Σημειωτέα τα εξής :
1. Η συντριπτική πλειονότητα, αν όχι το σύνολο των διανομέων της Wolt είναι Πακιστανοί. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες χρήστες του Twitter αγωνίζονται για συνθήκες εργασίας των αλλοδαπών καλύτερες από πολλών συμπολιτών τους.
2. Οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή μας φέρνουν πιθανότατα σε μετωπική αντιπαράθεση με την “φίλη” Τουρκία, της οποίας διαχρονικός σύμμαχος – πρόθυμος να την εφοδιάσει ακόμα και με πυρηνικά αν χρειαστεί – είναι το …Πακιστάν.
3. Τέτοιες εκδηλώσεις συμπαράστασης (check hashtag #Cancel_Wolt) για το αίσχος των ανεμβολίαστων υγειονομικών, ή για εκείνο του προστίμου των 100 Ε στους ηλικιωμένους, προσωπικά δεν θυμάμαι.
4(Visited 124 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Συγκλονιστικές εξελίξεις εντωμεταξύ στο χώρο της ελληνικής αντιπολίτευσης. Απορώ αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν την παραμικρή επαφή με τη λεγόμενη πραγματικότητα. Τρώγονται και ξανατρώγονται με τα ρούχα τους και αποτέλεσμα μηδέν. Αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει κάποια βαθύτερη σοφία σε μια τέτοια προκλητική αδιαφορία για τα εγκόσμια. Σαν το σκύλο που ξαπλώνει φαρδύς πλατύς καταμεσίς του δρόμου και τελικά δεν τον πατάει κανένας.
Αυτό που μου κάνει ίσως ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είναι η σημειολογική ζέση της δημοσιογραφικής εντρύφησης στις λεπτομέρειες : “Τι είπε” ο ένας, “με ποιούς συνέφαγε ο άλλος” “τι κινήσεις σχεδιάζει για την επόμενη ημέρα ο παράλλος”. Θέλω να πω εδώ δεν μιλάμε απλώς για την εξαχρείωση που συνάδει με το επάγγελμα, αλλά για κλινική ψυχοπάθεια.
Γενικώς νομίζω ότι οι τελευταίες δυο λέξεις κοντεύουν να ορίζουν τα τεκταινόμενα σε όλους τους τομείς, με κάποιους σαν εμάς τους φτωχούς να παρακολουθούν άπραγοι με ανοιχτό το στόμα.
Ως προς το ΠΑΣΟΚ πάντως, μιλώντας φυσικά εκτός πολιτικού πλαισίου : από τον Δούκα,* που είναι “ο χειρότερος άθρωπος”, ακόμα και η κινούμενη μπριζόλα με το όνομα “Ανδρουλάκης” είναι προτιμότερη.
* Πρόσφατα συνειδητοποίησα ποιον μου θυμίζει, ως εφιαλτική βερσιόν του : τον Θεό του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης …Τώνη Βαβάτσικο!
Αρχικά δεν είχα συνειδητοποιήσει το νόημα των όσων έλεγες για το Δούκα, δεδομένου ότι ο τύπος ήταν terra incognita για μένα. Και τώρα το ίδιο είναι δηλαδή, αλλά κάπου διακρίνω πλέον τα δίκια σου😳😵💫
…Άσε που έχει περίπου καταστεί σαφές ότι νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο Κασσελάκης!
Δηλαδή σοβαρά τώρα. Κι όμως!🤪
Δεν ξέρω αν είδες το θεϊκό βίντεο που ανέβασε, υπερπαραγωγή με μπόλικο “πλίκου-πλίκου” (συνάντηση κορυφής Coldplay Philip Glass και Σπανουδάκη …συμπεριλαμβανομένων των πανταχού παρόντων ακόρντων του Passenger) και εναρκτήρια φράση το “Είμαι ο Στέφανος, σκέτο. Γενννιόμαστε άνθρωποι όχι αξιώματα”. Αυτό σε ένα βίντεο μέσω του οποίου διεκδικεί αξίωμα.
https://youtu.be/ORrBPva8GY0?si=USnF_FajPhKXGpC2
Όχι να πω την αμαρτία μου, δεδομένου ότι τελευταία με ζώνουν επικίνδυνα πολύ πραγματικά εγκόσμια φίδια. Ο τύπος πάντως ήταν εξαρχής το λιγότερο ανεκδιήγητος. Αφήνω εννοείται κατά μέρος το σφετερισμό του βαφτιστικού μου ονόματος, του οποίου το copyright έχω σιωπηλά κατοχυρώσει εδώ και δεκαετίες😎😇
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, αναλογιζόμενος τη βδελυγμία που ούτως ή άλλως μου προκαλούσε πάντα ο …Σωκράτης Μάλαμας για τα “τραγούδια” του – όχι ότι το όνομα βοήθησε ιδιαίτερα…
Η ντροπή του ονόματος, όπως λέμε η ντροπή του ζωδίου! Για μένα πάντως – εκτός από σένα εννοείται – Σωκράτης υπήρξε ο μοναδικός μου παππούς (παππούς-θείος δηλαδή) δεδομένου ότι δεν πρόλαβα να γνωρίσω ούτε τον συνονόματο (the nice guy) ούτε τον cigar (the crazy one) που αμφότεροι πέθαναν πριν την ώρα τους. Οι σχετικές και πολύ αγαπημένες γιαγιάδες who survived them παρεμπιπτόντως ήταν ακριβώς το αντίθετο του καθενός.
