οι εμβολιασμένοι – ας θυμηθούμε τη χαιρεκακία με την οποία επικρότησαν, ένα προς ένα, τα υποδειγματικής ανοησίας και αναποτελεσματικότητας μέτρα.
Επομένως τα νούμερα που παρουσιάζει ο καλός “δόκτωρ” θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Θα έλεγε κανείς ότι το mRNA σκεύασμα λειτουργεί όχι σαν προστασία, αλλά σαν μαγνήτης για τον ιό. Κι αυτό, καπάκι στο “πειραματικόν” της φύσης του [μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης] και το καταγεγραμμένο πλήθος από [πιθανές] παρενέργειες.