Οι δεξιούληδες του Twitter δεν αρκέστηκαν να βρίσουν τους Ράδιο Αρβύλα για το ηλίθιο σκετσάκι με την Θεία Κοινωνία, πράγμα [= το να βρίσουν] που και κατανοητό θα ήταν, και απολύτως θεμιτό… Προχώρησαν και σε πανηγυρισμούς για το κατέβασμα του βίντεο απ’ το YouTube, ανακηρύσσοντας την Ελλάδα, ανεπίσημα, σε …Θεοκρατία, όπου τα ιερά και τα όσια βρίσκονται πέραν του βεληνεκούς ακόμα και ενός σχολικού αστείου. Φέρνοντας ένα βήμα πιο κοντά την πιθανότητα να ανακηρυχθεί κάποτε επίσημα σε Θεοκρατία. Αλλά με διαφορετικό θρήσκευμα…
Γιατί εδώ είναι που θα όφειλε να θριαμβεύσει η διαφορά μας από το Έθνος του Ισλάμ, εστιασμένη στο δυτικό πολιτισμό και τη χριστιανική ανεκτικότητα. Σ’ εκείνα δηλ. που νομιμοποιούν την άρνησή μας να ανεχτούμε …έλλειψη ανοχής εκ μέρους οποιουδήποτε σ’ αυτή τη χώρα. Όπως εκείνη των, θρασύτατα δυσανεκτικών σε πολλά και διάφορα, σκληροπυρηνικών μουσουλμάνων.
Εάν οι συμπαθείς αυτοί νέοι είχαν την γενναιότητα –που δεν την έχουν– να γυρίσουν ταυτόχρονα και ένα άλλο video που να σατιρίζει τον Αλλάχ ή τις γονυκλησίες κ.τ.λ. σε τζαμιά, τότε θα συμφωνούσα μαζί σας. Τα δύο σατιρικά video (περί Χριστιανών και Μουσουλμάνων) θα έπρεπε να παραμείνουν ανηρτημένα στο YouTube, ώστε (ας πούμε) “να θριαμβεύσει η διαφορά μας από το Έθνος του Ισλάμ, εστιασμένη στο δυτικό πολιτισμό και τη χριστιανική ανεκτικότητα”. Αλλά όταν σατιρίζουμε μόνον τα δικά μας ΙΕΡΑ και ΟΣΙΑ, και είμαστε CHICKEN SHIT να σατιρίσουμε τα των άλλων, παρότι αυτά λαμβάνουν χώρα και ενταύθα πλέον, τότε είναι που πραγματικά βάζουμε τον ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟ, την ΑΘΕΪΑ και την ΔΥΣΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ “από το παράθυρο”… Τότε είναι που με κάτι τέτοια ένα έθνος μπορεί πολύ εύκολα να αλωθεί αυτογελοιοποιούμενο και τελικά να διαλυθεί εκ των έσω. Ας μην βγάζουμε λοιπόν τα ματάκια μας (δύο έχουμε όλα κι’ όλα, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ και την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ), παίζοντας σαν κακομαθημένα παιδάκια εν ου πακτοίς…
Ευχαριστώ για το μήνυμά σας. Συμφωνώ σε όλα, εκτός από το …”συμπαθείς νέοι” [ούτε νέοι είναι, ούτε ακριβώς συμπαθείς – και όχι μόνο γιατί αναπαράγουν στα 50 + τον 25χρονο εαυτό τους].
Ως προς εκείνους βέβαια που υμνούν τον λογοκριτή – αλγόριθμο του YouTube: δεν νομίζω ότι οδηγήθηκαν εκεί με ένα σκεπτικό όπως το δικό σας.
Πρόκειται απλώς για τα οχλοκρατικά αντακλαστικά που οξύνει το “διαδικτυακό μέσο”. Και το επιχείρημα “ας τολμήσουν να μιλήσουν και για τους μουσουλμάνους” αποτελεί απλώς άλλοθι: υπήρχε μια εποχή που το “χριστεπώνυμο πλήρωμα” έκαιγε κινηματογράφους στο κέντρο της Αθήνας για την ταινία του Σκορσέζε – τελη ’80s – αρχές ’90s. Τότε ασφαλώς δεν υπήρχε θέμα “δυσανεκτικών” μουσουλμάνων.
