Επειδή τυχαίνει να έχω ασχοληθεί με την περίπτωση Τσολάκογλου, έχοντας “παρεμπιπτόντως” διαβάσει και την αυτοβογραφία του στην οποία παραπέμπει η “χρήστις”, συμφωνώ με το πνεύμα του κειμένου της. Θα μπορούσα μάλιστα να προσθέσω μερικά στα όσα λέει, πχ. για τη δράση του ΓΤ στη διάρκεια του πολέμου.
Εννοείται ότι η “λαϊκή αντίδραση” περιορίζεται στο γνωστό τείχος βλακείας και χυδαιότητας του Twitter = χαρακτηρισμοί και επίθετα (“φασίστες”, “δωσίλογοι”, “ταγματασφαλίτες” etc) αντί ουσιαστικών / προτάσεων με στοιχειώδες νόημα. Περί …επιχειρημάτων, ούτε συζήτηση. Σκοπός του συγκεκριμένου τείχους άλλωστε είναι η προστασία με όρους “δημοκρατικού διαλόγου” 🤣 ενός άνωθεν επιβεβλημένου “αριστερού” μονόλογου.

🔴Έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός ο Γεώργιος Τσολάκογλου το 1941, ή ήταν προτιμότερο να διοικεί την χώρα ο Γερμανός Γκάουλαϊτερ Günther von Altenburg;
🔴Σε λίγες ώρες, συμπληρώνονται 84 χρόνια απ’ την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου. Για να κρίνουμε αν η πράξη του ήταν εθνικά επιβεβλημένη ή προδοτική, θα πρέπει να εξετάσουμε -χωρίς παρωπίδες!- τις συνθήκες υπό τις οποίες σχημάτισε κυβέρνηση.
🔴Οι κατεχόμενες από τους Γερμανούς χώρες, είχαν χωριστεί σε δύο κατηγορίες: αυτές που περιλαμβάνονταν στον «ζωτικό χώρο» τους και προορίζονταν να ενσωματωθούν στο Τρίτο Ράιχ μετά την λήξη του πολέμου, κι αυτές από τις οποίες δεν είχαν εδαφικές αξιώσεις και θα αποχωρούσαν μετά την λήξη του πολέμου. Η Ελλάδα δεν ενδιέφερε εδαφικά τους Γερμανούς, άρα η γερμανική κατοχή στην πατρίδα μας ήταν προσωρινή.
🔴Τις χώρες της ως άνω πρώτης κατηγορίας, τις διοικούσαν Γερμανοί Γκαουλάϊτερ. Στις χώρες της δεύτερης κατηγορίας, οι κατοχικές αρχές επέτρεπαν σχηματισμό εθνικών κυβερνήσεων, εφόσον εύρισκαν πρόσωπα περιωπής. Για να μην μακρηγορούμε, υπήρχαν τότε δύο επιλογές: ή θα σχηματιζόταν ελληνική κυβέρνηση, με περιορισμένες έστω εξουσίες, ή θα διοικούσε την Ελλάδα ο Günther von Altenburg, ο οποίος στις 28 Απριλίου 1941 ορίστηκε πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα.
🔴Πάντως, είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο στρατηγός Τσολάκογλου κάλεσε σε σύσκεψη τα πιο επιφανή στελέχη των δύο πολιτικών παρατάξεων (Βενιζελικοί, Λαϊκό Κόμμα) και πήρε την έγκρισή τους να σχηματίσει κυβέρνηση. Στην σύσκεψη αυτή ήταν παρόντες οι: Πάγκαλος, Γονατάς, Οθωναίος, Μάξιμος, Τσαλδάρης, Παπανδρέου, Κανελλόπουλος, Μερκούρης, Πεσματζόγλου, Ράλλης κ.α. Μάλιστα, σε κοινό ανακοινωθέν, οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου της χώρας χαρακτήρισαν την κυβέρνηση του στρατηγού «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης».
Ο δε στρατηγός Ν. Πλαστήρας, που τότε βρισκόταν στην Γαλλία, απέστειλε επιστολή στην οποία συνιστούσε τα εξής: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν».
🔴Σημαντικό στοιχείο στην κρίση μας για τον Γ. Τσολάκογλου, θα πρέπει να αποτελέσει και η θέση των Ιταλών, οι οποίοι δεν είχαν σκοπό να φύγουν ποτέ από κάποια απ’ τα ελληνικά εδάφη (Δωδεκάνησα, νησιά Ιονίου κ.τ.λ.). Έτσι, σε εγγραφή που έκανε στο Ημερολόγιό του ο υπουργός Εξωτερικών -και μέγας ανθέλληνας!- Τσιάνο, αναφέρει τα εξής:
«Αυτή η ιστορία με τον Τσολάκογλου δεν μου αρέσει καθόλου. Ο Ανφούζο πληροφορεί ότι πρόκειται περί σχηματισμού κυβερνήσεως με όλους τους τύπους. Είναι φανερό ότι ο στρατηγός αυτός επιδιώκει να σώσει την εθνική ενότητα της Ελλάδος».
🔴Οι φόβοι του Τσιάνο, ήταν βάσιμοι. Πράγματι, μια από τις πρώτες ενέργειες του Γ. Τσολάκογλου για την διασφάλιση της εθνικής ενότητας της Ελλάδος, ήταν ο διορισμός του επιτελάρχη του, στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου στην θέση του Γενικού Επιθεωρητή Νομαρχιών Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, με αποστολή την καταπολέμηση της βουλγαρικής, ιταλικής και ρουμανικής προπαγάνδας, που απευθυνόταν στους σλαβόφωνους και βλαχόφωνους πληθυσμούς της περιοχής δικαιοδοσίας του.
🔴Ο Τσολάκογλου παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι τον Οκτώβριο του 1942 και στην συνέχεια ιδιώτευσε.
Μετά την απελευθέρωση, συνελήφθη, παραπέμφθηκε σε δίκη (σκοπιμότητας...) και καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως, το ίδιο δικαστήριο ζήτησε την μη εκτέλεση της θανατικής ποινής, αναγνωρίζοντας την «λαμπρά πολεμική δράση» του στρατηγού. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και στην Γαλλία, με τον στρατάρχη Πεταίν.
🔴Εν τω μεταξύ, ο στρατηγός είχε προσβληθεί από λευχαιμία και μετά από μακρά νοσηλεία, απεβίωσε στις 22 Μαΐου 1948. Μέχρι την τελευταία του πνοή, πίστευε ακράδαντα πως επιτέλεσε το καθήκον του στην Πατρίδα και τέθηκε στην κρίση της Ιστορίας: «Τολμήσας, δεν υπελόγισα ευθύνας. Μέχρι σήμερον δεν μετενόησα δια το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνεια».
🔴Τα σχόλια δικά σας!