Νομοτελειακά θα έλεγε κανείς, ανήμερα των Φώτων, οι δυνάμεις του σκότους πήραν οριστικά τον έλεγχο.
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να ηρεμήσω, δεν χρειάζεται πάντως και ολύμπια νηφαλιότητα για να αντιληφθείς δυο-τρία πράγματα:
Οι οιμωγές και οι κραυγές για “τρομερά γεγονότα” και “χάος στις ΗΠΑ”, από τα corporate media και Ευρωπαίους ηγέτες του διαμετρήματος ενός Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνουν, στα πρότυπα του “too big to fail”, ένα ψέμα πολύ μεγάλο για να γίνει αντιληπτό: το σύνολο των κατά τόπους “δημοσιογράφων” και των “πολιτικών με επιρροή” αποτελούν μίσθαρνα όργανα, υπάλληλους της, πλέον, επελαύνουσας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ο μιντιακός οχετός σχηματίζει παλιροϊκά κύματα και, αν το αφήγημα μπάζει από παντού, το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν έχει χρόνο για λεπτομέρειες. “Ο όχλος του Trump”, “οι ορδές των υποστηρικτών του” “ο Trump υποκινητής της ανωμαλίας” “οι δημοκρατικοί που περίμεναν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο” κλπ. εντάσσονται σε ένα συστηματικά οργανωμένο όργιο ασυναρτησίας και ψέματος, με τη μορφή “απόψεων” και “ειδήσεων”.
Σημειωτέον ότι οι ανωτέρω δεν έβρισκαν μια λέξη να πουν /γράψουν για το όντως χάος στο οποίο είχαν βυθίσει επί μήνες τις ΗΠΑ οι προστατευόμενοι των Democrats, Antifa & Black Lives Matter, υπό την αιδήμονα σιωπή του Biden και τις προτροπές [on camera] της οσονούπω προέδρου Kamala Harris.
Το δηλητηριώδες, στρεψόδικο αφήγημα μιλά για έναν Trump που …υποκινεί το χάος, ενώ το Κογκρέσο ετοιμάζεται να επικυρώσει την εκλογή Biden. Στην πραγματικότητα, τα επεισόδια, ξεκινημένα από τους πανταχού παρόντες “θερμόαιμους” [ή/και προβοκάτορες] και απ’ την προκλητικά βίαιη συμπεριφορά της αστυνομίας, διέκοψαν τη συνεδρίαση του Κογκρέσου, ενώ συζητούσε το αίτημα μεγάλου αριθμού αντιπροσώπων [100] και γερουσιαστών [12] για την παραχώρηση μιας περιόδου 10 ημερών, προς εξέταση, επιτέλους, του πλήθους των στοιχείων περί εκλογικής απάτης. Τα οποία, ελεγχόμενα από τους δημοκρατικούς πολιτειακά δικαστήρια -και το Supreme Court- αρνήθηκαν σταθερά να εξετάσουν, προμηθεύοντας στους Δημοκρατικούς το “επιχείρημα – κασέτα” περί αστήριχτων ισχυρισμών [παρακολουθώντας κανείς τη συνεδρίαση προ της διακοπής, άλλο δεν άκουγες πέρα από “baseless claims”, “discredited”, “no facts at all”…]. Όπως σε κάθε έκρυθμη κατάσταση, χρήσιμο είναι να εξετάζει κανείς “τις ωφελείται”: και εδώ έχουμε τη δημιουργία ενός ρεύματος που de facto ακυρώνει την όποια πιθανότητα σοβαρής εξέτασης, οδηγώντας στην με συνοπτικές διαδικασίες ανακήρυξη σε πρόεδρο τον JB.
Οι Δημοκρατικοί και τα ελεγχόμενα από αυτούς media, αφού πρώτα καταδίωξαν απ’ την πρώτη στιγμή ένα εκλεγμένο πρόεδρο, ως “μη νόμιμο”, “προδότη τη χώρας του” “συνεργάτη των Ρώσων” και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, έκλεψαν εν τέλει τις εκλογές, έχοντας φροντίσει από πριν να τον κατηγορήσουν ότι …”σε περίπτωση ήττας θα επιχειρούσε πραξικόπημα” [δηλαδή…δεν θα έκανε πίσω, αποδεχόμενος το αποτέλεσμα της απάτης]. Eίναι ανατριχιαστικά ενδιαφέρον να μιλάει για πραξικόπημα η πλευρά που έχει συνταχθεί ωμά με την παραπληροφόρηση και την λογοκρισία των corporate & “social” media: Facebook και το Twitter …έτσι απλά, ακύρωσαν τον λογαριασμό του DT.
Σε τι βαθμό χρεώνεται η αποτυχία στον ίδιο τον Trump; θεωρητικά θα έπρεπε να έχει βρει τρόπο να εξουδετερώσει τον αντίπαλο, μη διακυβεύοντας την ενότητα του “έθνους”. Σε τι βαθμό μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ανίκανο κάποιον που δεν κατάφερε να νικήσει ένα εκπληκτικά μεγάλο αριθμό αδίστακτων ανθρώπων; ως πού μπορεί κανείς να του προσάψει έλλειψη οξυδέρκειας ή άγνοια κινδύνου; ένας Θεός το ξέρει, πάντως όχι εγώ.
Ούτως ή άλλως, η υπαναχώρηση του ανδρός στο θέμα του εμβολίου έχει θέσει προ πολλού ανάμεσα σε “αυτήν” και την “άλλη” πλευρά ένα κοινό παρονομαστή λίαν δυσάρεστο, αναδεικνύοντας το κόνσεπτ “ιός – εμβόλια – great reset – 5G ” σε νούμερο ένα μείζον θέμα σήμερα…και όλα τα υπόλοιπα σε δευτερεύοντα.