Ακούγοντας τον Βελόπουλο να λέει ολόσωστα πράγματα ως συνήθως, κάνω μια ευχή : πείρα και ωριμότητα να αναπληρώσουν τα …κάποια κυβικά που λείπουν από τον ιδιαίτερα συμπαθή μου πολιτικό, ως “διεκδικητή εξουσίας”. Ώστε να πείσει όσο το δυνατόν περισσότερους μπορεί – και μπορεί, πολύ περισσότερους απ’ όσους πείθει σήμερα… Ας προσλάβει ένα σοβαρό επικοινωνιακό σύμβουλο, αν δηλ. υπάρχει κάτι τέτοιο…
5(Visited 149 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Γενικά αυτό που χαλάει το επικοινωνιακό προφίλ του Βελόπουλου είναι το στίγμα από τις εκπομπές τηλεπωλησης.
Συμφωνώ ότι θα πρέπει να υιοθετήσει ένα πιο διπλωματικό επικοινωνιακό χαρακτήρα καθώς αρκετές φορές είναι απότομος σε αυτά που λέει. Θα μου πεις βέβαια η αντίπαλη πλευρά φιμώνει την αντίθετη άποψη και δεν υπάρχει κανένας διάλογος.
Πάντως οι βουλευτές της Ελληνικής Λύσης είναι οι πιο διαβασμένοι και το κόμμα επίσης είναι πρώτο στις επίκαιρες ερωτήσεις εντός Βουλής
Συμφωνώ σε όλα εκτός από τις εκπομπές τηλεπώλησης – υπό την έννοια ότι, δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτές. Έχει γενικώς ένα casual στιλ ομιλίας, σαν να τα λέει με φίλους σε κάποια καφετέρια, ή στην αυλή ενός σχολείου. Αυτό απ’ τη μία είναι δείγμα αυθεντικότητας / τιμιότητας, αλλά απ’ την άλλη τον τοποθετεί σε θέση επικοινωνιακής υστέρησης από τους αντιπάλους του. Γιατί ούτε την πληθωρική προσωπικότητα ενός Trump έχει, ούτε η Ελλάδα έχει φτάσει στο επίπεδο πολιτικής ωριμότητας που απαιτείται για να εμπιστευτεί έναν “μη επαγγελματία” του χώρου.
Κι ένα κειμενάκι που επιβεβαιώνει αυτά που ήδη γνωρίζαμε:
https://www.onlarissa.gr/2024/02/03/eimai-o-liouis-kai-megalosa-me-gkei-goneis-echo-logous-na-leo-ochi-ston-gamo-ton-omofylofilon/#google_vignette
Απορώ πώς δεν του την πέσανε κιόλας. Το πιο σημαντικό απ’ όσα λέει αφορά στο “καθοριστικό” της ομοφυλόφιλης ιδιότητας, η οποία ντε και καλά διέπει κάθε εκδήλωση της ζωής των διαταραγμένων αυτών ανθρώπων. Το φαινόμενο είναι ακριβές αντίστοιχο εκείνου που συμβαίνει με τους μαύρους, τις …γυναίκες, τους μετανάστες και τις εν γένει “μειονότητες”. Και αποτελεί το ισοδύναμο ενός εργοστασίου παραγωγής ρατσιστικών ετικετών κάθε είδους.
Η άλλη τραγωδία, για την οποία δεν γίνεται λόγος, είναι αυτή που εκτυλίσσεται με την “Ελληνίδα μάνα”, η οποία μαθαίνει αίφνης ότι το παιδί της είναι gay, και ότι στο καπάκι ετοιμάζεται να παντρευτεί και να “τεκνοποιήσει”. Κάτι κυράτσες που μας δείχνουν στο δρόμο να χειροκροτούν τον Κασσελάκη, είναι πολιτικό science fiction, στην πραγματικότητα τα εν λόγω “νοικοκυριά” έχουν μετατραπεί σε σκηνικά δράματος. Εξ ου και η γυριστή της Εκκλησίας.
Εν τω μεταξύ θα έμαθες ίσως ποιος κατέρχεται με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ : ο Καπουτζίδης.
