Με τις διαδικασίες για την έλευση της “διακυβέρνησης Biden” * να ξεκινούν υπό τους πανηγυρισμούς των presstitutes, οι κατά τόπους τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης αποθρασύνονται.
Η Jacinda Ardern, πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας [θυμόμαστε τον απο-φασιστικά σκληρό τρόπο χειρισμού της πανδημίας και τα άρθρα που γράφτηκαν για αυτήν ως υπόδειγμα …woman power] και νικήτρια των πρόσφατων εκλογών ως αρχηγός του κεντροαριστερού εργατικού κόμματος, κάνει την κίνησή της [screenshot από Left.gr]. Συμβολική, τουτέστιν, επικοινωνιακή όπως όλες του είδους: η πρακτική παράμετρος, ουδόλως αναιρεί την επικοινωνιακή. Βρισκόμαστε σε ιστορία πτώσης και παρακμής εν τη γενέσει, με το κάθε βήμα να προετοιμάζει το επόμενο.
Από τη μία έχουμε την “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” να αποτελεί την κανονικότητά μας, δεκαετίες τώρα. Από την άλλη, μαθαίνουμε ότι …το climate change είναι η αιτία όλων των δεινών του πλανήτη, του κορωνοϊού μη εξαιρουμένου. Κατάσταση έκτακτης ανάγκης λοιπόν και climate change γίνονται ένα. “Λύση”, η ενεργοποίηση της διαδικασίας εξαφάνισης των παραδοσιακών [φτηνών] μορφών ενέργειας και αντικατάστασής τους με [αναποτελεσματικές και πανάκριβες] “ανανεώσιμες”. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις οικονομίες των χωρών που θα τις εφαρμόσουν. Όπως “η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο”, έτσι και το εμβόλιο είναι το εμβόλιο πριν το αληθινό εμβόλιο, που είναι η αντιστροφή […έτσι απλά…] του climate change.

* Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα αποφυγής της – ο πρόεδρος δεν καταθέτει τα όπλα, η δράση της νομικής ομάδας για την αποκάλυψη της εκλογικής απάτης συνεχίζεται. Η “διάσπαση” για την οποία λέγαμε δεν είναι ακριβώς διάσπαση, αλλά συνέχιση της μάχης με διαφορετικά όπλα από κάθε πλευρά [Giuliani – Powell], το “go-ahead” του Trump αφορά στην ενεργοποίηση κάποιων πρωτοκόλλων, η οποία ανά πάσαν στιγμή μπορεί να αντιστραφεί.