Επιτρέψτε μου να συστήσω την ανάγνωση του κειμένου του παθολόγου, ειδικευμένου σε θέματα επιδημιών & λοιμώξεων κυρίου Γιώγου Παπά [παραείναι μεγάλο για να το μεταφέρω αυτούσιο. Το link : https://www.protagon.gr/apopseis/10-logoi-pou-tha-kanw-to-emvolio-44342179925] και να σχολιάσω κάποια του αποσπάσματα. Αυτό, γιατί δεν έχει σχέση με ό,τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα από υποστηρικτή των νέας τεχνολογίας εμβολίων.
Χαίρεσαι κατ΄αρχήν να διαβάζεις ένα κείμενο που αποπνέει ανθρώπινη ζεστασιά, γραμμένο από κάποιον που ζει και αναπνέει πίσω απ’ τις λέξεις του. Αυτό, σε κοντράστ με την ξύλινη γλώσσα των μπάτσων με πανεπιστημιακό δίπλωμα – επιδημιολόγων, λοιμωξιολόγων & λοιπών δημοσιολόγων που κατακλύζουν τα αγορασμένα με κρατικό χρήμα media.
Τούτων δοθέντων, υπάρχουν ζητήματα που ο κύριος Παππάς δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί, πολλώ δε μάλλον να εξηγήσει.
Ακολουθούν αποσπάσματα από το κείμενο “ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ” και τα σχετικά σχόλια:

“Επειδή θέλω να είμαι παρών σε μια από τι σημαντικότερες στιγμές της επιστήμης, της ανθρωπότητας, κι αυτή η μακρά στιγμή αρχίζει τυπικά σήμερα, στην πρώτη αδειοδότηση…”
Ο ιατρός φαίνεται δέσμιος του πνεύματος που διέπει το σύνολο της δημόσιας δραστηριότητας [δηλαδή …και της ιδιωτικής, από καταβολής social media]: του πνεύματος της “ιστορίας εν τη γενέσει”: η ανάγκη ενός παρακμασμένου είδους να μετατρέψει κάθε έκφανση της ζωής σε αφήγημα, οδηγεί σημαντική μερίδα συνανθρώπων μας να ονειρεύονται “εδώ και τώρα ανατροπές”, κόσμους “που δεν θα είναι ποτέ πια ίδιοι” – αυτό χάρη στη δική τους προμηθεϊκή επέμβαση. Κάποιοι άλλοι, μετριοπαθέστεροι, χρωστούν στο εαυτό τους, αν όχι τίποτα άλλο, να “δώσουν το παρών” σε μια ιστορική στιγμή για την ανθρωπότητα.
Η τάση είναι πανάρχαια. Το νέο σήμερα αφορά στην απώλεια αίσθησης του μέτρου και τη μετατροπή της σε άθλια κοινοτοπία. Σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν αληθινές ιστορικές στιγμές; όχι βέβαια. Αλλά η ύπαρξη και η σημασία τους πρέπει να περιμένουν το νηφάλιο πνεύμα ενός ιστορικού για να αποτιμηθούν. Όχι τον ψυχαναγκασμό της “ιστορίας εν τη γενέσει”.