Στο 97% των περιπτώσεων το lifestyle των αντρών ομοφυλόφιλων δεν είναι για σπίτι. Δεν είναι απλώς ότι έχουν διαφορετικό “σεξουαλικό προσανατολισμό” ή ότι ανήκουν σε μια φανατισμένη μειονότητα, είναι ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αλλαξοκωλιές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σωματική τους υγεία και την εσωτερική τους υπόσταση. Τα περί παιδιών είναι για ξεκάρφωμα και για τη διαιώνιση του είδους τους, αν και για το δεύτερο διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Προσωπικά μάλιστα θα στοιχημάτιζα ότι τα “παιδιά τους” θα στελεχώσουν μαζικά τις τάξεις της ανερχόμενης ακροδεξιάς.
Ως προς το lifestyle των αντρών ομοφυλόφιλων, έχω την εντύπωση ότι στον παραδοσιακό κορμό αυτού που περιγράφεις έχει αρχίσει να παρεισφρέει ένα στιλάκι πιο γυναικωτό [both sides], λιγότερο περιπετειώδες και με τάση προς την …οικογένεια. Ως προς το ότι τα “παιδιά τους” θα στελεχώσουν μαζικά τη μέλλουσα ακροδεξιά, μακάρι να μπορούσα κι εγώ να στοιχηματίσω. Πιστεύω ότι η προσδοκία είναι να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος γι’ αυτήν.
Ποτέ δεν έχω παρακολουθήσει σειρά του Καπουτζίδη ούτε και τον έχω ακούσει να μιλάει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, έχω την εντύπωση όμως ότι το μόνο θέμα που τον ενδιαφέρει δεν είναι παρά.. το γνωστό. Για το Σύριζα ό,τι και να πω είναι λίγο!
Καλά εννοείται ούτε εγώ δεν έχω δει Καπουτζίδη σε σειρά πάνω από κάτι λεπτοδευτερόλεπτα. Όπως και καμία από τις “κλασικές” σειρές των ’90s και εντεύθεν. Οι οποίες παρεμπιπτόντως έχουν αποτελέσει το αντίστοιχο της “χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου” για την επόμενη γενιά των υπνωτισμένων – όχι ότι οι εν λόγω έχουν πρόβλημα και με τη “χρυσή εποχή” δηλ.
Ο ρόλος του Καπ ήταν φανερά προπαρασκευαστικός του εδάφους για την έλευση του δικαιωματισμού στο Ellada => ο gay – καλό παιδί για όλη την οικογένεια. Αυτός που η “ελληνίδα μάνα” δεν θα είχε πρόβλημα να έχει για γιό, και σιγά-σιγά, σύμφωνα με το σχέδιο [υποθέτω πάντα, σαν καλός συνωμοσιολόγος] θα άρχιζε να επιθυμεί κιόλας. Νομίζω ότι σε περίπτωση κατίσχυσης του αρνητικού σεναρίου, το μέλλον της “χώρας” ανήκει στο δίδυμο Κασσελάκης – Καπουτζίδης. Σε συνδυασμό με τη “δεδομένη” ομοφυλοφιλική παράδοση της Αρχαίας Ελλάδας, και την καζινοτουριστική – master chef παράμετρο, θα γίνουμε κυριολεκτικά η χώρα του “τουρισμού δίχως όρια”.
Κατά τη γνώμη μου η μόδα της – αντρικής, το επαναλαμβάνω, για τις γυναίκες ποτέ δεν αποτέλεσε ζήτημα – ομοφυλοφιλίας τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και σήμερα είναι φαινόμενο παρακμής περισσότερο παρά μακρόπνοου σχεδίου. Όχι ότι και οι παρακμιακές εποχές δεν κάνουν σχέδια και συνωμοσίες, μόνο που αυτά καταλήγουν τυπικά σε κοινωνική καταστροφή. Βασικά οι πούστηδες έχουν καταλάβει από δεκαετίες τώρα θέσεις-κλειδιά στον καλλιτεχνικό και μιντιακό κατεστημένο και περνάνε ποικιλοτρόπως τις θέσεις τους υποστηριζόμενοι από μια μεγάλη μάζα χρήσιμων ηλίθιων. Θεωρώ επίσης ότι από αρκετές απόψεις είμαστε ήδη μια χώρα “τουρισμού χωρίς όρια” – ίσως όχι ο παράδεισος των παιδεραστών όπως κάποιες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.. αλλά close enough from all other aspects.
Καλά τώρα, ως προς τον “καλλιτεχνικό και μιντιακό κόσμο” δεν χρειάζεται να το συζητάμε, “για να μην ανοίξω το στόμα μου” δηλ., όχι τίποτα άλλο.
