Σε μια κίνηση χαρακτηριστική ελεεινής υποκρισίας, κάποια κανάλια, στο όνομα του δημοκρατικού διαλόγου, ξεκίνησαν να παρουσιάζουν συζητήσεις ανάμεσα σε υποστηρικτές του εμβολιασμού και “αρνητές του”.
Το πιο ενδιαφέρον σ’ αυτές είναι το pattern που διέπει την επιλογή των προσώπων : από τη μια ο “ειδικός“ να εξηγεί τα τη αναγκαιότητας του εμβολιασμού ως μόνης λύσης για τον εμβολιασμένο και την κοινότητα. Από την άλλη, όχι κάποιος επίσης “ειδικός”, απ’ τους δεκάδες που υποστηρίζουν το αντίθετο, αλλά ένας ανώνυμος πολίτης, να υπεραμύνεται απλώς του δικαιώματος στην επιλογή, μια και το θέμα αφορά εκείνον και τη ζωή του.
Η έκβαση της συζήτησης είναι προδιαγεγραμμένη : ο πολίτης θα κανιβαλιστεί από “ειδικό” και δημοσιογράφους: Ο πρώτος, επικαλούμενος κάποια “δεδομένα” τα οποία ο ανειδίκευτος δεν μπορεί να γνωρίζει, περνάει γρήγορα σε προσβλητικές εκφράσεις [μόλις πριν άκουγα στο Mega ένα αχρείο ανθρωπάριο – “επιστήμονα”, το μόνο που του έλειπε ήταν η ρόμπα του ιεροεξεταστή – να αποκαλεί σκοταδιστή τον συνομιλητή του], δημιουργώντας κλίμα για εκείνον και για τους “αρνητές” εν γένει. Οι “δημοσιογράφοι” πάλι, είναι εκεί όχι μόνο για να σιγοντάρουν τον “ειδικό” – πράγμα το οποίο μπορείς και να δεχτείς, μια και απ’ την αρχή η άποψή τους είναι διατυπωμένη. Αλλά, κυρίως, για να διακόπτουν τη ροή, περνώντας σε διαφημίσεις, όποτε, μια φορά στις τόσες, διαφαίνεται η συντριβή του από ένα ανώνυμο πολίτη που ξέρει να βάζει τη λογική πάνω από τα “δεδομένα”.