Στον αγώνα τον καλό, 24/7, τα σαπάκια της δημοσιογραφίας.
Το ίδιο θέμα σταθερά, σε ων ουκ έστιν αριθμός παραλλαγές.
Απ’ τις κακοκαιρίες στους σεισμούς, κι απ’ τους ιούς στα προϊόντα που πρέπει πλέον “να προσέχουμε”. Ρίχνοντας μια ματιά στο πρωτοσέλιδο, συνειδητοποιείς ότι αυτά είναι …όλα.

Εννοείται ότι το concept “κίνδυνος” διαθέτει την μακράς και την λιγότερο μακράς πνοής παράμετρο :
Η πρώτη αφορά στην παρουσία του σασπένς στη ζωή μας. Μόνιμη* όσο και οι “καινοτομίες” – “αλλαγές” – “επαναστάσεις” των τελευταίων δύο και μισού αιώνων.
Η δεύτερη αφορά στο εκάστοτε προωθούμενο αίτημα από την κορυφή της πυραμίδας [τους puppeteers του κυρίου Schwab] προς τα κάτω, ως την προτελευταία βαθμίδα της : τα δημοσιογραφικά σαπρόφυτα.
Και από κει σε μας.
Tο τρέχον αίτημα αφορά στην ευαισθητοποίηση του καταναλωτή – σωτήρα του πλανήτη, και τον ασφαλή προσανατολισμό του στο sustainable development.

* …στο μέτρο του εφικτού από τεχνικής απόψεως. Και ως εκ τούτου …όλο και πιο μόνιμη.