Σήμερα που υπάρχει, και μάλιστα τεράστιο, έχουμε ένα πλήθος ανθρώπων που δεν έχουν, οι ίδιοι κατ’ αρχήν, το σθένος να πουν μισή κουβέντα γιο αυτό. Και οι οποίοι, έχοντας συμβιβαστεί με το φόβο τους, “παίρνουν το αίμα τους πίσω” πανηγυρίζοντας χαιρέκακα τη λογοκρισία που υφίστανται κάποιοι, γιατί ενέπλεξαν τα ιερά κα τα όσιά μας στα ηλίθια χωρατά τους [δεν νομίζω δα ότι οι “Ράδιο Αρβύλα” προέβησαν σε κάποιο είδος …σούπερ ανατρεπτικού / αποδομητικού χιούμορ. Δεν διαθέτουν καν το background που θα χρειαζόταν για κάτι τέτοιο].
Το σκεπτικό τελικά αυτού του κόσμου, όπως το εισπράττω, είναι το εξής:
ΟΚ, το βουλώνουμε εμείς για τους μουσουλμάνους. Βουλώστε το κι εσείς για ο,τιδήποτε αφορά την Εκκλησία μας.
Αν και δεν έχω δει το “επίμαχο” βίντεο, πιστεύω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν κάποιες λεπτές αποχρώσεις του savoir vivre, οι οποίες γίνονται μεν αντιληπτές από το μέσο πιστό, όχι όμως από την επίσημη Εκκλησία, τουτέστιν ότι εγώ δικαιούμαι να σπάω πλάκα με τον αδερφό μου, αν το κάνει όμως ένας ξένος θα σκοτωθούμε. Όλοι ξέρουμε την κοροϊδία που πέφτει ακόμα στους παπάδες στα χωριά και δεν ενοχλείται κανένας. Το έργο του Παπαδιαμάντη βρίθει εξάλλου τέτοιων αναφορών για όσους δεν τα έχουν δει με τα μάτια τους ή δεν τα έχουν κάνει οι ίδιοι. Οι αψίκορες αντιδράσεις της επίσημης Εκκλησίας αποτελούν κατά τη γνώμη μου καθυστερημένο δυτικό μιμητισμό και δεν ανήκουν στην αυθεντική ορθόδοξη παράδοση. Ευτυχώς πάντως οι μουσουλμάνοι ασχέτως των άλλων ελαττωμάτων τους δεν δείχνουν καμία διάθεση γελοιοποίησης της χριστιανικής θρησκείας και ακόμα λιγότερο της Ορθόδοξης.
Ναι, το φαινόμενο της γελοιοποίησης αλλότριων θρησκειών είναι εκτός κουλτούρας τους, όσο και η ανεκτικότητα σ’ αυτές.
Το βασικό, που απουσιάζει de facto από τον δημόσιο διάλογο, είναι το κατά πόσο μπορούμε να συνυπάρξουμε μ’ αυτούς, με την αληθινή έννοια του όρου. Για μένα είναι δεδομένο ότι δεν μπορούμε. Πρόκειται για θρησκεία νεαρότερη κατά 600 χρόνια απ’ τη δική μας. Και, όσο περίλοκο κι αν είναι το όλο θέμα, το συγκεκριμένο στοιχείο [της νεαρότητας] παραπέμπει σε Χριστιανούς της εποχής περί την Άλωση της Κωνσταντινούπολης…
Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και το νεαρό της φυσικής τους ηλικίας καθώς και τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς αναπαραγωγής. Με άλλα λόγια οποιαδήποτε απόπειρα συμβίωσης μαζί τους θα καταλήξει αναγκαστικά σε μετατροπή των χριστιανών σε είδος προς εξαφάνιση, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψη τη ροπή προς την αυτοχειρία που αντιπροσωπεύει το κίνημα της πολιτικής ορθότητας και την ακραία μορφή με την οποία εκδηλώθηκε στην περίπτωση του κορωνοϊού. Ένα πράγμα εξάλλου που επίσης δεν λέγεται ανοιχτά είναι ότι το παγκόσμιο “πρόβλημα του υπερπληθυσμού” στην πραγματικότητα είναι αποκλειστικά πρόβλημα.. μουσουλμανικού υπερπληθυσμού.
Ακριβέστατα.