Στην Ελλάδα πάντως το αδελφάτο πάει δεκαετίες τώρα πακέτο με ένα λεσβιάτο το οποίο στελεχώνεται από [ακόμα] πιο δυναμικές και αποτελεσματικές εκπροσώπους. Και η πληροφόρησή μου από το εξωτερικό για παρεμφερείς καταστάσεις μιλάει. Εξ ίσου ωρυόμενες και εξ ίσου επικίνδυνες [τουλάχιστον] είναι οι gay women της υποθέσεως – η ίδια η οργάνωση Black Lives Matter ιδρύθηκε και κατευθύνεται απο τρεις χοντρές, άσχημες, μαύρες λεσβίες. Και η μόνη απειλή γι’ αυτές είναι η εκρηκτικά ανερχόμενη / πολλαπλασιαζόμενη κατηγορία των transgenders.
Μάλλον δίκιο έχεις, γιατί κι εγώ βλέπω τις αντρολεσβίες να πληθαίνουν στο δρόμο με ραγδαίους ρυθμούς. Πάντα είχα την απορία εντωμεταξύ γιατί τα κοριτσάκια με τα οποία σχετίζονται συνήθως δεν προτιμάνε κάποιον κανονικό άντρα και προτιμούν το κακέκτυπο. Ή γιατί αυτοί που πηγαίνουν με τραβεστί δεν προτιμάνε τις γυναίκες. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Ως προς το πρώτο ερώτημα ισχύει υποθέτω ότι το σύνθημα “δεν υπάρχουν πια άνδρες”, βάσιμο σ’ ένα βαθμό, άρχισε να λειτουργεί ως αυθυποβλητικού τύπου γενίκευση. Για τους trans lovers, προφανώς κάποιο κρυφοπουστριλίκι. “Τους τρώει ο κώλος τους” που λένε.
Ας μην ξεχνάμε και την πλήξη που αισθάνεται ο διψασμένος για ακραίες εμπειρίες “citizen of the free world”. Ο οποίος έχει εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει ως πηγή παροχής τέτοιων εμπειριών …το σεξ.
Επειδή πιάσατε κουβέντα περί πουστοποίησης της κοινωνίας ήδη τα πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν ρότα όταν αρκετοί, όλως τυχαίως, καλλιτέχνες έκαναν come out που στην ελληνική περίπτωση ήταν 3-4 πασίγνωστα ονόματα με κορυφαίους τους Χατζιδάκι που η αριστερά θεοποίησε και τον Ταχτσή . Ειδικά ο δεύτερος αποτέλεσε ύβρις για το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής και διαμόρφωσε χαρακτήρες στυλ Τατσόπουλου και Πολάκη
Ήταν και ο Τσαρούχης. Ως συνήθως, ξεκινάμε με ανθρώπους που έχουν παραγάγει έργο και, μέσω αυτού, αναδεικνύουμε την ομοφυλοφιλική [ή όποια άλλη μας ενδιαφέρει να αναδείξουμε] ιδιότητα. Στη συνέχεια, σιγά-σιγά, περνάμε από το “gay με ταλέντο” στο “gay” – period. Το οποίο πλέον έχει αποτελέσει αφεαυτού προσόν.
Ειδικά ως προς τον Χατζιδάκι, ενώ τον εκτιμούσα και σαν μουσικό και σαν προσωπικότητα του δημοσίου χώρου, η παρουσία του έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ταύτιση, εν Ελλάδι, της ευαισθησίας με την ομοφυλοφιλία – λες και δεν υπάρχει ανδρική ευαισθησία και γυναικείος δυναμισμός ας πούμε. Δεν ξέρω κατά πόσον ευθυνόταν ο ίδιος γι’ αυτό, ή αν το είχε πάρει καν χαμπάρι. Ως προς το δεύτερο ειδικά, το να μην το είχε, φαίνεται απίθανο.
Κοίτα ο Χατζιδάκις ήταν άνθρωπος με υπόβαθρο και πρόσεχε τι έλεγε σε αντίθεση με σήμερα που πετάνε ότι λέξη τους έρθει στα χείλη. Βέβαια στον διαγωνισμό της Κέρκυρας έβγαλε δύο τραγούδια πρώτα που ήταν επιεικός κακόγουστα στην καλύτερη περίπτωση