Ακούω τον διάλογο στο Kontra Channel (check εδώ) δυο δημοσιογράφων που δεν εκτιμώ, * του κυρίου Παναγιωτόπουλου – host και του κυρίου Κοττάκη, αναφερόμενων στην εξέταση του …κεντρικού πρωταγωνιστή του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ ** “Φραπέ”, aka Γιώργου Ξυλούρη. Ως προς τους διαλεγόμενους, κρατώ στο νου της σχέση τους με τον Κ. Καραμανλή (ο πρώτος ως υπουργός άμυνας στην κυβέρνηση του, ο δεύτερος ως εξ απορρήτων – άτυπος πολιτικός του βιογράφος).
Ξεκινάμε με τη στηλίτευση των “συστημικών ΜΜΕ”, για την περιγραφή εκ μέρους τους του event σαν ξεκατνιάσματος ανακριτή – ανακρινόμενου. “Πράγμα που δεν είναι καθόλου έτσι” *** ανακοινώνει επίσημα ο ΠΠ. “Οι ανακριτές έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους, έχοντας απέναντί τους ένα άνθρωπο σκοτεινό, με ένα μαφιόζικο απειλητικό βλέμμα και ύφος”. Η απάντηση του κυρίου Κοττάκη θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα : επιλέγει να εστιάσει στο πόσο καλά, “αντίθετα απ’ τα ΜΜΕ”, κάνουν τη δουλειά τους αντισυστημικά μέσα όπως …το TicToc και το YouTube – στον κύκλο των οποίων ο ΠΠ σπεύδει να ενσωματώσει το …Kontra Channel, την Εστία του κυρίου Κοττάκη, και έτερους προμαχώνες της ανεξάρτητης (και, φεύ, “μειοψηφία αποτελούσης”) δημοσιογραφίας. Ο ΜΚ θα συνεχίσει επισημαίνοντας πόσο ορθά προκύπτουν τα λεγόμενα περί υποβαθμίσεως του Κοινοβουλίου, εκ της μεταχειρίσεως που αυτό επεφύλαξε στους μάρτυρες – αντίθετα απ’ την ευσυνειδησία με την οποία χειρίζονται το θέμα η κυρία Κωνσταντοπούλου, η κυρία Αποστολάκη κλπ. Λίγο μετά ο ίδιος θα παρουσιάσει το “εύρημα” – σχεδιασμένο ίσως για …τσιτάτο της συζήτησης : “ξέρετε κε Παναγιωτόπουλε, απ’ όλα αυτά, εξεταστική για ΟΠΕΚΕΠΕ, εξεταστική για υποκλοπές, εξεταστική για Τέμπη,προκύπτει τελικά ότι η ΝΔ εξελίσσεται σε ‘κόμμα της σιωπής‘”.
Θα συνεχίσει πλήττοντας, με τη συνεπικουρία του έγκριτου δικηγόρου – συνομιλητή του, την ουσία του συνταγματικά κατοχυρωμένου “δικαιώματος στη σιωπή” (με αφορμή την επίκληση αυτού απ’ τον κατηγορούμενο), και παραθέτοντας χαρακτηριστικά ακραίες **** συμπεριφορές των πρωταγωνιστών του σκανδάλου. Για να φτάσει, περνώντας από το θέμα των αγροτών, στη φιλοτέχνηση της εικόνας της σημερινής κυβέρνησης ως αντικειμένου λαϊκής χλεύης. “Πριν λίγο έβλεπα στο Tic Toc ένα νεαρό ο οποίος έλεγε ‘τώρα ξέρω τι θα λέω στη μαμά μου όταν γυρνάω σπίτι στις 6 το πρωί…Θα ασκώ το δικαίωμα στη σιωπή …’ Αντιλαμβάνεστε λοιπόν (sic) ότι όταν δε σε παίρνουν στα σοβαρά, όταν σε παίρνουν στην πλάκα, αυτό είναι το κατώτατο επίπεδο στο οποίο μπορεί να κατέβει η αξιολόγηση των πολιτών. Δεν αξίζει αυτός ο χώρος, χιλιάδες δηλ.άνθρωποι που έχουν αγωνιστεί τόσα χρόνια, αυτή τη ντροπή. Κύριε Παναγιωτόπουλε …δικάζει ο λαός – πολιτικά πάντα”.
Το κλου : “…Είναι δυστύχημα το ότι όλη αυτή η εικόνα συμπίπτει με την επιτυχία που είχε χτες η χώρα, με την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη για την ανάληψη της προεδρίας του Εurogroup (“την οποία αξιολογήσαμε θετικά κι εμείς εδώ”, θα επέμβη με σημασία ο ΠΠ) . ***** Ήταν μια επιτυχία για τη χώρα η οποία σκιάζεται όμως από αυτή την κατάσταση”…

