Για κάποιο λόγο [όχι υποθέτω επειδή έγινε αίφνης εραστής της αλήθειας – πάλι …πού ξέρεις;] ο κύριος Μαρινάκης έχει αποφασίσει να βγει μπροστά μέσω των media που ελέγχει, προβαίνοντας σε step-by-step αποκαλύψεις.
Μετά το θέμα των παράλληλων στοιχείων του ΕΟΔΥ, σειρά έχει ένα στοιχεία αληθινά ground breaking [βλ. φωτό από Βήμα]. Είναι τόσο εντυπωσιακό όταν το διαβάζεις από mainstream μέσο, που αναρωτιέσαι για την αίσθηση που θα [αφεθεί να] προκαλέσει. Το link : https://www.tovima.gr/2020/11/30/society/elstat-ligoteroi-thanatoi-sto-8mino-tou-2020-apo-oti-to-2019-para-ton-koronoio/
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει σημείο του ρεπορτάζ αναφερόμενο σε διαστήματα του τρέχοντος έτους, όπου οι νεκροί ξεπερνούν, κατ’ εξαίρεση, εκείνους του 2019: κάποιες εβδομάδες, κατά σειρά διαφοράς, του Ιουλίου, του Ιουνίου και του Μαΐου. Κατά βάση δηλ. περίοδος διακοπών …και από τον ιό.
“Παρεμπιπτόντως”: απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω, ο πρώτος που αναφέρθηκε σ’ αυτό το θέμα, σε τελείως ανύποπτο χρόνο, ήταν ο stcigar [check post THE ELEPHANT IN THE ROOM, Μάιος 2020, https://oannes.gr/the-elephant-in-the-room/]
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Σε περίπτωση πάντως που συνεχιστεί ο παρών παραλογισμός, αργά ή γρήγορα θα παρατηρήσουμε και αυξημένους αριθμούς συνολικών θανάτων. Αυτό θα οφείλεται όχι μόνο στην περιορισμένη πρόσβαση όλων των άλλων ασθενών στις υπηρεσίας υγείας, αλλά και στην ατροφία του ανοσοποιητικού που θα προκληθεί στον υγιή πληθυσμό από τις συνεχείς καραντίνες και την αδικαιολόγητη χρήση της μάσκας. Εννοείται φυσικά ότι όλα τα παραπάνω θα προσγράφονται στον “κορωνοϊό” ή σε όποια τέλος πάντων φανταστική αιτιολογία θα είναι της μόδας εκείνη την εποχή.
Συμφωνώ προς δυστυχία μου. Καθημερινά γίνεται φανερό πόσο επιμελώς έχει σχεδιαστεί αυτή η κατάσταση σαν ένα είδος “All roads lead to Rome” scenario. Οποιαδήποτε αντίδραση, θετική ή αρνητική, φαίνεται απλώς να να την ενισχύει. Βεβαίως δεν μπορώ, και δεν θεωρώ ότι πρέπει να σταματάει κανείς να ψάχνει κάποια λύση. Πέραν της προσωπικής του επιβίωσης – αν μπορεί καν να υπάρξει κάτι τέτοιο δηλ. στην εποχή του …interdependence.
Κάθε μέρα επαναλαμβάνω στον εαυτό μου: “Τι σε νοιάζει εσένα ρε; Παράτα τα επιτέλους! Εδώ δε νοιάζει αυτούς τους ίδιους!” Ύστερα πάλι αισθάνομαι να πνίγομαι σε αυτό τον ωκεανό των ψεμάτων και μου ανεβαίνει πάλι το αίμα στο κεφάλι..
Όλο αυτό το πράγμα παραείναι άσχημο για να το αντέξει φυσιολογικός [= με αιθητική] άνθρωπος.
Άσε που ακόμα και να εχει κάποιος την εντύπωση ότι είναι εξασφαλισμένος [ο κύριος Νικόλαος, με την Aston Martin στο Baden Baden, ας πούμε] δεν αποκλείεται να ξυπνήσει μια μερα και να τρέχει κα να μην προλαβαίνει. The word is “interdependence”.
To interdependence είναι η αισιόδοξη οπτική του ζητήματος. Το χειρότερο είναι να βλέπεις ότι εσύ εκ των πραγμάτων τους έχεις ανάγκη, ενώ αυτοί.. όχι και τόσο.