Το νέο αγωνιώδες ερώτημα – ρεφρέν στο θρίλερ της ενημέρωσης, δε χρήζει μεγαλύτερης προσοχής από εκείνη που άξιζε το “Πώς θα απαντήσει το Ιράν”, κυρίαρχο το προηγούμενο διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα : Είναι αργά για τον Ρώσο Πρόεδρο να απογοητεύσει τους ανθρώπους που εκτιμούν το πολιτικό αισθητήριο και την ευθυκρισία του – όπως ο υποφαινόμενος. Υπάρχουν δυο δεδομένα : 1. Η αμερικανική είναι μια απερχόμενη κυβέρνηση, που μόλις έχασε τη λαϊκή εντολή με ταπεινωτική ήττα, 2. Αντίθετα με τα περί “smooth transition” * δια στόματος Biden – ο οποίος ούτως ή άλλως δεν ελέγχει την κατάσταση ** – κομματικό καθήκον των Democrats είναι να δυσκολέψουν όσο γίνεται τα πράγματα για το θριαμβευτή των εκλογών… Ο τελευταίος που θα μπορούσε να αγνοεί το επίπεδο εμμονής μερίδας του πολιτικού προσωπικού των ΗΠΑ με τον Trump, και του πανικού τους στην προοπτική επανόδου του στην εξουσία, είναι ο Vladimir Putin.
Ως εκ τούτου, δεν μπορεί παρά να αντιδράσει υπομονετικά, φροντίζοντας να καρπωθεί το μεγαλύτερο δυνατό διαπραγματευτικό όφελος απ΄την περίσταση.
Από κει και πέρα, ουδείς γνωρίζει τι γίνεται στο μυαλό του αποδεδειγμένα ασταθούς Zelensky – de facto εθισμένου σε συγκεκριμένη “ναρκωτική ουσία”, η χρήση της οποίας δεν εγγυάται μεγιστοποίηση νηφαλιότητας.
Σε περίπτωση που το πράγμα ξεφύγει απ’ τον έλεγχο, οι Ρώσοι έχουν τρόπους να αντιδράσουν, εκτός απ’ την άμεση, πυρηνική ή μη, απάντηση επί ευρωπαϊκού εδάφους. Κι αυτοί αφορούν σε εξοπλισμό “πολιτειών μη φιλικών προς τη Δύση”, στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο, σε αντιστοιχία με την ολέθρια ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση που διεξάγεται, 10 χρόνια, τώρα επί ουκρανικού εδάφους.

* Εντύπωση πάντως προκαλεί η συγκεκριμένη διαβεβαίωση, δυο μέρες πριν την κλιμάκωση, ταυτόχρονα με την απότομη (περιστασιακή;) στροφή προς τη μετριοπάθεια του “Ουκρανού προέδρου” στις 16/11 : “Η Ουκρανία θα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία θα τερματιστεί τον επόμενο χρόνο μέσω της διπλωματίας”.
Αίσθησή μου είναι ότι υπάρχουν παράμετροι που αγνοούμε, πέραν της εύλογης (“ναρκοθέτηση της θητεία ενός Προέδρου που έχει το ρεύμα με το μέρος του”).
Ως προς τον “Πρόεδρο Biden”, ο λόγος για την …υποτροπή ίσως αφορά ένα είδος εξιλέωσης απέναντι στα αφεντικά του. Γιατί από κάποιους θεωρείται αποκλειστικός υπαίτιος της ήττας, και της ανατροπής της εξωτερικής πολιτικής τους.

** Μπορεί κανείς να αναγνωρίσει με ασφάλεια τον “ηθικό αυτουργό” πίσω από κάθε κλιμάκωση με τους Ρώσους, στο πρόσωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Anthony Blinken.