Ακλόνητη πεποίθησή μου πάντως ως προς το περίφημο “τα ετερώνυμα έλκονται” είναι ότι πρόκειται για μια ακόμα ανοησία. Αυτό από το οποίο έλκεσαι είναι το όμοιό σου. Ακόμα και αν, όπως συχνά συμβαίνει, οι τεχνικές λεπτομέρειες, τα μέσα είναι αντίθετα (κορίτσι γαλλικά και πιάνο / αγόρι αλητάμπουρας κοκ) ο πυρήνας της υποθέσεως – ψυχοσύνθεση, κοσμοαντίληψη – είναι τάλε κουάλε. Και αυτό “ως δια μαγείας” αντανακλάται στην εμφάνιση.
Αυτά ως προς τα ερωτικά, για να μην το πάμε σε …πολιτισμικό επίπεδο. Που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι όλος ο κόσμος είναι ένα melting pot κι αν μας αρέσει… Πρέπει ντε και καλά εγώ να ταιριάζω με τον Κονγκολέζο, τον Μπαγκλαντεσιανό, ή (απ’ την άλλη) με τον “Έλληνα” ας πούμε.
By the way, “Melting Pot” η Αμερική κατέστη επίσημα, άμα τη εμφανίσει του θεατρικού έργου με τον ίδιο τίτλο : “The Melting Pot” – Israel Zangwill, 1908. Έχει πλάκα να το διαβάσει κανείς (αφορά κυρίως τα βάσανα των Ρωσο-Εβραίων μεταναστών, με πρόσχημα φυσικά μια ερωτική ιστορία) για τον παιδαριωδώς απλοϊκό τρόπο με τον οποίο διακινεί την προπαγάνδα του είδους.
Καλά την εποχή των παππούδων-γιαγιάδων (και ακόμα περισσότερο την εποχή της.. άγριας δύσης) το ίδιο το θέμα του “ταιριάσματος” ήταν σε μεγάλο βαθμό out of the question. Στις περισσότερες περιπτώσεις απλώς ρίχνονταν στο μύλο τα πιο ετερόκλητα πράγματα και ό,τι προκύψει προέκυψε. Τα μόνα σχετικά σταθερά κριτήρια εντός περιορισμένων τοπικά και χρονικά θυλάκων ήταν η φυλή πρωτίστως και δευτερευόντως η γλώσσα (η θρησκεία είναι κάτι τεχνητό, αφού διαπερνά τις πιο διαφορετικές κοινωνικές ομάδες) τα οποία σήμερα τείνουν προς εξαφάνιση. Και παλιά προς εξαφάνιση έτειναν δηλαδή, αλλά έλειπαν οι σύγχρονες τεχνικές δυνατότητες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις απίστευτες απαγορεύσεις που κυριαρχούσαν σε όλους τους πολιτισμούς προκειμένου να διατηρήσουν τους ανθρώπους μέσα στα όρια του “φυσιολογικού”. Αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό, είναι ο λυσσαλέος αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην ΤΥΧΗ.
Και για να μιλήσω εντελώς προσωπικά, τα προβλήματά μου οφείλονται αποκλειστικά σχεδόν σε “συμπατριώτες”. Αυτοί με κορόιδεψαν, έκλεψαν, απέρριψαν, περιφρόνησαν, you name it. Θα ήταν άτιμο εκ μέρους μου να ρίξω το φταίξιμο σε ξένους, από τους οποίους να πω την αμαρτία μου μόνο καλό είδα στις λίγες επαφές που είχα μαζί τους, χωρίς να διαχωρίζω “πολιτισμένους” από “απολίτιστους”. Προφανώς γεννήθηκα σε λάθος τόπο. Αν άλλοι βρίσκουν καταφύγιο σε πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, έστω και χωρίς να τα πιστεύουν, με γεια τους με χαρά τους. Εγώ πάντως όχι.
Το ότι κάποιος δεν πιστεύει σε πατρίδες, θρησκείες κλπ. (όντας προσβεβλημένος απ’ τον ιό της “απομάγευσης”) δεν σημαίνει και ότι γουστάρει melting pot, και εμπρός γαμείστε μας όλης της γης οι κολασμένοι. Υπάρχει μια έννοια πιο βασική από οποιαδήποτε πατρίδα ή θρησκεία : η σταθερότητα. Ο λόγος που αυτή, επισφαλέστατη ήδη, απειλείται από το melting pot είναι η πλήρης ασυνεννοησία/αταξία που εγκυμονεί το άνωθεν υπαγορευμένο multi-culti. Αλλά ακόμα και αν η τελική υπερσυγχώνευση είναι νομοτέλεια, νομοτελειακή είναι και η αντίδραση στην εντροπία.