Ο λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο δίδυμο, είναι ότι (αυτο-)παρουσιάζεται σαν αντίπαλο δέος μιας εγχώριας δημοσιογραφίας, ανάξιας να φέρει τον τίτλο. Για να δείξω (δεν ξέρω αν το κατάφερα) ότι και αυτοί προκύπτουν, όπως και οι υπόλοιποι, ως πολιτικάντηδες, διυλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλο, επαγγελματίες, βλ. ψιλικατζήδες της ενημέρωσης. Για να μη πω ότι, τυπικά δείγματα όντες του είδους τους, εργάζονται για την παρουσίαση ενός κόσμου upside down.
Οι δυο δε θα παραλείψουν το εγκώμιο στο …citizen journalist του Tic Tok και του Facebook. Αυτό, μέσα στην αγωνία τους να είναι στους survivors μιας μεταβατικής περιόδου, η οποία οδηγεί στην τελική εξαφάνιση του (οσονούπω άχρηστου, για όλους και ιδίως τα …αφεντικά) επαγγέλματος τους.

* …για διαφορετικούς λόγους, οι οποίοι σχετίζονται και στις δυο περιπτώσεις με τη σοβαροφάνεια και ένα μέτριο (Κοττάκης) έως λίαν χαμηλό (Παναγιώτοπουλος) δημοσιογραφικό IQ.

** Η παρείσφρηση του …ήχου και μόνο του συγκεκριμένου ακρωνυμίου στο δημόσιο διάλογο, η ευσυνειδησία με την οποία το πιπιλούν σαν καραμέλα οι δημοσιολογούντες και η κανονικοποίηση της ανωμαλίας που αντιπροσωπεύει, αποτελεί αναβάθμιση ενός …άλλου decadence, που εκτυλίσσεται υπόγεια και …επίμονα.

*** Άποψη μου, παρακολουθώντας τη θέση των ερωτήσεων και τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στις απαντήσεις, είναι ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου (ας μην αναφερθούμε στην αισθητική της συμπεριφοράς της) λειτουργεί ως 99% πολιτικάντισσα και 1% max σαν κάποια που αναζητεί την αλήθεια.

**** Δεν είπε κανείς ότι οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο δεν (φαίνονται να) αποτελούν ομάδα απίθανων προσώπων. Αυτό που λέμε, είναι ότι έχουν επιλεγεί με “αμπεμπαμπλόμ” από πυκνό πλήθος ομοίων τους. Οι περισσότεροι απ’ τους οποίους σήμερα θριαμβολογούν και στηλιτεύουν.

***** Και μόνο η παρουσίαση της επιλογής του εμετικότερου των εμετικών, “υπεύθυνου ψηφιακής διακυβέρνησης” και νυν …υπουργού οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη στην κορυφή του Εurogroup ως επιτυχίας για τη χώρα, θα αρκούσε για να κατατάξει τους δυο “αντισυστημικούς” στο σωρό των mainstream συναδέλφων τους : Το γεγονός δεν αποτελεί κατ’ αρχήν επιτυχία της Ελλάδας αλλά …αποτυχία του Βελγίου να ανατρέψει δια του (αποσυρθέντος εν όψει Βατερλό) υποψηφίου του την πρωτοφανή στα χρονικά πολιτική αλητεία που μεθοδεύουν οι “εταίροι” – gangsters εναντίον της Ρωσίας, με το πάγωμα των κεφαλαίων της και τη δι΄αυτών, δίκην άτοκου δανείου χρηματοδότηση της Ουκρανίας. Κίνηση την οποία οι Ρώσοι έχουν χαρακτηρίσει δικαίως “casus belli”, με την πατάτα, πλέον (Herr Friedrich Merz’s orders!) στα χέρια της Ελλάδας.