Επειδή η κατάχρηση της λέξης μεγαλώνει ανεξέλεγκτα, ας αναρωτηθούμε κατ’ αρχήν: γιατί κάποιοι αποφασίζουν να αυτοπροσδιοριστούν ως “αντιφασίστες”, σε μια εποχή όπου οι αληθινοί φασίστες αποτελούν ασήμαντη μειοψηφία; υπήρχε νόημα, να αυτοπροσδιορίζεσαι ως αντιφασίστας στην Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ελλάδα του Μεταξά, ή του Παπαδόπουλου. Αλλά… σήμερα;
Εν συνεχεία, ας αναρωτηθούμε: μήπως, όσοι απαξιούμε να αυτοπροσδιοριστούμε έτσι, το κάνουμε γιατί είμαστε …φασίστες;
Η διαδικασία επείγουσας παραγωγής εντάσεων περνάει από το στρογγύλεμα των εννοιών. Στο πλαίσιο του στρογγυλέματος, ο “ιδεολογικός” αντίπαλος γίνεται κάποιος με τον οποίο όχι απλώς διαφωνείς, αλλά κάποιος που μισείς, προσωπικός σου εχθρός, ή και ο …διάβολος αυτοπροσώπως. Το στρογγύλεμα των εννοιών και το απαραίτητο γι’ αυτό φτώχεμα της γλώσσας, είναι, σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, ένα από τα γνωρίσματα …του φασισμού. Και διαδικασία επείγουσας παραγωγής εντάσεων σημαίνει: εκβιασμός να πάρεις θέση, εδώ και τώρα.
Πρέπει να επιλέξεις …επειγόντως, ανάμεσα σε “φασίστες” που σπάνια αξίζουν το χαρακτηρισμό, και  “αντιφασίστες” που απλώς δεν ξέρουν τι τους γίνεται.