“Επειδή δεν φοβάμαι τη «νέα και αδοκίμαστη τεχνολογία». Δεν είναι τόσο νέα, δεν είναι αδοκίμαστη. Είναι καρπός και πρώτος σταθμός μιας μακράς ερευνητικής πορείας που ξεκίνησε 30 χρόνια πριν (και λίγα λέω, νωρίτερα ξεκίνησε, αποτυπωμένη η ιστορία σε κάμποσα Nobel καθώς μαθαίναμε τι είναι και τι κάνει το RNA και πόσο, εντελώς, διαφορετικό είναι από το DNA)…
…και κάπου πέντε χρόνια πριν τελειοποιήσαμε την λογική των LNPs, των λιπιδικών νανοσωματιδίων, που έκρυψαν με ασφάλεια το mRNA μέχρι να μπει στα κύτταρα, όπως προστατεύουν αυτά τα αεροπλάστ (με τις φούσκες που αγαπάμε να σπάμε) κάθε τι εύθραυστο”.
Θα ήταν γελοίο να επιδιώξει κάποιος να υπεισέλθει με “κριτικό πνεύμα” σε λεπτομέρειες θεμάτων που αγνοεί.
Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που, κι αν είναι δύσκολο να αξιολογηθεί η σημασία της, οφείλουμε να επισημάνουμε:
Αποτελεί ενδιαφέρουσα χρονική σύμπτωση το ότι, ελάχιστα μετά την τελειοποίηση μιας τεχνολογίας παρασκευής εμβολίων πρωτοφανούς αποτελεσματικότητας, μετά από επίπονες και ηρωικές προσπάθειες δεκαετιών, εμφανίζεται αίφνης η πανδημία που θα αποτελέσει πεδίον δόξης λαμπρόν γι’ αυτά. Όταν μάλιστα η χρονιά ολοκλήρωσης της αναζήτησης [5 χρόνια πριν] είναι η ίδια με εκείνην της περίφημης “προειδοποίησης” του κυρίου Gates, περί επερχόμενου κινδύνου για την ανθρωπότητα, όχι από μια πυρηνική καταστροφή αλλά από έναν …coronavirus.
Επακολουθεί μακροσκελής και απολαυστικά γλαφυρή ανάλυση του γιατί ο κύριος Παππάς “δεν φοβάται το mRNA που θα μπει μέσα του με το εμβόλιο”. Θα προτιμούσα εντούτοις, αντί να εκφράζω την εκτίμησή μου για τα εκφραστικά του μέσα, να παρακολουθούσα μια συζήτηση ανάμεσα σε αυτόν και κάποιον από τους επιστήμονες που διατυπώνουν ανησυχίες και φόβους για τα ίδια θέματα. Ο de facto αποκλεισμός των τελευταίων απ’ τον δημόσιο διάλογο δεν φαίνεται να ενοχλεί τον κύριο Παπά. Αντίθετα, εκμεταλλεύεται την απουσία αυτού του διαλόγου, για να επιτεθεί αόριστα σε “κάποιους” απ’ αυτούς τους επιστήμονες – με άλλα λόγια : συλλήβδην.

“Κι εγώ συνεχίζω να μπορώ να δηλώνω ανοιχτά πως δεν έχω και δεν επιζητώ έννομα συμφέροντα, αλλά δεν είμαι βέβαιος αν μπορούν να κάνουν το ίδιο κάποιοι επαγγελματίες αμφισβητίες…
…“Τα έχεις δει τα στοιχεία;” θα ρωτήσεις. Όχι ακόμη, αλλά σημασία έχει να τα δούνε αυτοί που πρέπει, και οι Βρετανοί που τα είδαν πρώτοι, αυτοί που είναι ειδικοί στο να κρίνουν καλύτερα από μένα κι εσένα, τα είδαν, έδωσαν το ελεύθερο, και γι’ αυτό σήμερα είναι μια αλλιώτικη μέρα, επίσημα. Εκτός αν δεν πιστεύεις ούτε τους ειδικούς, εκτός αν θεωρείς πως μια παγκόσμια συνωμοσία αποφάσισε να σε παρακολουθεί, να σου ενεργοποιεί κρυφά μηνύματα, να σε κάνει υποχείριο. Λυπάμαι, αυτό μάλλον σου συμβαίνει ήδη, αλλά κοίταξε πιο δίπλα σου, σε κάποιους κραυγαλέους πονηρούς δημοκόπους ψεύτες, για να βρεις τον υπαίτιο”.
Εμείς πολύ ευχαρίστως να πιστέψουμε ότι δεν έχει έννομα συμφέροντα. Ο ίδιος πιστεύει ότι δεν υπάρχουν συνάδελφοί του και μεταξύ των “εμβολιαστών” που έχουν;
Θα πρέπει επίσης να πιστέψουμε ότι για τον κύριο Παπά δεν υπάρχουν κέντρα λήψης αποφάσεων, τις οποίες τεχνηέντως επιβάλλουν; να υποθέσουμε ότι αγνοεί την ύπαρξη των ελίτ; ότι θεωρεί τις ελίτ ένα είδος χορείας αγγέλων; ότι αγνοεί τον ρόλο που έχουν παίξει ιατροί και κάθε είδους “επιστήμονες” σε όλη την διάρκεια της καταγεγραμμένης ιστορίας, ως υπηρέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων; ή μήπως πρέπει για κάποιο λόγο να ξεχάσουμε τα πάντα, εμπιστευόμενοι τυφλά τους πιθανούς επίγονούς τους;
Όχι ακριβώς προς τιμήν του κυρίου Παπά, πάσα νύξις περί της υποχρεωτικότητας του εμβολίου και των χυδαίων μεθόδων με τις οποίες μεθοδεύεται, απουσιάζει από το κείμενο.
Ίσως σκοπίμως δεν την θίγει, ίσως και για να μην χαλάσει το κλίμα αισιοδοξίας που καλλιεργεί.
Ίσως πάλι και να θεωρεί την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού αυταπόδεικτη.