Το ερώτημα: τι να αισθανθείς για τον συνασπισμό ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜέΡΑ25 και την απόφασή τους να πραγματοποιήσουν την πορεία; κατ’ αρχήν είσαι θετικός: η απαγόρευση είναι αντικειμενικά απαράδεκτη, ανεξαρτήτως του ποιος την ασπάζεται και ποιος όχι [ας μη μιλήσουμε για τις βαρυσήμαντες αντιπαραθέσεις των συνταγματολόγων]. Ωστόσο η “εκλεκτικότητα” των [Ελλήνων και όχι μόνο] “αριστερών” παραείναι απεχθής. Δεν χρειάζεται να θυμήσουμε τι λένε όταν πρόκειται για εκκλησίες και παρελάσεις, κρατώντας την ευαισθησία τους για τη δίκη της Χρυσής Αυγής και το Πολυτεχνείο.
Συντασσόμενος άλλωστε κάποιος με ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜέΡΑ25, καλό είναι να σκέφτεται ότι εξυπηρετεί ένα σενάριο, σύμφωνα με το οποίο πιθανώς τα τρία μορφώματα, μπαίνουν σε διαδικασία δημιουργίας “δημοκρατικού” συνασπισμού, αντίπαλου δέους στην παρούσα διακυβέρνηση, με την οποία φυσικά ενσωματώνεται [ξανά] όταν οι συνθήκες ωριμάσουν το …ΚΙΝΑΛ, αρνούμενο σήμερα να συνασπισθεί.
Πρέπει επίσης να θυμάται ότι ο χουντικού τύπου, και βάλε, σημερινός αυταρχισμός των φιλελέδων δεν απέχει από το όραμα της “αριστεράς” ως ενδιάμεση κατάσταση για το πέρασμα στην …αταξική κοινωνία. Για την ακρίβεια, σε οικουμενικό επίπεδο, έλκει την καταγωγή από αυτήν [έχουμε ξαναπεί για τον θαυμασμό, σε ανύποπτους καιρούς, διαφόρων Ρότσιλντ & Ροκφέλερ για τις οργανωτικές ικανότητες του προέδρου Μάο. Τώρα έχουμε περάσει στο παρασύνθημα].
Μπορεί να υπάρξει σήμερα ένα είδος λαϊκού κινήματος, αντίπαλου δέους του σοσιαλισμού της Coca Cola-με εργασιακές-συνθήκες-Κίνας- και-ιδεολογικό-στίγμα-φωτισμένου-lifestyle;
Αν μπορούσε, αν υπήρχε και καλούσε σε κάθοδο στους δρόμους, θα κατέβαινα μαζί του. Αλλά να κατέβω σε μια εκδήλωση την οποία θα καπελώσει το τιμημένο ΚΚΕ, όπως καπέλωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου στην οποία δεν μετείχε …όχι, και μετά συγχωρήσεως.