Τελικά υπάρχει περίπτωση να ρίξεις μια ματιά στην τηλεόραση, χωρίς να ψαρέψεις κάτι; αμφιβάλλω. Ακούω πχ. προ ολίγου την Λιάνα Κανέλλη στους “Αταίριαστους”: ξεκινώντας από μια λογική σκέψη περί την ψήφο των αποδήμων, ότι δεν είναι δυνατόν ας πούμε να συνδιαμορφώνει κάποιος την πολιτική σκηνή μιας χώρας την οποία δεν έχει καν επισκεφθεί, με την οποία δεν έχει σχέση, φτάνει μέσω διαστρικού άλματος στο εξής: γιατί αυτό το παρωχημένο σκεπτικό είναι τελικά το δίκαιο του αίματος. Κι αυτό, το δίκαιο του αίματος, είναι υπεύθυνο για όλους τους φασισμούς, τους ολοκληρωτισμούς και τους ιμπεριαλισμούς. Εϊναι μια ξεπερασμένη αντίληψη. Εδώ ο Διονύσιος Σολωμός πάσχιζε από τα ιταλικά που γνώριζε να μάθει ελληνικά και …τελικά έγραψε τον Εθνικό Ύμνο… Για ποιο δίκαιο του αίματος μιλάμε;
Αυτά από μια ακόμη εκ των Αρίστων Ελληνίδων / Ελλήνων…