Ως προς τα προβλήματα από Έλληνες και όχι ξένους συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά το ότι μόνο καλό έχουμε (όντως) δει από ξένους, οφείλεται υποθέτω ακριβώς στο σποραδικόν των επαφών – γιατί δεν είναι πιο πιθανό απ’ το “πας μη Έλλην βάρβαρος” το αντίθετό του.
Υπήρχε εποχή που ετοιμαζόμουν να αναζητήσω την τύχη μου ως μουσικός στην Αγγλία – ενδιαφέρον είχε εκδηλωθεί, ήταν βεβαίως απαραίτητη η φυσική παρουσία μου εκεί. Μετά από συζητήσεις με “γνώστες” προτίμησα τελικά να μη το κάνω. Δεν νομίζω ότι ήταν λάθος απόφαση.
Θα έλεγα ότι δεν αποτελώ αντιπροσωπευτική περίπτωση, δεν είμαι σίγουρος όμως ότι πραγματικά ισχύει. Λαοί που τρώγονται με τα ρούχα τους, κατά τη γνώμη μου δεν είναι πραγματικοί λαοί, αλλά ετερόκλητα μείγματα διαφορετικών και το κυριότερο αταίριαστων μεταξύ τους φυλών, όπως είναι καληώρα ο περίφημος “ελληνικός”. Δεν ισχύει το ίδιο για παράδειγμα με τις βόρειες γερμανικές φυλές, τις οποίες γενικά συνέχει ένα αίσθημα κοινότητας. Με το δίκιο τους είναι ρατσιστές. Καμία σχέση δεν έχουν με τους αλλόφυλους μετανάστες. Εμείς αντιθέτως αποτελούμαστε από δύο τρία τουλάχιστον χημικά συστατικά που δεν αντιδρούν ούτε συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους.
Σίγουρα δεν αποτελείς αντιπροσωπευτική περίπτωση. Ο πληθυντικός άλλωστε (“μόνο καλό έχουμε δει από ξένους”) δεν αφορούσε σε κάποιο ευρύτερο σύνολο, αλλά σε πράγματα που εκτός από εσένα έχω αντιμετωπίσει και …εγώ.
Ακριβώς για το λόγο αυτό η Ελλάδα θα είναι πιθανότατα η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που θα προσχωρήσει στο φασιστικό στρατόπεδο. Απλούστατα δεν αποτελεί fascio.
…Γι’ αυτό ακριβώς όμως και η όλη διαδικασία απειλεί κατ’ εξοχήν εμάς.
Και γιαυτό και για πρακτικούς επίσης λόγους. Αφενός μεν αποτελούμε το αναπόφευκτο πέρασμα των μεσανατολιτών στην Ευρώπη, αφετέρου η ελληνική συνοριογραμμή – αν ξεδιπλώσουμε δηλαδή βραχονησίδες κλπ – ισούται με την περίμετρο της Αφρικής (!) και είναι παντελώς αδύνατο να φυλαχθεί αποτελεσματικά. Τα περί απελάσεων κλπ είναι λόγια του αέρα. Κανένας λαθρομετανάστης δεν έχει μαζί του χαρτιά και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την προέλευσή του. Και σε περίπτωση που είμασταν δηλαδή, χωρίς αποδείξεις δεν τους δέχεται η χώρα προέλευσης. Γιαυτό ακριβώς οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες τους επιστρέφουν τελικά σε μας.
Σίγουρα. Αλλά κάπως, κάτι πρέπει να γίνει. Το ότι αναζητείται λύση δεν σημαίνει ότι υπάρχει, αλλά και το ότι δεν βρίσκεται δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει η αναζήτηση. Λύση δεν είναι πάντως το “εμπάτε σκύλοι και αλέστε” με την ελπίδα να ενσωματωθούν όλοι αυτοί στη (δήθεν, ήδη) κοινωνία μας.
Εδώ δεν μπορούμε να ενσωματωθούμε καν εμείς. Η μόνη λύση θα ήταν η αποχώρησή μας από την ΕΕ. Σε αντίθεση με την Αγγλία, εδώ θα είχε αποτέλεσμα, δεδομένου ότι αποτελούμε πέρασμα και όχι προορισμό. Αφού δεν το κάναμε όμως, ημίμετρα και ξερό ψωμί.
Ως προς τη μη δυνατότητα αποτελεσματικής φύλαξης, από τεχνικής καθαρά απόψεως έχω τις αμφιβολίες μου. Εννοείται ότι με κυβερνήσεις όπως αυτή εδώ ή όποια άλλη μπορεί να προκύψει από το συγκεκριμένο σύστημα, αυτά είναι όντως λόγια του αέρα.
Σίγουρα μπορεί να γίνει και κάτι καλύτερο, αλλά ειδικά στην περίπτωσή μας πρόκειται κατά βάση για μια τρομερή ατυχία. Wrong place, wrong time.